(เขา) ว่ากันว่า ฉันเป็นคนเข้ากับคนง่าย ไปเที่ยวกับคนอื่นไปทัั่ว ใครชวนไปไหนก็ไปหมด แต่จะมีซักกี่คนที่จะมองเห็นความเงียบในตัวฉัน ความเงียบที่แม้กระทั้งตัวฉันเองก็ไม่รู้ว่ามันเริ่มก่อตัวขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร รู้ตัวอีกทีมันก็พร้อมจะกลั้นตัวตกลงมา
อย่างกับเมฆที่ไม่สามารถโอบอุ้มน้ำที่ระเหยขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ แล้วท้ายที่สุดมันก็จะตกลงมากลายเป็นฝน
เหมือนใจถูกความเงียบเข้าปกคลุม จนกลายเป็นคนใช้สมองมากกว่าหัวใจตัดสิน
หรือความจริงแล้วเราก็แค่โตขึ้น โตขึ้นในแบบของเรา
เรารู้สึกว่าเราคนนี้ไม่เหมือนกับเราคนเมื่อก่อน ก็เพราะเราเป็นตัวเองมากขึ้น หรือเราเปลี่ยนไปตามที่ความเงียบปกคลุมเรามากขึ้นกันแน่
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in