ถึง..... เธอ ผู้ที่เริ่มต้นใหม่ได้แล้ว

นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว........ตั้งแต่ที่เราสองคนเลิกคุยกันตั้งแต่ตอนนั้นฉันไม่เคยร้องไห้เลย มันก็เสียใจแต่น้ำตากลับไม่ไหลออกมาความรู้สึกมันกลับชินชาไปหมด ฉันพยายามทำตัวเข้มแข็ง พยายามไม่คิดถึงพยายามทำตัวเองให้ดีขึ้น และฉันคิดว่าฉันดีขึ้นแล้วฉันไม่เสียใจแล้ว ฉันทำใจได้แล้วแต่เปล่าเลย อย่างเช่นในตอนนี้ที่ฉันกำลังนั่งพิมพ์อยู่ขณะนี้ เพราะมันเศร้าเกินกว่าจะเก็บไว้คนเดียว ฉันต้องการที่จะระบายมันออกมาเหลือเกิน ความเศร้ามันทำให้ฉันนอนไม่หลับมาหลายคืนมันทรมาณเหลือเกิน ฉันคิดว่าฉันลืมเค้าได้หมดแล้ว แต่ทุกครั้งที่ไปในที่ๆเราเคยไปด้วยกันภาพของเค้าก็ขึ้นมาไม่ว่าจะทำอะไร ฉันก็จะเห็นเค้าอยู่เสมอ เค้าไม่เคยหายไปจากใจฉันเลย เค้ายังคงวนเวียนอยู่ในความทรงจำของฉัน ถึงแม้ว่าความทรงจำที่ฉันมีกับเธอมันจะสั้น แต่ครั้งหนึ่งเราก็เคยมีความทรงจำร่วมกัน มันดีมากเกินกว่าที่ฉันจะระวังตัว แล้วมันก็เกิดขึ้น น่าเสียดายที่ความสุขมันอยู่กับฉันได้เพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น แล้วความทรงจำที่ดีเหล่านั้นในตอนนี้มันย้อนกลับมาทำร้ายฉันอย่างสาหัส ฉันจะอยู่ร่วมกับความทรงจำเหล่านั้นได้อย่างไร จะให้ลืมก็คงทำไม่ได้มันคงไม่ได้ลืมกันง่ายๆขนาดนั้น แล้วฉันต้องทรมาณกับสิ่งเหล่านี้ไปอีกนานแค่ไหนเค้าก้าวต่อไปได้แล้ว เค้ามีคนใหม่แล้ว แต่ฉันกลับยังอยู่ที่เดิมฉันก้าวออกมาจากตรงนั้นไม่ได้เลย ทั้งที่เค้าไม่แม้แต่จะรั้งฉันไว้ทำไมฉันถึงยังอยู่ ฉันเลือกที่จะอยู่ตรงนี้เองมากกว่า ทำไมฉันถึงยังก้าวออกมาจากเค้าไม่ได้สักทีกันนะ มันทรมาณสิ้นดีทุกวันฉันต้องทำเหมือนไม่เป็นไร ฉันไม่อยากให้คนรอบข้างไม่สบายใจ แต่ยิ่งทำอย่างนั้นเป็นฉันเองที่มันยิ่งไม่สบายใจ ทำยังไงฉันถึงจะออกจากตรงนั้นได้สักที เขาพยายามทำให้ฉันเข้าใจแต่จะเข้าใจไปทำไมกัน ผลสุดท้ายฉันก็จะเจ็บอยู่ดี จะเจ็บมากขึ้นหรือน้อยลงฉันก็เป็นคนที่เจ็บที่สุดอยู่ดีฉันคงจะต้องอยู่กับมันให้ได้ ในเมื่อออกจากมันไม่ได้ฉันก็ต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัว ดีจังนะที่เธอทำมันได้อย่างง่ายดาย ดูเธอจะไม่สนเลยว่าสิ่งที่เธอทำมันจะทำร้ายฉันมากขนาดไหน  

ฉันขอให้เธอกับเขาไปด้วยกันได้ดี 

ไม่สิ 

ฉันไม่ต้องการให้เธอกับเขามีความสุข ฉันไม่ใช่นางเอกละคร และฉันไม่ได้ใจดีขนาดนั้นแล้วสักวันเธอจะรู้ว่าฉันรู้สึกยังไง

จาก ฉันที่ยังเดินออกมาไม่ได้