เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
What if... Rey turns to the Dark SideIfIStay
Chapter 6
  • วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน... 


    การฝึกของซิธสาวผู้มีพลังของเจไดครึ่งหนึ่งโดยอาจารย์เจไดหนุ่มผู้มีพลังของซิธครึ่งหนึ่งก็ดำเนินไปเรื่อย ๆ ทุกวัน เรย์เริ่มควบคุมตัวเองและฟอร์สของเธอได้แล้ว 


    ไม่ว่าจะเป็นพลังความดีของเจไดภายในจิตใจของเธอหรือพลังสายฟ้าจากสายเลือดซิธ


    เรย์ก็เรียนรู้ที่จะอยู่กับมันได้เป็นอย่างดี


    ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ของเรย์กับเบนก็พัฒนาไปมาก ด้วยความที่ทั้งคู่สามารถเรียนรู้กันและกันได้ผ่านทางฟอร์ส พวกเขาจึงแทบไม่ต้องคุยกันมากมายเลย แต่ถึงอย่างนั้นมันก็คงยังมีปัญหา เพราะต่างฝ่ายต่างไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเองกันสักที


    -----------------------------------------------------------------------------------------------------


    เสียงลมกรรโชกแรงพัดกระหน่่ำ บานประตูหน้าต่างของกระท่อมเล็กสั่นสะเทือนอย่างน่ากลัว ตามมาด้วยเสียงฟ้าร้องครืนใหญ่และห่าฝนชุดใหญ่ตกกระหน่ำลงมาที่ดาวเขียวชะอุ่มแห่งนี้


    เรย์และเบนวิ่งหลบเข้าไปในกระท่อมด้วยกันด้วยสภาพเปียกปอน เบนเดินเข้ามาด้านในกระท่อมเขาหันไปมองดูเรย์ที่เดินตามเข้ามาและหยุดยืนที่ใกล้ประตู พลางกอดตัวเองเพื่อหวังคลายความหนาวเบนเห็นดังนั้นจึงเอื้อมมือไปหยิบผ้าที่พาดอยุ่ตรงขอบเตียงแล้วยื่นส่งให้เธอ


    “อ่ะ เช็ดซะ เดี๋ยวเป็นหวัด”


    "ขอบใจ" 


    เธอรับผ้าไปเช็ดผมก่อนจะเอื้อมมือไปแกะหนังยางมัดผม 3 จุกของเธอออกจนผมยาวสลายลงมาปรกหน้า เบนเดินเข้ามาช่วยเธอเช็ดผม พลางนึกสนุกยีผมเธอเล่นอย่างเอ็นดู


    "อย่าแกล้งฉันสิ"


    เรย์ทำหน้างอด้วยความไม่พอใจที่โดนคนตัวโตกว่าแกล้ง เธอปัดมือเขาออกอย่างรำคาญ แต่เขากลับคว้ามือเธอไว้


    “ปล่อยนะ”


    “ขู่ฟ่อ ๆ เชียวนะเธอ”


    เรย์ยังคงพยายามสะบัดมือของเบนออกแต่ก็ไม่เป็นผล มือใหญ่ของเขากุมมือของเธอไว้แน่นพลางดึงให้เธอขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น 


    “ตัวก็เล็กนิดเดียวทำเก่งจังนะ”


    “เรื่องของฉัน!!”


    “ใจเย็น ๆ สิ ฉันเช็ดผมให้”


    “...”


    “ถ้าไม่เช็ด เดี๋ยวเธอเกิดเป็นหวัดนอนซมขึ้นมาจะทำยังไง”


    “ฉันไม่เป็นหวัดง่าย ๆ หรอกน่า”


    พูดยังไม่ทันขาดคำ เรย์ก็จามขึ้นมาอย่างรุนแรง เบนผงะไปแป๊บนึงก่อนจะยิ้มอ่างอ่อนโยนและพูดว่า 

    “เห็นมั้ย? ฉันบอกเธอแล้ว”


    เรย์ยังคงจามอย่างต่อเนื่อง เธอตวัดสายตามองค้อนเบนก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกด้าน


    เบนเอียงศีรษะมองตาม เรย์พยายามเบือนหน้าหนี เขาลอบสังเกตเห็นใบหูของหญิงสาวแดงก่ำอย่างผิดสังเกตจนต้องเอ่ยถาม


    "เรย์...มีอะไรเหรอ?"


    "เปล่า ไม่มีอะไร"


    "ก็เธอหน้าแดงขนาดนี้ แสดงว่ามันต้องมีอะไรแน่ ๆ เธอบอกฉันสิ"


    "ก็นาย… นายบอกว่าฉันน่ารักใช่มั้ย?"


    "อ่ะ… เอ่อ…"


    เบนเริ่มหน้าแดง เขานึกทบทวนความคิดของตัวเองเมื่อครู่


    ใช่… เขาบอกว่าเรย์น่ารัก… 


    น่ารักจนอยากจะกอด…


    เขาคิดอย่างลืมตัว 


    ลืมไปว่าทุกอย่างที่เขาคิด เรย์จะรับรู้ด้วยเสมอ เพราะพวกเขาเชื่อมประสานกัน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน


    ทั้งคู่ต่างไม่พูดอะไรกัน มีเพียงเสียงฟ้าร้องและฝนกระหน่ำด้านนอกกระท่อมเท่านั้น 


    เบนยืนมองด้านหลังของเรย์ ก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ 


    'เอาวะ… เป็นไงเป็นกันล่ะทีนี้!!'


    พอตัดสินใจได้ดังนั้น เบนก็เดินเข้ามาสวมกอดเรย์จากทางด้านหลัง พร้อมกับจุ๊บเบา ๆ บนเรือนผมของหญิงสาวอย่างเอ็นดู


    เรย์สะดุ้งเฮือก หัวใจเต้นรัวและแรงขึ้นกว่าเดิม เลือดสูบฉีดขึ้นจนใบหน้าที่แดงก่ำอยู่แล้วยิ่งแดงหนักกว่าเก่า


    เบนเริ่มเลื่อนมือลงมาสัมผัสบริเวณท้องน้อยของเธอ พร้อมกับพรมจูบลงบนต้นคอขาว เรย์ขนลุกซู่รับสัมผัสนั้น เธอจับมือเบนแน่น หลับตาพริ้มและปล่อยร่างกายไปตามอารมณ์ เบนค่อยๆ บิดตัวเธอให้หันมาทางเขา มือยาวช้อนคางคนตัวเล็กให้เชิดขึ้นก่อนจะโน้มศีรษะลงจุมพิตบนกลีบปากบางสีสวย ให้สัมผัสหวานละมุนชาวนเคลิบเคลิ้ม มืออีกข้างเอื้อมไปนวดที่ต้นคอของเรย์อย่างละมุนละไม ก่อนที่หญิงสาวใช้มือผลักอกเขาออกให้ห่างตัว เบนก้มลงสำรวจใบหน้าสวยหวานที่พยายามหลบหน้าเขาด้วยความเขินอาย 


    “นายคิดยังไงกับฉันกันแน่?”


    “เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันคิดยังไงกับเธอ?”


    “ฉันอยากฟัง… อยากฟังนายพูดออกมาจากปากของนายเอง… ไม่ใช่ได้ยินผ่านทางฟอร์สแบบนี้”


    “...”


    “...”


    “ฉ… ฉัน… ฉัน...”


    เบนพูดติดขัดใบหน้าแดงก่ำจนถึงใบหู 


    ‘เฮ้ ๆๆ จะให้บอกรักตอนนี้เลยเหรอ? ฉันยังไม่พร้อมนะ’


    เบนคิดกับตัวเอง แต่เขาคงลืมไปว่าไม่ว่าเขาจะคิดอะไรเรย์ก็สามารถความคิดนั้นได้ด้วย เรย์ถอนหายใจก่อนจะพูดว่า


    “งั้นก็ไม่เป็นไร”


    เธอพยายามเบี่ยงตัวออกจากเขา แต่เบนรั้งเธอเอาไว้ด้วยอ้อมกอดพร้อมบอกเสียงแผ่วเบาว่า 


    “ฉันรักเธอ”


    เรย์ชะงักไปทันทีเมื่อได้ยิน เธอยืนนิ่งในอ้อมกอดของเบน ซึมซับถึงคำว่ารักที่เขาพูดกับอย่างอบอุ่น 


    ในที่สุด… เธอก็ได้ยินมันสักที…


    “ฉันก็รักนายนะ...เบน...”


    เสียงหวานใสของเรย์กระซิบข้างหูชายหนุ่มเบา ๆ ก่อนที่เธอจะเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบที่ริมฝีปากหยักหนาของคนตัวโตกว่าอย่างแสนรัก

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in