ดวงตาคมกวาดมองไปทั่วห้อง

ดึงผ้าห่มคลุมขาจนมิดชิด

อุณหภูมิภายในห้องนั้นเย็นฉ่ำ แต่คงเทียบไม่ได้กับหัวใจที่กำลังเต้นแรงอยู่ในอก, มันทำให้เขามือเย็นเฉียบ อดที่จะรู้สึกขนลุกไม่ได้

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็เฝ้ารอ

กลิ่นหอมที่คุ้นเคยพัดผ่านจมูก คล้ายกับว่าเจ้าของกลิ่นนั้นยังอยู่ข้างๆ เขา แต่ก็แน่ล่ะ ในเมื่อเขานำหมอนของอีกฝ่ายมาวางไว้ข้างกาย

โอบกอดด้วยความคิดถึง

กลิ่นหอมที่ยังเด่นชัดราวกับเจ้าตัวอยู่ตรงนี้

ในตอนนั้นเอง, เขาตัดสินใจหมุนไขลานของกล่อนดนตรี ปล่อยให้มันเล่นซ้ำไปซ้ำมา

กล่อมเขาให้นอนหลับโดยไม่ต้องทนทุกข์กับความเจ็บปวด

และพร้อมกับนั้น โดยไม่รู้ตัว, ไฟข้างหัวเตียงค่อยๆ ลดแสงลง

กลับสู่ความมืดอีกครั้ง

#octxmn ♡