เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
สวัสดิ์ดีเพื่อนที่ชื่อว่า "โรคซึมเศร้า"Depressive Disorder; My story isn't over yet :)
สวัสดิ์ดีเพื่อนที่ชื่อว่า "โรคซึมเศร้า" #12
  • เสียงเพลงจากเพื่อนคนนี้มักจะมาในหลายรูปแบบ ในแต่ละครังบทเพลงที่ทรมานจิตใจมักเป็นบทเพลงที่มาครบ เหมือน Full Band มาบรรเลงเพลงในยามที่ท้องกลายเป็นสีเทาๆ

    เสียงนักร้องที่มีแต่เสียงกรีดร้องอันโหยหวยในใจจิต ประกอบด้วยสีกีต้าที่ขัดเกลาด้วยเสียงร้องไห้ ที่ร้องเท่าไรก็ไม่ได้ยิน พนวกกับเสียงเบสที่อื้ออึงในหูที่เราได้ยินอยู่คนเดียว ประสานกับเสียงกลองที่เต็มไปด้วยเสียงของการทุบพื้นด้วยความเกลียดชัง เป็นจังหวะที่เข้ากันเป็นอย่างดี

    ดี จนบางครั้งมันทำให้เราเต้นไปกับเสียงเพลงเหล่านั้น เต้นท่ามกลางความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ท่ามกลางจิตใจของเราที่ไม่รู้ว่าเราอยู่ตรงไหน

    ความรู้สีเทา

    ในตอนกลางคืนที่ความมืดคลืบคลานเข้ามาตามชายผ้าม่าน แต่กลับถูกปกคลุมไปด้วยความรู้สึกสีเทาๆ ในตอนกลางวันที่แสงแดดอันอบอุ่นกลับถูกความรู้สึกเทาๆ เขามาแทนที่

    สวัสดิ์ดี "โรคซึมเศร้า" ทุกๆที่นายกลับมาความหดหู่มันพร้อมกับนายเสมอเลยนะ

    เราแค่อยากจะบอกนายว่าบางครั้ง นายมาคนเดียวก็พอ ไม่ต้องพาใครมาหรอก เกรงใจกันบ้างก็ดี มาคนเดียวก็หนักพออยู่แล้ว ไม่ต้องพาใครมาเพิ่มนะ 

    ยิ้มให้กับเพื่อนทุกครั้งที่เพื่อนมา

    #ในวันที่โลกเปลี่ยนสี
    #เพื่อนใหม่ของเราชื่อซึมเศร้านะ
    #สวัสดิ์ดีโรคซึมเศร้า

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in