เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
11th — CoupsBooliuyiliuba
late night as always
  • XXIII-II



    ผมมักจะเห็นเขากลับห้องดึกเสมอ

    ประตูห้องถูกไขตอนเวลาเลยหนึ่งนาฬิกาไปแล้วแทบทุกครั้ง

    ไม่รู้ทำไม แต่ผมจะยังไม่เข้าห้อง หากยังไม่เห็นเขาเดินผ่านผมเข้าห้องของเขาเอง

    ถ้าให้ผมเดา ผมคงชินแล้วกับการที่เขาเดินผ่านผมที่ยืนพิงระเบียงเหล็กหน้าห้องตัวเอง

    หรือไม่ก็คงเป็นเพราะผมห่วงเขาในฐานะเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกคนหนึ่ง

    : ยี่สิบสี่นาฬิกาสามสิบสี่นาที

    เขามาแล้ว

    วันนี้เขาดูต่างออกไปเล็กน้อย

    ภายใต้ใบหน้าเขาดูเหมือนเต็มไปด้วยความกังวล เสื้อเชิ้ตปล่อยชายยับยู่ยี่ กับหัวที่ฟูยุ่งกว่าปกติ

    ตอนนี้เขามีผมสีบลอนด์ซึ่งอ่อนเข้ากับเขามากกว่าสีก่อนหน้า, สีน้ำตาล

    ผมนอกเรื่องไปแล้ว



    “สักมวนไหมครับ?”

    การสูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ โดยใช้บุหรี่ช่วย อาจทำให้รู้สึกดีขึ้น

    ดังนั้นผมจึงชวนในตอนที่เขากำลังควักกุญแจจากกระเป๋าเสื้อเตรียมไขเข้าประตูบานนั้น



    หรือไม่แน่ หากได้คุยกับผมแล้วเขาอาจจะรู้สึกดีขึ้นก็ได้



    หากเขาตอบรับคำเชิญของผมน่ะนะ

    No. 23  #ในเดือนสิบเอ็ด
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in