แต่กว่าจะดี ก็ผีอยู่หลายเดือน โดนปฏิเสธเป็นล้านรอบแบบ "ฉันทำอะไรผิดเหรอ" 

ผมเคยอยากร่วมงานกับแอปพลิเคชันเจ้าหนึ่ง แบบ ส่งเรซูเม่ชนิดที่ อัพเดททุก 3 เดือน เพื่อให้เขาสนใจ อารมณ์เหมือนคุณไปออดิชั่นเดอะสตาร์แล้วปีแรก ไม่ผ่าน แล้วค่อยๆ Shine เรื่อยๆ ในปีถัดๆมา ไรงี้ ผมนี่แบบ ทุกครั้งที่เขาประกาศรับ อีนี่หยุดไม่ได้ที่จะส่งใบสมัคร เพราะตอนนั้นว่างงาน ไม่ได้ละ จ็อบอะไรก็ไม่มี อย่างที่บอกครับ ผีมากๆ 555

แต่ส่งทุกครั้ง มันก็เงียบทุกครั้ง เงียบแบบ โอ้ย โทรมาบอกไม่รับยังจะดีซะกว่า จะได้ไม่ต้องเสียเวลา แต่ด้วยความตั้งใจที่อยากจะเข้าทำงานที่นั่นจริงๆนะ เลยโทรไปสอบถาม HR ซะเลย สุดท้ายคำตอบที่ได้คือ

ผมนี่แบบ อารมณ์เหมือนโดนบอกเลิกอะ ตอนนั้นถามว่าโกรธมั้ย มาก คืออารมณ์โมโหขั้นสุด มีแบบหลังไมค์ไปถามเพจ HR เลยนะ เคสนี้ผมควรทำไง (ก็ทำใจสิโว้ย หาใหม่ 555) นี่พาลถึงขั้นจะไม่ใช่โปรดักนั้นเลย ต่อให้มันดีแค่ไหน สุดท้าย ก็ฉุกคิดมาได้ว่า โมโหไปก็แค่นั้น โพสต์ลงโซเชียลไปก็แค่นั้น ทำไมเราไม่ทำให้คนที่เขาปฏิเสธเราเสียดายที่เขาไม่เลือกเราล่ะวะ

มันเป็นช่วงเวลาที่แบบไม่รู้จะโทษใคร นอกจากโทษตัวเอง ปีที่ผ่านมาเปลี่ยนงานบ่อยมาก จนแทบอยากจะด่าตัวเอง แต่อย่ากระนั้นเลย ปีนี้เราผ่านช่วงผีๆ มาได้ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับดีร้อยเปอร์เซนต์หรอก เพราะมันก็มีความยาก ความท้าทายใหม่ๆ ให้เราต้องไปเจออีก 

มันเป็นความกากในรอบ 1 ปีที่ผ่านมา เราสัญญาว่า มันจะกากกว่านี้อีกเรื่อยๆ

ริว

เที่ยงคืนสิบห้านาที วันที่ 12 ก.ค. 61

ryuisnow.me/thisisgig.co