วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน...
การฝึกของซิธสาวผู้มีพลังของเจไดครึ่งหนึ่งโดยอาจารย์เจไดหนุ่มผู้มีพลังของซิธครึ่งหนึ่งก็ดำเนินไปเรื่อย ๆ ทุกวัน เรย์เริ่มควบคุมตัวเองและฟอร์สของเธอได้แล้ว
ไม่ว่าจะเป็นพลังความดีของเจไดภายในจิตใจของเธอหรือพลังสายฟ้าจากสายเลือดซิธ
เรย์ก็เรียนรู้ที่จะอยู่กับมันได้เป็นอย่างดี
ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ของเรย์กับเบนก็พัฒนาไปมาก ด้วยความที่ทั้งคู่สามารถเรียนรู้กันและกันได้ผ่านทางฟอร์ส พวกเขาจึงแทบไม่ต้องคุยกันมากมายเลย แต่ถึงอย่างนั้นมันก็คงยังมีปัญหา เพราะต่างฝ่ายต่างไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเองกันสักที
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
เสียงลมกรรโชกแรงพัดกระหน่่ำ บานประตูหน้าต่างของกระท่อมเล็กสั่นสะเทือนอย่างน่ากลัว ตามมาด้วยเสียงฟ้าร้องครืนใหญ่และห่าฝนชุดใหญ่ตกกระหน่ำลงมาที่ดาวเขียวชะอุ่มแห่งนี้
เรย์และเบนวิ่งหลบเข้าไปในกระท่อมด้วยกันด้วยสภาพเปียกปอน เบนเดินเข้ามาด้านในกระท่อมเขาหันไปมองดูเรย์ที่เดินตามเข้ามาและหยุดยืนที่ใกล้ประตู พลางกอดตัวเองเพื่อหวังคลายความหนาวเบนเห็นดังนั้นจึงเอื้อมมือไปหยิบผ้าที่พาดอยุ่ตรงขอบเตียงแล้วยื่นส่งให้เธอ
“อ่ะ เช็ดซะ เดี๋ยวเป็นหวัด”
"ขอบใจ"
เธอรับผ้าไปเช็ดผมก่อนจะเอื้อมมือไปแกะหนังยางมัดผม 3 จุกของเธอออกจนผมยาวสลายลงมาปรกหน้า เบนเดินเข้ามาช่วยเธอเช็ดผม พลางนึกสนุกยีผมเธอเล่นอย่างเอ็นดู
"อย่าแกล้งฉันสิ"
เรย์ทำหน้างอด้วยความไม่พอใจที่โดนคนตัวโตกว่าแกล้ง เธอปัดมือเขาออกอย่างรำคาญ แต่เขากลับคว้ามือเธอไว้
“ปล่อยนะ”
“ขู่ฟ่อ ๆ เชียวนะเธอ”
เรย์ยังคงพยายามสะบัดมือของเบนออกแต่ก็ไม่เป็นผล มือใหญ่ของเขากุมมือของเธอไว้แน่นพลางดึงให้เธอขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น
“ตัวก็เล็กนิดเดียวทำเก่งจังนะ”
“เรื่องของฉัน!!”
“ใจเย็น ๆ สิ ฉันเช็ดผมให้”
“...”
“ถ้าไม่เช็ด เดี๋ยวเธอเกิดเป็นหวัดนอนซมขึ้นมาจะทำยังไง”
“ฉันไม่เป็นหวัดง่าย ๆ หรอกน่า”
พูดยังไม่ทันขาดคำ เรย์ก็จามขึ้นมาอย่างรุนแรง เบนผงะไปแป๊บนึงก่อนจะยิ้มอ่างอ่อนโยนและพูดว่า
“เห็นมั้ย? ฉันบอกเธอแล้ว”
เรย์ยังคงจามอย่างต่อเนื่อง เธอตวัดสายตามองค้อนเบนก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกด้าน
เบนเอียงศีรษะมองตาม เรย์พยายามเบือนหน้าหนี เขาลอบสังเกตเห็นใบหูของหญิงสาวแดงก่ำอย่างผิดสังเกตจนต้องเอ่ยถาม
"เรย์...มีอะไรเหรอ?"
"เปล่า ไม่มีอะไร"
"ก็เธอหน้าแดงขนาดนี้ แสดงว่ามันต้องมีอะไรแน่ ๆ เธอบอกฉันสิ"
"ก็นาย… นายบอกว่าฉันน่ารักใช่มั้ย?"
"อ่ะ… เอ่อ…"
เบนเริ่มหน้าแดง เขานึกทบทวนความคิดของตัวเองเมื่อครู่
ใช่… เขาบอกว่าเรย์น่ารัก…
น่ารักจนอยากจะกอด…
เขาคิดอย่างลืมตัว
ลืมไปว่าทุกอย่างที่เขาคิด เรย์จะรับรู้ด้วยเสมอ เพราะพวกเขาเชื่อมประสานกัน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ทั้งคู่ต่างไม่พูดอะไรกัน มีเพียงเสียงฟ้าร้องและฝนกระหน่ำด้านนอกกระท่อมเท่านั้น
เบนยืนมองด้านหลังของเรย์ ก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่
'เอาวะ… เป็นไงเป็นกันล่ะทีนี้!!'
พอตัดสินใจได้ดังนั้น เบนก็เดินเข้ามาสวมกอดเรย์จากทางด้านหลัง พร้อมกับจุ๊บเบา ๆ บนเรือนผมของหญิงสาวอย่างเอ็นดู
เรย์สะดุ้งเฮือก หัวใจเต้นรัวและแรงขึ้นกว่าเดิม เลือดสูบฉีดขึ้นจนใบหน้าที่แดงก่ำอยู่แล้วยิ่งแดงหนักกว่าเก่า
เบนเริ่มเลื่อนมือลงมาสัมผัสบริเวณท้องน้อยของเธอ พร้อมกับพรมจูบลงบนต้นคอขาว เรย์ขนลุกซู่รับสัมผัสนั้น เธอจับมือเบนแน่น หลับตาพริ้มและปล่อยร่างกายไปตามอารมณ์ เบนค่อยๆ บิดตัวเธอให้หันมาทางเขา มือยาวช้อนคางคนตัวเล็กให้เชิดขึ้นก่อนจะโน้มศีรษะลงจุมพิตบนกลีบปากบางสีสวย ให้สัมผัสหวานละมุนชาวนเคลิบเคลิ้ม มืออีกข้างเอื้อมไปนวดที่ต้นคอของเรย์อย่างละมุนละไม ก่อนที่หญิงสาวใช้มือผลักอกเขาออกให้ห่างตัว เบนก้มลงสำรวจใบหน้าสวยหวานที่พยายามหลบหน้าเขาด้วยความเขินอาย
“นายคิดยังไงกับฉันกันแน่?”
“เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันคิดยังไงกับเธอ?”
“ฉันอยากฟัง… อยากฟังนายพูดออกมาจากปากของนายเอง… ไม่ใช่ได้ยินผ่านทางฟอร์สแบบนี้”
“...”
“...”
“ฉ… ฉัน… ฉัน...”
เบนพูดติดขัดใบหน้าแดงก่ำจนถึงใบหู
‘เฮ้ ๆๆ จะให้บอกรักตอนนี้เลยเหรอ? ฉันยังไม่พร้อมนะ’
เบนคิดกับตัวเอง แต่เขาคงลืมไปว่าไม่ว่าเขาจะคิดอะไรเรย์ก็สามารถความคิดนั้นได้ด้วย เรย์ถอนหายใจก่อนจะพูดว่า
“งั้นก็ไม่เป็นไร”
เธอพยายามเบี่ยงตัวออกจากเขา แต่เบนรั้งเธอเอาไว้ด้วยอ้อมกอดพร้อมบอกเสียงแผ่วเบาว่า
“ฉันรักเธอ”
เรย์ชะงักไปทันทีเมื่อได้ยิน เธอยืนนิ่งในอ้อมกอดของเบน ซึมซับถึงคำว่ารักที่เขาพูดกับอย่างอบอุ่น
ในที่สุด… เธอก็ได้ยินมันสักที…
“ฉันก็รักนายนะ...เบน...”
เสียงหวานใสของเรย์กระซิบข้างหูชายหนุ่มเบา ๆ ก่อนที่เธอจะเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบที่ริมฝีปากหยักหนาของคนตัวโตกว่าอย่างแสนรัก
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in