ความสุขผ่านไปเร็วเหมือนลมในฤดูหนาว
แต่ความรู้สึกนั้นจะยังคงฝังลึกอยู่ในใจ
ไม่รู้แน่ชัดว่าเพราะอะไร อาจเพราะใจ
เพราะใจยอมเปิดรับในความสุข
โดยไม่ได้ทำความเข้าใจมันให้ดีเสียก่อน
เมื่อเวลาผ่าน บางอย่างย่อมเปลี่ยนแปลง
ความสุขที่เราเข้าใจนั้นกลับเปลี่ยนเป็นความทุกข์
คือทุกข์ที่เกิดจากการขาดความสุขในใจเรา
เราเองที่เปิดใจให้สิ่งนี้เข้ามา
เมื่อรู้ตัวอีกที ความรู้สึกนี้ก็ซึมอยู่ในส่วนลึกของใจ ยากที่จะเอาออกไป ทั้งๆที่เข้ามาอย่างง่ายดาย
ที่ทำได้คือการเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน .