เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
บันทึกนักอยากเขียนSooth Suwansakornkul
โรเบิร์ต
  • โรเบิร์ตลอยคออยู่กลางทะเลคืนหนึ่งแล้วเพราะเรือโดยสารของเขาอัปปางลงเมื่อวาน
    พอเวลาผ่านไปสองวันเขาก็มองเห็นฝั่งอยู่ลิบ ๆ ทางทิศตะวันตก 
    แต่พอเขาเริ่มว่ายเข้าใกล้ฝั่งก็มีเสียงตะโกนออกมาว่า“อย่าขึ้นมาบนเกาะ ที่นี่มีมนุษย์กินคน” 
    “ว่ายน้ำไปทางเหนือดีกว่าจะเจอท่าเรือ”
    โรเบิร์ตตะโกนกลับไปบอกคนบนฝั่งว่า “ฉันไม่เชื่อ”
    เพราะหากมีมนุษย์กินคนจริง ทำไมคนบนฝั่งจึงยังมีชีวิตรอด
    โรเบิร์ตไตร่ตรองดูแล้วว่า ยิ่งถ้าคนบนฝั่งเป็นมนุษย์กินคนก็ควรจะเชื้อเชิญเขาขึ้นมาบนฝั่งมากกว่า
    โรเบิร์ตสงสัยว่าคนบนฝั่งกำลังโกหกเพื่อปกปิดอะไรบางอย่าง
    ว่าแล้วเขาจึงค่อย ๆ ว่ายน้ำเข้าหาฝั่ง
    “อย่าขึ้นมา ๆ บนฝั่งนี้มีมนุษย์กินคน” 
    พอเขาเพ่งมองคนบนฝั่ง ก็เห็นนักบวชคนหนึ่ง ตะโกนว่าบนฝั่งนี้มีมนุษย์กินคน
    โรเบิร์ตเริ่มลังเลเมื่อได้ยินนักบวชตะโกนเช่นนั้น เขาจึงหยุดว่ายน้ำแล้วลอยตัวชะลอดูเหตุการณ์
    ไม่นานนักเขาก็เห็นหญิงสาววิ่งออกมาร้องว่า 
    “ช่วยด้วย” 
    เธอกำลังถูกมนุษย์กินคนตามล่า
    โรเบิร์ตจึงตะโกนถามไปว่า พวกมนุษย์กินคนมากันกี่คน มีอาวุธอะไรบ้าง
    หญิงสาวจึงตะโกนกลับมาบอกว่า “มีคนเดียวมันมาพร้อมกับมีดเล่มใหญ่หนึ่งเล่ม”
    “จริงไหม ท่านนักบวช” โรเบิร์ตตะโกนถามคนบนฝั่ง
    “จริง” นักบวชตอบ
    โรเบิร์ตยังลังเลที่จะว่ายเข้าหาฝั่ง เพราะเขาลอยคอในทะเลมานานเรี่ยวแรงเหลือไม่มาก 
    หากว่าต้องต่อสู้กับมนุษย์กินคนที่มีอาวุธเขาอาจบาดเจ็บหรือเสียชีวิตได้
    ไม่นานนักเขาก็เห็นคนผิวสีแต่ตัวเหมือนคนป่าวิ่งออกมาพร้อมอาวุธมุ่งตรงมาที่หญิงสาวและนักบวชชายผู้ลอยคอในทะเลจึงหันหลังว่ายกลับออกไปทางทิศเหนือ 
    แต่สักพักเสียงปืนก็ดังขึ้นบนชายฝั่ง
    โรเบิร์ตเห็นคนป่าล้มลงกับพื้น โดยทหารคนหนึ่งโผล่ออกมาช่วยนักบวชกับหญิงสาวไว้
    แล้วทหารคนนั้นก็ตะโกนว่า ทุกคนปลอดภัยแล้ว 
    โรเบิร์ตดีใจเลยรีบว่ายน้ำขึ้นมาบนฝั่งพอเขาขึ้นมาบนฝั่งเขาก็รีบขอน้ำและอาหารจากคนบนฝั่ง 
    นักบวชจึงส่งน้ำดื่มให้ แล้วบอกว่าให้ช่วยกันก่อไฟ 
    เดี๋ยวจะได้ทำอาหารกันพอพวกเขาก่อไฟเสร็จ 
    คนป่าคนเดิมในชุดคนปกติก็ปรากฏตัวพร้อมกับมีดของเขา
    คนผิวสีไม่ตาย ไม่มีรอยถูกยิง ชายหนุ่มรู้ตัวแล้วว่าโดนหลอก 
    เขารีบวิ่งหนีไปที่ชายหาดโชคดีที่เรือลำเล็ก ๆ แล่นผ่านมา 
    ชายหนุ่มจึงร้องขึ้นว่า“ช่วยด้วย ผมถูกมนุษย์กินคนไล่ล่า ช่วยพาผมไปที่ท่าเรือที”แล้วเรือลำเล็กก็แล่นมาใกล้ ชายหนุ่มเห็นคนสองคนลงมาจากเรือ
    "พวกคุณมาจากไหน" โรเบิร์ตถาม
    "เราเพิ่งมาจากท่าเรือ" คนทั้งสองตอบ"ช่วยผมด้วย บนเกาะนี้มีมนุษย์กินคน"
    "อา...งั้นเราจะพาคุณหนีกลับไปที่ท่าเรือก็แล้วกัน
    "ว่าแล้วทั้งหมดก็ขึ้นเรือไป
    “คุณจะหลับพักสักงีบก็ได้” ชาวเรือบอกกับโรเบิร์ต
    ไม่นานนักเขาก็ได้สติโดยร่างกายถูกมัดติดอยู่บนจานขนาดใหญ่
    "ใครก็ได้ช่วยผมที" โรเบิร์ตตะโกนสุดเสีย
    สักพักประตูห้องก็เปิดออก พวกคนบนฝั่ง และคนอีกสองคนที่พาเขาขึ่นเรือเดินเรียงหน้าเข้ามาในห้องทุกคนยิ้ม ยกเว้นชายผู้ถูกพันธนาการไว้บนจาน
     “ดูสิ อาหารจานนี้ไม่บอบช้ำเลยสักนิด”
    “คราวหน้าให้ฉันแสดงบทอื่นบ้างสิ ฉันอยากเป็นทหารบ้าง” ชายผิวสีพูด
    “งั้นคงต้องเขียนบทเรื่องใหม่แล้วล่ะ คราวนี้เราต้องได้กินมันที่ชายหาดก่อน จะได้ไม่ต้องมาขอแบ่งพวกที่ท่าเรืออีก กินกันไปพลางคุยกันไปก็แล้วกัน ตอนนี้ฉันหิวมากแล้ว” หญิงสาวเอ่ย

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in