เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My First StoryLOOKKAI_DUM
เเคนาดา อเมริกา มหาอำนาจที่เต็มไปด้วย HOMELESS
  • ไก่ไปอเมริกาครั้งเเรกเมื่อตอนต้นปี เมืองเเรกที่เลือกไปคือ LA ครั้งนั้นไก่เลือกพักโรงเเรม The Queen Mary ซึ้งตั้งอยู่ที่ Long beach เป็นเรือสำราญปลดเกษียณที่กลายเป็นโรงเเรมที่เจ๋งมาก หลอน คลาสสิค วินเทจ ครบ ตกเย็นไก่ก็ไปเดินเล่นในตัวเมือง Long Beach 
    .
    .
    สิ่งที่ไก่ทึ่งมากคือ เมืองนี้ร้างมาก ดูไม่เหมือนเมืองที่กูเกิ้ล
    บอกไว้ เเอบมีความ Silent hill ทั้งๆที่เป็นเวลาที่วุ่นวายเเต่เเทบไม่มีคนเดินเลย ร้านอาหารก็ว่าง ที่สำคัญคือ Homeless เยอะมาก ทุกหัวมุมถนน 
    ส่วนมากเป็น Homeless ที่มีอาการป่วยทางจิต ซึ่งหลายครั้งคนเหล่านี้อยู่ๆก็กรี๊ด ตะโกนด่า เป็นโฮมเลสที่มีความ Aggressive (ก้าวร้าว) ค่อนข้างสูง
    .
    .
    ไก่ไม่ทราบถึงปัญหา หรือภูมิหลังของชีวิต Homeless เหล่านี้ เเต่ชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขาณ.ตอนนั้นเเย่มาก ทั้งๆที่เค้าอยู่ในประเทศที่ร่ำรวยมหาศาล....เเต่ทำไมคุณภาพชีวิตคนเดินดินในประเทศที่ร่ำรวยถึงเป็นเเบบนี้ เหมือนชีวิตพวกเขาเดินผ่านความเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำอีก
    .
    Long beach เเทบจะเป็นเมืองเเห่ง homeless โดยเเท้จริงรถไฟฟ้าของ LA เป็นอะไรที่ไก่เข้าไปเเล้วเดินออกเลย ผวาไม่กล้าเเม้จะหยิบมือถือออกมา ระหว่างที่เดินในเมือง รถตำรวจเปิดไซเรนเเทบทุก 15นาที มาทีก็5-6 คัน ตอนนั้นยืนกดน้ำอยู่ในเซเว่น มีผู้หญิงป่วยทางจิตมายืนจ้องหน้าเรา เเล้วจู่ๆกรี๊ดขึ้นมา นี่โยนน้ำวิ่งออกจากร้านเลยจ้า....
    ความผวานี้ไม่เคยเจอที่เมืองไทย
    .
    .
    เราจะไม่ท้าทายหรือต่อปากต่อคำที่อเมริกาเด็ดขาด เเม้บางทีจะเจอคนที่กวนโอ้ยเเค่ไหน เพราะเรารับรู้ถึงความไม่ปลอดภัย ในประเทศที่ปืนถูกกฎหมาย 
    .
    ย้อนกลับมาที่เเวนคูเวอร์ ปัญหาคนไร้บ้านก็เเย่พอๆกับอเมริกา สิ่งที่ในชีวิตนี้ไก่ไม่เคยเห็น ไก่ได้เห็นหมดเเล้ว คนติดยา เล่นยากันริมถนน ปรุงเฮโรอีนกันตรงฟุตบาท เด็กอายุไม่ถึง 18 เป็นโฮมเลส คนขาดยาที่ใจสั่น คลุ้มคลั่ง ล้มน้ำลายฟูมปากลงไปต่อหน้า 
    .
    .
    บางครั้งก็เข้าไปขโมยกล่องเงินทิปตามร้านชาไข่มุก หยิบกันไปต่อหน้าต่อตา พอได้น้อยก็เขวี้ยงเเก้วใส่พนักงานเเล้วตะโกนว่า "พวกเเกมันห่วย" อ้าว ! 
    .
    ยิ่งตอนไก่เป็นเเคชเชียร์ตามร้านสะดวกซื้อ คนเหล่านี้จะวิ่งเข้ามาขโมยของเเล้ววิ่งออกไป มาบ่อยเหมือนลูกค้าประจำ ของที่ขโมยนะหรอ สากกะเบือยันเรือรบ หมากฝรั่งก็ลัก 
    โอ้ยย รับมือไม่ไหว
    .
    .
    ไก่เคยเห็นคนใจดี หรือองค์กรใจดีให้อาหารกลางวันโฮมเลสเหล่านั้น พอกินเสร็จยกตูดไปไม่ลาสักคำ ไก่ถามกลุ่มคนใจดีว่าทำไมไม่ให้คนกินเค้าเก็บจานกันเอง....เค้าบอกว่าเราเก็บกันเองง่ายกว่า-- 
    .
    .
    ได้เเต่นึกในใจว่า เราเอาใจเขามากเกินไปหรือเปล่า กินเสร็จเเล้วเก็บจาน ไม่เห็นยากเลย มันเป็นมารยาท มันเป็นวิธีการขอบคุณคนที่มาช่วยเหลือ ด้วยการช่วยเหลือกลับ เพียงเพราะว่าเค้าขาดเเคลนเเละน่าสงสารไม่ได้หมายความว่าเค้าจะทำมารยาทที่ดีเบื้องต้นไม่ได้
    .
    .
    ที่เมืองไทยเองก็มี Homeless มีคนป่วยทางจิต เเต่คนเหล่านี้นอบน้อม เเละมีสัมมาคารวะ ข้างบ้านไก่ทำร้านอาหารต้องเจอเค้าประจำ เวลาหิวเค้าจะมายกมือไหว้ พี่ครับ! ผมหิว พอกินเสร็จก็กวาดโต๊ะ เช็ดโต๊ะเอาจานไปคืน ยกมือไหว้ขอบคุณ บางทีก็ได้พวกขวดกล่องจากทางร้านติดมือให้ไปขายอีกด้วย
    .
    .
    ไก่เคยเจอ"หนุ่มเรกเก้" ที่มีปัญหาทางจิตชนิดกู่ไม่กลับ คือเดินเเก้ผ้าริมถนน คุ้ยถังขยะเนื้อตัวเลอะเทอะ มอมเเมม สภาพเหมือนลำยองตอนจบนะเเหละ ใครเดินผ่านต้องรีบวิ่งหนี ไก่เฝ้าดูอยู่ 2-3 วัน ตัดสินใจซื้ออาหารให้เค้า เค้ายกมือไหว้ หัวเราะ ทั้งที่เค้าไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครด้วยซ้ำ เเต่เค้ารู้ว่ามีคนให้อะไร ต้องยกมือขอบคุณ 
    .
    .
    หนุ่มเรกเก้คนนี้ไปดีเเล้วคะ ไก่โทรให้ทางมูลนิธิกระจกเงามารับตัวไป เค้าเอาหนุ่มเรกเก้ไปอาบน้ำ เเละส่งรักษาอาการทางจิตที่รพ.สมเด็จเจ้าพระยา เป็นอีกครั้งหนึ่งในชีวิตที่ไก่ไม่มีวันลืมเลย ต้องขอบคุณมูลนิธิกระจกเงามากๆ
    .
    .
    สำหรับเเคนาดาเเละอเมริกาเค้ามีโครงการรัฐ มีงบที่มาดูเเลด้านนี้โดยเฉพาะ เเต่ที่ไทยมีมูลนิธิกระจกเงาซึ่งไก่เคยร่วมงานอาสาด้วยเมื่อนานมาเเล้ว ดูเเลเรื่องนี้อย่างจริงจัง ใครที่สนใจติดตามงาน หรืออยากเป็นอาสาก็ไปติดตามได้ที่เพจ 
    ศูนย์ข้อมูลคนหาย มูลนิธิกระจกเงา
    .
    .
    " จิตใจสามารถป่วยได้พอๆกับร่างกาย " 
    ถ้าใครมาต่างประเทศ เเล้วภาพที่เห็นไม่เป็นอย่างที่คิด 
    .
    .
    ขอให้คิดว่า นี่เเหละ ! คือความจริง เมืองสวยๆมักจะเป็นย่านคนรวยซะส่วนใหญ่ คือความจริงที่คนไม่ได้มาอยู่จะไม่รู้เลยว่าความกดดันในชีวิตต่างๆในประเทศที่เจริญมาก อาจพลิกชีวิตคนจากดีให้ลงเหวได้ในพริบตา 
    .
    ชีวิตคนเราผ่านความเจ็บปวดมาไม่เหมือนกัน เเละต่างคนต่างรับมือได้ไม่เหมือนกัน สิ่งที่เราทำได้คือ "ช่วยเท่าที่ทำได้ ตัดสินเค้าให้น้อย รับฟังให้มาก "
    .
    .
    ท้ายที่สุดนี้ ขอให้ทุกคนดูเเลสุขภาพจิตใจ 
    ให้เท่ากับสุขภาพร่างกายนะคะ 
    .
    กู๊ดไนท์ ? 
    ?? ลูกไก่ดำ 

    #ไดอารี่ชีวิต #ชีวิตต่างประเทศ #แคนาดา #อเมริกา
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in