สวัสดิ์ดีตอนเช้าในกับเพื่อนที่ชื่อ "โรคซึมเศร้า" กับวันที่เคว้งคว้างเลยเกิน
"เหนื่อย" ทุกคนก็คงเหนื่อยกันหมด มันอยู่ที่ว่าใครยอมแพ้ให้กับชีวิตอันมืดมนบนโลกไปก่อนอายุขัย
คนที่ไม่เป็นแบบเราก็คงไม่ใครเข้าใจหรอกว่าว่ามันเป็นความรู้สึกอย่างไร
"อย่าคิดว่าคนอื่นไม่เข้าใจสิ" หลายเสียงได้ตะโกนบอก กระสิบบอก
ใช่!! ในที่สุด คนอื่นนก็เข้าใจเรา เข้าใจเราผิดๆ เข้าใจเราแบบคนทิศทาง หรือเข้าใจเราจริงๆแต่ก็ไม่ทั้งหมด เข้าใจแบบไหนก็ไม่รู้
อึดอัด จะมีใครสักคนที่สามารถเข้าใจเราได้จริงๆหรอ ว่าคนแบบเรารู้สึกอะไร อย่างไง แล้วทำไมมันถึงเกิดขึ้น คนแบบเราไม่อยากจะเศร้าไปทุกๆวันหรอกนะ คนแบบเราไม่อยากจะรู้ไม่สำคัญหรอกนะ คนแบบเราไม่อยากจะรู้สึกอึดอัดตลอดเวลาหรอกนะ คนแบบเราบางครั้งก็ไม่อยากจะรู้สึกอะไรแล้ว
มันหมดไปกับที่เรากำลังหาในสิ่งที่ไม่รู้ว่ามีจริงหรือป่าว ว่าแต่เรากำลังหาอะไรหรอ นั้นสิ เรากำลังหาอะไรกันอยู่
ในวันที่กลางคืนที่ความมืดกลายเป็นสีเทาและกลางวันที่ความสว่างของพระอาทิตย์กลายเป็นแค่สีจางๆ ในชีวิตที่เคว้งคว้าง ในวันที่แรงโน้มถ่วงไม่มีความหมาย
#ในวันที่โลกเปลี่ยนสี
#เพื่อนใหม่ของเราชื่อซึมเศร้านะ
#สวัสดิ์ดีโรคซึมเศร้า
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in