เด็กซึ่งมีพื้นฐานแตกต่างกันแต่เมื่อมาอยู่ร่วมกันและต้องเรียนรู้ไปพร้อม ๆ กับผู้อื่น 

ความสามารถในการเรียนของแต่ละคนก็เป็นระดับไป  บ้างเรียนทันแต่ไม่สนใจผู้อื่น บ้างมักเล่นและจดงานไม่ทันเพื่อน บ้างก็มีสมาธิจดจ่อกับตัวเองและการเรียน แต่ผลลัพธ์คือทุกคนก็บรรลุเป้าหมายเหมือนกัน  การสังเกตที่ได้จากห้องสี่เหลี่ยมซึ่งประกอบด้วยสิ่งมีชีวิตมากกว่า 20 ชีวิต คือ แม้แต่ละคนจะมีวิธีที่แตกต่างกันแต่ผลลัพธ์คือจุดหมายเดียวกัน แต่สิ่งที่แต่ละชีวิตมีไม่เหมือนกัน คือ ผลลัพธ์นั้นตอบโจทย์ให้กับเราอย่างไร 

     กว่าเราจะบวกลบเลขได้ กว่าเราจะอ่านหนังสือได้ กว่างานหนึ่งชิ้นของเราจะสำเร็จ เราอาจไม่จำเป็นต้องทำแบบคนอื่นหรือสิ่งที่ใครบอกว่าดี  สิ่งที่ดีที่สุดนั้นคือ ตัวเราต่างหากที่รู้ว่าสิ่งนี้ที่ถูกกระทำโดยเรานั้นดีอย่างไร 

    หนึ่งวันสำหรับการดูเด็ก ๆ เรียนวิชาคณิตศาสตร์บ้างก็งง บ้างก็ตอบได้ฉะฉาน แต่ทุกคนก็สามารถบวกเลขได้ในที่สุด