พูดถึงกระแสหนังช่วงนี้ คงพลาดไม่ได้กับ คนเรียกผี 2  นะครับ  เรียกว่าเป็นหนังที่กวาดคะแนนไปมากโขทีเดียว  เห็นจากแต่ละคนให้คะแนนและวิจารณ์กันผมจึงพลาดไม่ได้ที่จะต้องไปดู อันที่จริงโดนลากไปดูต่างหาก  แต่ไหนๆ ก็ดูมาละ  จะมาวิจารณ์สไตล์คนกลัวผีกันดีกว่า (ฮา)

           

            ผมไม่เคยดูภาคหนึ่งมาก่อนซะด้วย แต่มีคนบอกว่าแค่รู้ว่าเป็นเรื่องราวของสามีภรรยานักปราบผีก็พอแล้ว แค่นี้ก็รู้เรื่อง  ไม่ต้องย้อนกลับไปดูก็ได้  ผมก็โอเค เอาวะ  ลองกันสักตั้ง

 

            และแน่นอนว่าคนกลัวผีอย่างผมก็โดนเก็บเรียบทุกฉาก  ฉากไหนที่คนเขาไม่สะดุ้งกัน  ผมโดนหมด  ผมก็พยายามคิดดักทางมันแล้วนะ  ว่าตรงนี้มันเล่นเราแน่ๆ แต่มันก็ดันไม่มี  มามีตรงฉากที่ไม่คิดว่ามันจะมีเนี่ยแหละ  ไม่รู้จะดักทางมันยังไงดี  สุดท้ายเลยช่างมัน  จะโผล่ก็โผล่มาเลย  ยอม !  แล้วมันก็ซัดมาซะตูมใหญ่ ชนิดไม่เกรงใจกันเลยทีเดียว (ฮา)

            เรื่องนี้สำหรับผมมันเหมือนกับ อินซิเดียส นะ  ตั้งแต่ต้นเรื่อง บรรยากาศการถอดร่างออกไปสืบหาความจริง มันดูคล้ายมากๆ ยิ่งบวกกับพระเอกที่เล่นอินซิเดียสมาด้วยผมเกือบคิดว่าผมดูอินซิเดียวอยู่ซะแล้ว แต่มันก็แค่ต้นเรื่องเท่านั้น  ผมว่ามุมกล้อง ฉาก บรรยากาศ ดนตรีทุกอย่างของหนังเรื่องนี้ทำได้ดีมาก มันน่ากลัว มันดูขนลุก และทำให้เราลุ้นได้ตลอดถึงแม้ผมจะคิดว่ามันสะดุ้งเพราะเสียงเป็นส่วนใหญ่ก็ตาม  เพราะตัวผีเองมันไมได้น่ากลัวขนาดนั้นยกเว้นก็แต่ปากแดงของอีแม่ชีนั่นแหละ ที่ทำให้ผมรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

 

            อีกเรื่องที่ผมชอบคือความรักของแม่ในเรื่อง  เธอช่วยลูกอย่างสุดฝีมือจริงๆ วิ่งหา ร้องเรียกทุบประตู บุกน้ำลุยไฟชนิดที่ว่าไม่กลัวเลย ต่อให้ผีอยู่ตรงหน้าก็ตาม อันที่จริงมันก็เหมือนกับทุกเรื่องอ่ะนะแต่เรื่องนี้ผมรู้สึกอินกับบทแม่เป็นพิเศษ ยิ่งฉากที่ไม่มีคนเชื่อเธอ และคิดว่าผีต่างๆ เป็นเพียงการแสดงของลูกเธอที่อ้างว่าโดนผีสิง  เธอก็ยังเชื่อในตัวลูก เธอไล่ทุกคนกลับไปหมดโดยที่ตัวเธอเองก็อยู่ข้างลูกเสมอ  ผมเห็นแววตาที่สิ้นหวังท้อแท้ของตัวแม่ แต่ท้ายที่สุดเมื่อเธอนึกถึงลูก เธอก็เต็มที่เพื่อช่วยเหลือลูกของเธอให้ได้

            อีกความประทับใจของเรื่องคือประโยคคมๆ ในหนัง มันเป็นคำกล่าวของตัวพระเอกที่กล่าวไว้กับผู้ช่วยของเขา เมื่อทั้งหมดคิดว่าโดนหลอกและคิดจะกลับกันผู้ช่วยของเขาก็เอาคำกล่าวของเขามาถามตัวเขาเองประมาณว่า “จงเชื่อในศรัทธาของตัวคุณเองถึงแม้ว่าจะไม่มีใครเชื่อก็ตาม” 

 

            เป็นฉากที่อินมากฉากหนึ่ง คือตัวฝั่งครอบครัวที่เจอผีเองก็กลายเป็นว่าไม่มีใครเชื่อว่าพวกเขาเจอจริง  ฝั่งนี้ก็อยากจะช่วย แต่ก็ลังเลเพราะคิดว่าโดนหลอกคือมันอินในแง่ที่ว่า คือเราเห็นผีไง แต่กลับไม่มีใครเชื่อเราซะอย่างนั้น

           

            เรื่องราวจะเป็นไงต่อก็ต้องไปติดตามดู  ไปลุ้น  ไปสะดุ้งกันเองล่ะครับ ผมแค่บอกสิ่งที่ผมชอบ สิ่งที่ผมคิดกับหนังเรื่องนี้ บอกเลยว่าเป็นหนังผีที่ดีจริงๆ ไม่ใช่ผีเหวอะหวะน่าเกลียดอะไรจนน่ากลัว เป็นเพราะมุมกล้องเเละจังหวะซะมากกว่า ส่วนตัวเนื้อเรื่องเน้นที่ความสัมพันธ์ทั้งฝั่งตัวเอกและครอบครัวได้ดีมากๆ ทำให้เราอินตามได้ง่าย มันทำให้เราเข้าถึงและเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในนั้นจริงๆ

 

            ไม่แปลกเลยว่าทำไมเรื่องนี้ถึงได้คะแนนเยอะมาก เพราะผมเองก็ให้  8.5/10  เช่นกัน รู้สึกว่ามันมีความเหมือนกับอินซิเดียสเกินไปหน่อย (อาจเป็นเพราะผู้กำกับเดียวกันล่ะมั้ง) เลยขอตัดคะแนน  ผมว่ามันน่าจะมีจุดเด่นเอกลักษณ์ของตัวเองได้มากกว่านี้

 

แล้วคุณล่ะคิดอย่างไรกับเรื่องนี้บ้าง?