เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My First Storyp_utwk3
[บันทึกการอ่านหนังสือของเรา] Tell No One : อย่าบอกใคร



  • ข้อมูลหนังสือ


    จากปกหลัง

    ตอนที่ตำรวจพบศพ เอลิซาเบธ ภรรยาของเขา เดวิด เบค เข้าใจทุกอย่างได้ดี เขารู้ว่าจะไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้กอดเธออีก และเขาก็รู้ว่านี่คือจุดจบอย่างแท้จริง ไม่มีทางผ่อนปรนหรือต่อรองใดๆ
    แปดปีหลังจากเธอตายไป เบคก็ยังไม่อาจทำใจและเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใครคนอื่นได้ จนเมื่อเขาได้รับอีเมลฉบับหนึ่ง ข้อความในนั้นมีเพียงเขาและเอลิซาเบธเท่านั้นที่รู้ และจู่ๆ เบคก็เริ่มสงสัยในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เขาสงสัยว่า ณ ที่ใดที่หนึ่ง และด้วยเหตุผลอะไรสักอย่าง เอลิซาเบธอาจจะยังมีชีวิตอยู่
    และเพราะอีเมลฉบับนั้นเตือนเขาว่า อย่าบอกใคร เบคจึงก้าวเข้าไปสู่เกมการไล่ล่าที่อาจมีอันตรายถึงชีวิตโดยลำพัง ก่อนจะพบว่า ในขณะที่เขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อไขปริศนาที่คาใจนี้ให้กระจ่าง ใครบางคนก็พร้อมจะทำทุกวิธีทางเพื่อรักษาความลับนั้นไว้




    หลังจากอ่านจบแล้ว ก็พูดกับตัวเองว่า

    "นี่คือผลงานที่ดีที่สุดของโคเบน ที่คนยกย่องสรรเสริญกันเหรอ?" 


    ก่อนอื่นก็ท้าวควา,ก่อนว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องลำดับที่ 3 ของโคเบน ที่เราอ่าน

    เรื่องแรกคือ The Woods 

    เรื่องที่ 2 ก็ซีรี่ส์ชุดของไมรอน โบลิทาร์ เรื่อง Deal Breaker 

    เรื่องที่ 3 ก็คือ Tell no one 

    เรื่องที่ 4 ก็คือ Six Years





    ด้วยที่ว่าเรื่องนี้คือผลงานลำดับที่ 3 ของลุงฮาร์ลาน โคเบน ที่เราได้อ่าน ที่จริงจะเก็บไว้อ่านท้ายๆเลยด้วยซ้ำ เพราะต่างคนก็บอกว่าเรื่องนี้คือมาสเตอร์พีซของลุงแก ก็เลยอยากจะดื่มด่ำกับมันเป็นเล่มท้ายๆจากผลงานทั้งหมดของแก (ที่ตอนนี้ตามเก็บจนครบหมดเเล้ว)

    แต่ก็ถือว่าโชคดีที่หยิบมาอ่านเร็วขึ้น ไม่งั้นคงผิดหวังมากกว่านี้
    ตัดสินใจเอาเล่มนี้มาก่อนตอนที่จะไปพักที่บ้านของพี่เพราะจะไปทำหน้าที่ที่ดีของลูกแกะ (ใครงงก็เชิญงงต่อไป 55555)

    เริ่มอ่านวันที่ 9 พ.ย. วันที่ไปทำหน้าที่นั่นแหละ แล้วก็อ่านจบวันที่ 16 พ.ย. 2018 
    (ปกติไม่กระหน่ำอ่านหนังสือให้มันจบเร็วๆอยู่แล้ว ชอบอ่านวันละ 50-100 หน้ามากกว่า)


    ความรู้สึกหลังอานก็คือรู้สึกสนุกกับมันนั่นแหละ น่าติดตาม สนุก มันมีทุกรส
    แต่เรากลับรู้สึกว่า ความสนุก จุดหักมุม หรือแม้แต่ปมของมัน ก็ไม่ได้สนุกไปกว่าเรื่อง The Woods หรือเรื่อง Six Years เลย เราให้มันอยู่ในระดับเดียวกัน


    พออ่านจบก็เลยรู้สึกเฟลหน่อยๆ คือมันสนุกแหละ แต่เราผิดเองมั้งที่ไปคาดหวังตามคำบอกเล่าของคนอื่น
    ตอนอ่านก็สนุกเลยแหละ ไม่ได้น่าเบื่ออะไรเลย อาจจะมีเดาๆอะไรได้บ้าง แต่ก็ถือว่าสนุก แม้ว่าจะรู้สึกผิดหวังเพราะความคาดหวังก็ตาม 
    เลยได้แต่สงสัยว่า นี่คือเรื่องที่ดีที่สุดของลุงแกเหรอ ทำไมเรารู้สึกว่ามันอยู่ในระดับเดียวกับเรื่องอื่นๆ


    สิ่งที่ยังอยากติก็คือ พล็อตของลุงแก มันไม่ได้เวอร์วังก็จริง แต่เอาตอนนี้ที่อ่านมาแล้ว 4 เล่ม
    หนังสือลุงแกก็มีแต่เกี่ยวกับ มาเฟียร์, แก็งค์ , ผู้มีอิทธิพล , พวกองค์กรอะไรซักอย่าง
    คือ มันวนเวียนอยู่แค่นี้ 

    ไอ้ราตอนนี้ก็ได้แต่ภาวณาว่า อีก 10 กว่าเล่มทีเหลือ(ไม่รวมชุดไมรอน โบลิทาร์) ที่เราจะหยิบมาอ่านในอนาคตมันคงจะหลุดพ้นจากพล็อตพวกนี้ หวังว่าคงจะมีเรื่องที่เกี่ยวกับคนธรรมดาๆกับคนธรรมดาบ้าง


    สรุป

    ก็ชอบอะแหละ ไม่ใช่ว่าผิดหวังจนฟาดงวงฟาดงา แต่มันไม่ใช่ผลงานของลุงแกที่เราชอบที่สุดอะ
    ผิดที่เราเอง ที่ไปคาดหวังตามคำพูดคนอื่น
    อย่างน้อยก็ ณ ตอนนี้ คือเราชอบ The Woods กับ Six Years มากกว่า ทั้งบทสรุป ทั้งตัวละคร

    การที่เราชอบผลงานเรื่องอื่นๆที่คนไม่ได้ชมมากมาย   ก็ทำให้เราชื้นใจขึ้นมาว่า ผลงานเรื่องอื่นๆของลุงแกที่มันไม่ได้ดังมากมาย มันก็มีโอกาสที่จะเป็นเรื่องโปรดของเราเหมือนกับที่เราชอบ The Woods กับ Six Years 

    จริงๆไม่ชอบเรทคะแนนอะไรแบบนี้
    แต่ทำหน่อยก็แล้วกัน 555
    เต็ม 10 ให้ 7 


    **ย้อนอดีตไปเดือน พ.ย ปีที่แล้ว เพราะนี่คือบันทึกการอ่าน จะหยิบบันทึกที่เราเคยทำมาปรับเปลี่ยน มาเพิ่มเนื้อหานิดๆหน่อยๆ อาจจะเป็นหนังสือที่อ่านเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หรือจากปีที่แล้วก็ได้ แล้วแต่ว่าอยากจะเล่าเกี่ยวกับเล่มไหน**  


    คิดว่าโพสต์นี้และโพสต์อื่นๆมันไม่เชิงเป็นรีวิวหรอก เพราะอ่านๆดูแล้ว
    มันก็ไม่เหมือนรีวิวจริงๆนั่นแหละ 5555
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in