เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Abysspiyarak_s
Day 22 : Depression
  • พฤศจิกายน 201x

    “ฮารุ ฮารุ ฮารุ ... ชื่อของเขาคือฮารุใช่ไหม ฉันจะท่องจำเอาไว้ให้ขึ้นใจเลยทีเดียว
    ชื่อเล่นที่คนอื่นเรียกเขา คือ ฮัล แต่ฉันชอบชื่อฮารุมากกว่า... ฮารุ ฮารุ ฮารุ...”




    พฤศจิกายน 201x

    “ฮารุที่น่ารักของฉัน ในที่สุด เขาก็เข้ามาใกล้ตัวมากกว่าที่ฉันเคยคิดเอาไว้มาก
    ฉันเคยคิดมาตลอดว่า ตำรวจนครบาลมีแต่ไอ้พวกโง่เง่า แต่ฉันขอถอนคำพูดเพราะเขา
    ไม่มีใครเข้าใกล้ฉันได้มากขนาดนี้ ไม่มีใครคิดถึงเรื่องพวกนี้มาก่อน มีแต่เขาคนเดียวเท่านั้น


    ดวงตาสีน้ำตาลที่ดูสับสนคู่นั้นยังคงเป็นดวงตาที่ดึงดูดใจสำหรับฉันมากที่สุดเหมือนเดิม
    และยิ่งดึงดูดใจฉันมากขึ้น เมื่อได้รู้ว่า ความวุ่นวายในใจเขาไม่ได้ทำให้สมองเขาหยุดทำงาน
    ฉันชอบมือของเขา เสียงของเขา หน้าตาของเขา รูปร่างของเขา ชอบทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเขา
    ฉันชอบคนฉลาด ฉันชอบคนฉลาดแบบเขา ฉันไม่อยากเห็นเขาซึมเศร้า ฉันอยากเห็นเขายิ้ม
    ฉันอยากเห็นเขายิ้มอีก อยากเห็นเขายิ้มเยอะ ๆ รอยยิ้มของเขาทั้งเชิญชวนและน่าหลงใหล


    ฮารุน่ารักเหลือเกิน น่ารักกว่านีน่า น่ารักกว่านีล น่ารักกว่าคอนสแตนติน่า น่ารักกว่าใครทั้งหมด


    หัวใจของฉันไม่เคยเต้นแรงขนาดนี้มาก่อน เต้นแรงจนฉันกลัวว่ามันจะดังจนเขาได้ยิน
    ฮารุกำลังสงสัยฉันอยู่หรือเปล่านะ ต่อให้ไม่สงสัย แต่คนอย่างเขาอาจมองออกในสักวันหนึ่ง
    ไม่ได้หรอก ฉันชอบเขามากกว่าใคร ฉันจะต้องใช้เวลากับเขาให้มากที่สุด ทำให้เขามีความสุข
    ต้องใจเย็น ๆ กว่านี้ ฉันต้องรอบคอบ ต้องวางแผนให้ดี... แต่ตอนนี้ ฉันแทบจะทนไม่ไหวแล้ว”



    พฤศจิกายน 201x

    “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันจดบันทึกเป็นครั้งที่สองภายในวันเดียว แต่มันอดไม่ได้จริง ๆ
    ฮารุที่รัก ไม่เคยมีใครทำให้ฉันรู้สึกอย่างนี้มาก่อนเลย ไม่เคยเลย นอกจากนีน่ากับพ่อ


    เขาทำให้ฉันตื่นเต้น เขาทำให้ฉันสัมผัสกับความทรงจำที่เคยห่างหายไปนานแสนนานแล้ว
    ความทรงจำเมื่อครั้งที่ฉันแอบอยู่ในตู้ เฝ้ามองสิ่งที่พ่อทำกับนีน่า ทั้งในห้องนอน และห้องใต้ดิน
    โดยเฉพาะตอนที่พ่อสับนีน่าออกเป็นสองท่อน พ่อปลดปล่อยเธอ และฉันก็ปลดปล่อยตัวเอง


    ฮารุ.... ยิ่งเข้าใกล้เขามากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งมองเห็นสิ่งที่ฉันหลงใหลมากขึ้นเท่านั้น
    ความครุ่นคิดในแววตาที่ตัดกับรอยยิ้มบนริมฝีปาก คือ สิ่งที่ฉันปรารถนาที่จะเห็นมากที่สุด
    ฮารุ ฮารุไม่ได้ทำให้ฉันผิดหวังเลย ฉันอยากกอดเขา อยากจูบเขา อยากปลอบใจเขา
    ฉันอยากให้เขาบอกเล่าความทุกข์ในใจออกมาให้ฉันฟัง เพื่อที่ฉันจะได้นำทางเขาไปพบกับความสุข


    ก่อนหน้าที่ฉันจะช่วยปลดปล่อยเขาจากความทุกข์ เพื่อให้นอนหลับฝันอย่างมีความสุขตลอดกาล
    ฉันอยากทำให้เขามีความสุข ฉันจะช่วยเขาปลดปล่อยความรู้สึกของตัวเองอย่างที่พ่อเคยช่วยนีน่า
    อย่างที่ภาพของพ่อกับนีน่าทำให้ฉันเรียนรู้การปลดปล่อยความต้องการของตัวเองออกมาในที่สุด
    อย่างที่ในบางครั้ง พ่อก็สอนฉัน ช่วยฉันปลดปล่อยมันออกมาในเวลาเดียวกับที่พ่อปลดปล่อยตัวเอง


    ขอบคุณพ่อ ขอบคุณความรู้จากโรงเรียนแพทย์ และอินเทอร์เน็ตที่ทำให้ทุกอย่างง่ายดายเหลือเกิน
    อ้อ อาจจะต้องขอบคุณ ‘คนคนนั้น’ ที่ฮารุคิดถึงอยู่ตลอดเวลาด้วยที่ทำให้เขาไม่ทันระวังว่ามีคนตามมา


    ฮารุที่รัก ถึงจะระวังตัวแค่ไหน แต่คนลอนดอนก็สู้คนท้องถิ่นที่หลับตาเดินยังได้อย่างฉันไม่ได้หรอก


    ตอนแรกก็กลัวอยู่หรอกนะ ว่าเขาจะรู้ตัว แต่ลมฟ้าอากาศดูจะเป็นใจเข้าข้างฉันไปหมด
    เสียงเครื่องช็อกไฟฟ้าที่ดังพอดูทำให้เขาสะดุ้ง แต่ก็ช้าเกินไปที่จะหันหลังกลับมารับมือกับฉัน
    ที่จริง ฉันก็ไม่อยากให้เขาเจ็บ แต่ทำอย่างไรได้ วิธีนี้รวดเร็วที่สุด ขอโทษจริง ๆ นะ ช่วยเข้าใจฉันหน่อย


    ไม่เป็นไรนะ เจ็บนิดหน่อย อาจจะมีแผลนิดหน่อย แต่เขาคงไม่โทษฉันหรอก ถ้าฉันทำให้เขาฝันดี
    โรฮิปนอลนี่มันดีจริง ๆ กินก็หลับสบาย แต่ถ้าอยากให้ฝันดี ฉันรับรองว่า แบบฉีดเห็นผลมากกว่า
    น่าผิดหวังนิดหน่อย ที่ปากเขาพึมพำหาแต่ ‘ลีโอ ลีโอ’ แทนที่จะเป็นฉัน แต่เราก็เพิ่งรู้จักกัน ฉันเข้าใจ
    แต่ไม่เป็นไรหรอก ถ้าคนชื่อลีโอนั่นจะทำให้เขาฝันดี และถ้าฉันจะเติมเต็มสิ่งที่ลีโอให้ไม่ได้ ก็ไม่เลวเลย


    ที่ในมุมมืดใต้ทางขึ้นหาดและใต้ทางเดินไปท่าเรือ เหมือนกับตู้ที่ซ่อนฉันจากสายตาของพ่อกับนีน่า
    แต่คราวนี้ ฉันมีฮารุอยู่ด้วย... จะมีใครแอบดูเราเหมือนที่ฉันเคยแอบดูพ่อกับนีน่าอยู่หรือเปล่านะ
    คิดแบบนั้นแล้ว มันยิ่งกว่าตื่นเต้น มันเร้าใจ เลือดที่หมุนเวียนในร่างกายของฉันพลุ่งพล่านกว่าทุกครั้ง


    ตอนที่กำลังจะถอดเสื้อผ้า มือของฉันสั่นไปหมด มือเวรเอ๊ย เคยนิ่งมาตลอด ไม่รู้ทำไมตอนนั้นถึงสั่น
    ท้ายที่สุดแล้ว ฉันก็ทำได้แค่ปลดเข็มขัดกับกางเกงของเขาออก และเกือบจะถอดของตัวเองออกไม่ทัน


    ริมฝีปากของเขานุ่ม ผิวผสมแบบคนเอเชียของเขาละเอียด ถึงจะมองเห็นไม่ชัด แต่ฉันก็สัมผัสได้
    ฉันอยากรู้ว่า ภายในร่างกายของเขาจะให้ความรู้สึกแบบไหน แต่ให้ตายสิ ฉันมันไม่เอาไหนซะเลย


    เพราะตื่นเต้นเกินไป แค่สัมผัสร่างกายของเขาเท่านั้นเอง ยังไม่ทันทำอะไร ก็เสร็จซะแล้ว... บ้าชิบ


    ฉันเกือบทำสำเร็จอยู่แล้ว ถ้าฉันไม่ตื่นเต้นเสียจนทำทุกอย่างล่ม และไอ้เฮงซวยนั่นไม่มาขัดจังหวะ
    แต่ไม่เป็นไร เวลายังมีอยู่ เพราะพอเขารู้ตัว รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับตัวเอง เขาจะต้องว้าวุ่นจนทนไม่ได้
    พอถึงเวลานั้น ฮารุที่รัก ฉันก็จะเป็นคนช่วยเธอให้คลายจากความกังวล และกลับมายิ้มได้อีกครั้งเอง


    ไม่ต้องกลัวไปนะ ฉันสัญญา... อีกไม่นานหรอก เราจะได้เจอกัน เพราะฉันรู้แล้วว่าจะติดต่อเธอได้ยังไง
    และสิ่งที่ฉันจะเสนอให้ ตำรวจที่ฉลาดอย่างเธอจะไม่มีวันปฏิเสธได้อย่างแน่นอน... สัญญา สัญญา”


    พฤศจิกายน 201x

    "ไม่คิดเลยว่า ฮารุจะเป็นฝ่ายที่ติดต่อฉันมาเอง... ดูซิ เขาคิดจะทำอะไร"



    To be continued >>> Day 23-24 : Attack and Street Light
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in