อึดอัดแล้วก็สับสนกับชีวิตที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป มันเกิดอะไรขึ้นนั่งนึกย้อนไปทำไมเราถึงทำมันไปอย่างงั้น ยิ่งคิดยิ่งหลงเข้าไปข้างใน พอไม่คิดชีวิตกลับว่างเปล่า

จนบางครั้งมันทำให้เราไม่รู้สึกอะไรอีกเลย อะไรคือสนุก อะไรคือความทุกข์ อะไรคือความสุข อะไรคือความเศร้า

ทรมาน เหมือนตกนรกทั้งเป็นที่เราไม่มีความรู้สึกอะไรเลย

จะมีใครเข้าใจไหมว่าเราเข้มแข็งขนาดไหนที่ เราพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะหลุดพ้นจาก ในสิ่งที่ไม่อยากเป็นแบบนี้ ไม่มีใครอยากเป็น ไม่มีใครเข้าใจ

ทั้งเข้าใจ ทั้งอดทน ทั้งดิ้นรน และสู้ทน เพื่อจะอยู่ เพื่อจะมีลมหายใจ เพื่อตัวเอง เพื่อใครต่อใครอีกหลายคนที่ไม่เข้าใจ ที่เข้าใจ หรือพยาพยามเข้าใจ

บางครั้งแค่ต้องการหลับ หลับให้นานที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่ต้องตื่นมาเจอกับสิ่งเลวร้าย ความรู้สึกที่อึดอัดที่กัดกินจิตวิญญาณของเรา

อยากจะหลับแล้วตื่นมาก็หายจากความรู้สึกแบบนี้ ขออย่าตื่นขึ้นมากลางดึก ถ่ามกลางความอ้างว้างและเดียวดาย และความรู้สึกที่ยินร้ายกับเราเลย

อยากจะยิ้มโดยที่ไม่ต้องซ้อนความรู็สึกเจ็บปวด อยากจะหัวเราะโดยที่ไม่ต้องแสร้งว่าเรามีความสุข อยากกระโดดโลดเต้นเหมือนกับโลกนี้ไม่มีแรงโน้มถ่วงของความทรมาน

ในวันที่เพื่อนคนนี้เข้ามาชีวิตเราก็เปลี่ยนไป "สวัสดิ์ดีโรคซึมเศร้า"

#ในวันที่โลกเปลี่ยนสี
#เพื่อนใหม่ของเราชื่อซึมเศร้านะ
#สวัสดิ์ดีโรคซึมเศร้า