Genre: Romantic

Score: 8/10

มีประโยคนึงที่น่าจะเป็นที่มาของชื่อหนังเรื่องนี้ (ไม่ได้สปอยล์นะ มีอยู่ในเทรลเลอร์)

ที่เพื่อนพระเอกพูดว่า “กูอยากจะถ่ายรูปให้ได้สวยๆ เหมือนของมึงนะ แต่พอกูจะกดชัตเตอร์ทีไร มันเหมือนจังหวะนั้นแม่งเลยไปแล้วว่ะ ไม่พอดีเหมือนของมึงเลย”

พระเอกก็ตอบว่า “ของกูก็ไม่พอดีนะ”

จังหวะการกดชัตเตอร์ แค่เสี้ยววินาที แต่กลับมีความทรงจำมากมายจากผลลัพธ์ของเสี้ยววินาทีนั้น

เรื่องราวของบอย ตากล้องประจำรุ่น กับผึ้ง นักจัดเสียงตามสายของโรงเรียน ที่กลับมาเจอกันอีกครั้งในงานแต่งงานเพื่อน คนนึงเล่าความทรงจำผ่านภาพถ่าย อีกคนเล่าความทรงจำผ่านเสียงเพลง

นอกจากจะเน้นอารมณ์ของเรื่องจากภาพสวยๆแล้ว (ซึ่งเป็นหนังไทยที่ภาพสวยมาก เราประทับใจมาก) หนังยังใช้เพลงเก่าๆช่วง 8ปีที่แล้ว ซึ่งน่ารักมาก มันทำให้เรารู้สึกเหมือนกลับไปอยู่ช่วง timeline เดียวกันกับตัวละครจริงๆ

ในเรื่องนี้ไม่เน้นที่ไดอะล็อกของตัวละครเท่าไหร่ แบบไม่ได้คุยกันเยอะ เป็นเรื่องราว แต่ทุกครั้งที่คุยกันจะมีประโยคจี๊ดๆ เสมอ เรื่องดำเนินเรื่อยๆ แต่ไม่น่าเบื่อ มีฉากจำ .. เป็นหนังอาร์ตที่ค่อนข้างจะแมสนะ คือเข้าถึงง่ายดี

เราตัด 1 คะแนนตรงปมการเมืองที่มันงงๆ แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้เสียอรรถรสของหนัง แค่เราไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวน่ะ แล้วก็เพลงรักแท้ของอาร์มแชร์ ที่มีอยู่ในเทรลเลอร์ แต่ไม่โผล่ในหนังซะงั้น แต่โดยรวมแล้วเป็นหนังที่ดีมาก ยกให้เป็นหนังไทยที่ดีที่สุดของ 2015 เลย