“ขอโทษนะครับ” ท่ามกลางการสลับกันของแสงสว่างและเงามืดจากหมู่ตึกอาคารสูง ผู้มาเยือนคนหนึ่งเกาะพนักเก้าอี้พยุงตัวเองเอาไว้ ก่อนจะสอดแทรกกายผ่านช่องแคบระหว่างเข่า นั่งลงบนเก้าอี้ว่างฝั่งตรงข้าม