เธอยังจำได้ไหม

          ฉันเหมือนคนบ้า

          ตั้งแต่สติของฉันคืนกลับมา ฉันก็เป็นคิดว่าฉันเป็นอย่างนั้น

          ฉันยืนอยู่บนข้างทางในสถานที่ห่างไกลจากความเจริญ

          ฉันจำได้ว่า ฉันโดนคนที่รักทิ้งไปอย่างไม่ใยดี

          ฉันกินเหล้าจนเมามาย เพื่อหาคำตอบในคำถามที่ถามว่า ทำไมเธอต้องทิ้งฉันไป

          ฉันอยากกลับบ้าน

          แบตโทรศัพท์มือถือของฉันหมด

          ฉันเห็นตู้โทรศัพท์ 

          ฉันจะกดเบอร์ให้เพื่อนสหายมารับฉัน

          ฉันล้วงกระเป๋ากางเกง

          ฉันไม่เจอเงินแม้แต่บาทเดียว

          ทำไงดี ฉันจะกลับบ้านยังไง

          ฉันเดินไปเรื่อยๆ ฉันจะพยายามจะหาเหรีัยญหนึ่งบาทที่ตกอยู่ข้างทาง

          นั่นคือความหวังสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่

          ไม่มี.....

          ไม่มี...

          ไม่มีแม้แต่เหรียญหนึ่งบาท

          ฉันจะทำอย่างไร

          ได้โปรดเถอะ

          ขอเพียงแค่เหรียญหนึ่งบาทก็ยังดี          

          และในที่สุด พระผู้เป็นใหญ่ก็ประทานเหรียญหนึ่งบาทให้กับผม

          ผมเจอเหรียญที่ตกอยู่ข้างทาง

          ขอบคุณพระผู้เป็นใหญ่

          ก่อนที่ฉันหยอดเหรียญลงในตู้โทรศัพท์

          ฉันมองเหรียญหนึ่งบาทที่กำลังจะเข้าไปอยู่ในตู้โทรศัพท์

          ฉันเข้าใจแล้ว

          ฉันรู้ซึ้งแล้ว

          ฉันลืมวันเกิดเธอ  เธอก็ยังทำเฉยเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น

          ฉันไม่มีของให้เธอ ในวันสำคัญหลายๆ อย่าง

          ฉันชอบออกไปเที่ยวข้างนอก จนฉันไม่มีเวลาให้เธอ 

          ฉันรำคาญเธอ เวลาที่เธอเป็นห่วงเป็็นใยกับฉัน

          ทุกๆ วันต้องเอาแต่ทะเลาะกับเธอ และหาว่าเธอเป็นคนงี่เง่า

          ฉันเข้าใจ

          ฉันโคตรจะเข้าใจ

          เหรียญหนึ่งบาทนี้คือเธอ

          ตอนที่ฉันมีเหรียญหนึ่งบาทในกระเป๋า ฉันไม่เคยสนใจว่ามันจะมีคุณค่าแค่ไหน

          แต่ในวันที่ฉันไม่มีเหรียญหนึ่งบาท  ฉันก็ได้เรียนรู้ความสำคัญในวันที่สายไป

          ขอโทษ

          ฉันขอโทษนะเธอ