ผมโปรดปรานการมองท้องฟ้า
โดยส่วนตัวนั้นผมคิดว่ามันคือความสวยงามของธรรมชาติที่เปลี่ยนเเปลงไปตามวันเวลา
ผมชอบท้องฟ้าที่เทาอึมครึมชวนกระอั่กกระอ่วนใจในฤดูฝน
เพราะมันชวนให้อึดอัดอยู่ข้างในอย่างบอกไม่ถูก เเละเมื่อฟากฟ้าได้ระบายความรู้สึกทั้งหมดลงมาเป็นสายฝนที่ทั้งยังช่วยกลบเกลื่อนคราบน้ำตาบนเเก้มได้
เเต่หลังจากนั้นอีกไม่นานริบบิ้น 7 สีก็จะปรากฏออกมาพร้อมกับความปลอกโปร่งที่มีทั้งในฟากฟ้าเเละในอกของผม
ผมชอบท้องฟ้ายามเย็นที่ประดับได้ด้วยสีม่วงเเละส้ม
เเม้ว่าจะเป็นคู่สีที่ดูเเปลกตาไปสักหน่อยเเต่เหล่านั้นกลับเเฝงไปด้วยความอบอุ่นเเละอ่อนโยน เป็นอีกหนึ่งช่วงเวลาที่เหมือนผมกำลังได้รับการดูเเลเเละปลอบโยนอยู่
เเละเป็นอีกหนึ่งช่วยเวลาที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังได้รับรางวัลจากความพยายามในการชีวิตอยู่ของวันนี้ เป็นความรู้สึกชวนให้หัวใจพองตัวอย่างน่าประหลาด
ผมชอบท้องฟ้าตอนกลางคืนที่เเสนสงบ
บางครั้งที่เปิดประตูออกไปยื่นที่ระเบียงห้องเเล้วจะพบกับเเสงนวลสว่างของดวงจันทร์ส่องมาทักทาย หรือไม่ก็จะพบกับเเสงระยิบระยับจากกลุ่มดาวฤกษ์ที่น่ารักมาเ็นเพื่อนเเก้เหงาสำหรับค่ำคืนนี้
เเละถ้าวันไหนสิ่งที่พบเป็นเพียงเเค่ผืนผ้าสีดำคราม นั่นก็เหมือนช่วงเวลาพิเศษที่สงบมากพอจนทำให้พบได้ยินเสียงของตัวเอง ได้ครุ่นคิดใคร่ครวญกับตัวเองสักเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าเเล้วกล่าวราตรีสวัสดิ์ให้กับภาพเขียนที่เเสนงดงามชิ้นสุดท้ายของวันนี้
ถึงจะกล่าวไปเเบบนั้นเเต่ตัวผมในตัวนี้ก็ไม่ค่อยได้ชื่นชมศิลปะจากธรรมชาติชิ้นนี้เสียเท่าไรหรอก
เอาเป็นว่าหลังจากนี้ จะพยายามเงยหน้ามองฟ้าให้มากขึ้นก็เเล้วกัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in