นี่เป็นการพยายามเขียนครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ แต่ช่างมันเถอะ

น่าเบื่อชะมัด ชีวิตช่วงสองเดือนที่ผ่านมาหลังลาออกจากโรงเรียนมันก็ไม่ได้แย่หรอกนะ

เอนเอียงไปทางค่อนข้างน่าเบื่อด้วยซ้ำ เราอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ภายในบ้าน

กิจวัตรประจำวันก็เดิมๆ เราตื่นมาช่วงเที่ยงคืนของทุกวันและหลับไปในช่วงบ่ายสองของวันต่อมา

แต่วันนี้มันแปลกไปนะ  ปกติเวลานี้ต้องง่วงแล้วสิ

มีเรื่องจะเล่าอีก แต่เขียนไม่ออกแล้วอะ 

อย่างน้อยก็เขียนได้บ้าง ถือว่าเริ่มได้ดีเนอะ