“ความสัมพันธ์ที่ยาวนานที่สุดที่เรามีกับใครสักคน คือความสัมพันธ์กับตัวเราเอง แต่ก็มักจะเป็นความสัมพันธ์แรกสุดที่เราละเลย 

ทว่าการรักษาความสัมพันธ์กับตัวเองไว้จะนำความอบอุ่นใจมาไม่น้อย การชอบการมีตัวคุณเป็นเพื่อน แปลว่าคุณจะมีคนที่เข้าใจคอยอยู่เคียงข้างเสมอ” 

“ฉะนั้น หากทุกคนจากไป และคุณถูกทิ้งให้รู้สึกเคว้งคว้างอ้างว้าง หรือคุณไม่เคยปล่อยให้ตัวเองอยู่คนเดียว ลองถามตัวเองว่า คุณจะทำอะไรหากมีเพื่อนแวะมาหา คุณคงจะอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเธอ คงจะพยายามเข้าอกเข้าใจ เห็นใจเธอ ถ้าอย่างนั้น ทำไมไม่ทำอย่างนั้นกับตัวคุณเองบ้างล่ะ” 

-จากบทความเรื่อง “เพื่อนสนิทของฉันเอง” เขียนโดย โรบิน รอมม์

คำถามทิ้งท้ายของบทความนี้ทำให้ได้หันมาทบทวนชีวิต

ในสังคมตะวันออกที่ความเกรงใจและสายสัมพันธ์คือพื้นฐาน ความรู้สึกของคนรอบข้างและความเหมาะสมคือสิ่งที่ต้องคำนึงถึงก่อน 

แต่เมื่อคำนึงถึงคนอื่นแล้ว ก็อย่าลืมเหลือพื้นที่ไถ่ถามความรู้สึกของตัวเองด้วย

เพราะบางทีเราก็ลืมเพื่อนสนิทที่แสนดีคนนี้ 

บางทีเราก็ลืมรักตัวเอง 

————————-

อ่านบทความที่เขียนจากใจทุกวันที่

เว็บไซต์ - https://daisyinspire.wordpress.com/

เฟสบุ๊ก - https://m.facebook.com/daisyinspire/