เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
twinkle, twinkle, little starsbvxvinn
D21 | scent and sweat



  • “เฮ้ย อิวะอิสึมิ”


    “อะไร”


    เพื่อนมือกลองขยับตัวยุกยิก เด็กหนุ่มตัวเล็กกว่าใครในวง เมื่อยืนเทียบกับเขาที่สูงอันดับสอง จึงยิ่งดูตัวเล็กถนัดตา “ทำไม… เธอ…”


    “เธอ?” อิวะอิสึมิขมวดคิ้ว จ้องหน้าเพื่อน ตั้งใจฟังทีละคำ


    “ทำไมโออิคาวะจังถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”


    เหลือบมองไปยังเด็กสาวหนึ่งเดียวในห้องซ้อมที่ยืนคุยกับพ่อนักร้องอย่างออกรส ก่อนจะหันกลับมาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “อ๋อ… ยัยนั่นยืนกรานจะมาดูพวกเราซ้อมให้ได้น่ะสิ”


    คู่สนทนาฟังแล้วพยักหน้าหงึกหงัก ใบหน้าใบหูแดงก่ำด้วยความประหม่า พึมพำอะไรฟังไม่ได้ศัพท์อยู่กับตัวเอง แล้วก็เดินจากเขาไปเพื่อเตรียมอุปกรณ์


    หมอนั่นยังชอบโออิคาวะอยู่สินะ


    ไม่รู้ว่าเขาสันนิษฐานถูกหรือเปล่า แต่ดูแล้วก็คงใช่ ไม่อย่างนั้นคงไม่เขินจนตัวลีบตัวแดงขนาดนั้น


    อิวะอิสึมิดีดคอร์ด จูนเส้นจูนเสียง สายตาจับจ้องอยู่ที่โออิคาวะพักหนึ่ง ก่อนจะเบือนหนี หันไปคุยกับเพื่อนในวงคนอื่นเพื่อวางแผนเพลงซ้อมประจำวันนี้


    ...ถ้ารู้ว่าเขาคบกับโออิคาวะแล้ว จะตกใจกันขนาดไหนนะ










    “นี่”


    อิวะอิสึมิกะพริบตาสามที ยื่นมือรับผ้าขนหนูและขวดน้ำดื่มจากเด็กสาวที่ยื่นใส่หน้าเขาทันทีที่วงของเขาตัดสินใจพักซ้อมชั่วคราว


    “ขอบใจ”


    เขาว่า ทิ้งตัวลงนั่งข้างหล่อน พลางฟังเพื่อนๆ วิจารณ์แนวการเล่นของแต่ละคน และหาจุดที่ต้องแก้ไข


    “วันนี้เล่นดีกว่าตอนซ้อมที่ห้องนี่นา”


    “อืม… แต่ก็ยังพลาดอยู่ดี”


    นิ้วเรียวจิ้มเข้าที่หว่างคิ้วของเขา ก่อนจะลากวนเป็นวงกลมบริเวณที่ขมวดมุ่นเป็นปม “พลาดก็แก้ ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นน่า แก่ไวพอดี”


    เขาฟังแล้วแทนที่จะผ่อนคลาย กลับกลายเป็นขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม หล่อนเห็นแล้วก็หัวเราะขำ ก่อนจะเอนลงซบไหล่เขาหน้าตาเฉย


    “เฮ้ย! ทำอะไรของเธอ ฉันมีแต่เหงื่อ”


    “นั่นสิ เหม็นสาบชะมัดเลย”


    “ถ้าเหม็นนักก็ถอยออกไปเลย!!”


    เขาตั้งใจดุ แต่หล่อนยังมีหน้ามาหัวเราะ แถมซุกไซ้ลงไปกับเสื้อที่เปียกเหงื่อของเขาอีกต่างหาก


    “กลิ่นแค่นี้น่ะทำให้คุณโออิคาวะไปจากอิวะจังสุดที่รักไม่ได้หรอกนะ”


    ไม่รู้ว่าหล่อนอายไหมตอนที่พูด แต่เขาฟังแล้วเขินแทนจนหน้าร้อนผ่าวไปหมด


    ให้ตายเถอะ


    ลูบหน้าตัวเองขึ้นลงหลายครั้งหลายคราก่อนเบือนหลบ พอเสตามองไปทางอื่น ก็สบเข้ากับสายตาสามคู่ของบรรดาเพื่อนร่วมวงที่จับจ้องพวกเขาไม่วางตา แถมยังหยุดคุยกันแล้วเอาแต่มองพวกเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้อีกต่างหาก


    สายตาของเพื่อนเต็มไปด้วยคำถามและข้อสงสัย ปะปนไปด้วยความผิดหวัง ตกใจ และหยอกล้อ


    อิวะอิสึมิรีบเบือนหลบ แต่พอหันกลับก็เจอโออิคาวะที่ยังนอนซบเขาไม่ขยับไปไหน เลยเงยหน้ามองเพดาน หลบทุกสายตาเสียดื้อๆ













    ดูท่าว่าเขาคงจะต้องตอบคำถามของเพื่อนอีกยาว






    —...





Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in