หนังเรื่องนี้สร้างมาจากเรื่องจริงของ ฮิซาชิ และ มาอิ ที่รับบทโดย ซาโต้ ทาเครุ และ ทสึชิยะ ทาโอะ เป็นเรื่องราวของคนสองคนที่ตกหลุมรักกันจนตัดสินใจจะแต่งงานกัน แต่ก่อนจะถึงวันสำคัญนั้น ฝ่ายสาวกลับล้มป่วยด้วยโรคที่ส่งผลถึงสมองจนอาจไม่ฟื้นคืนสติกลับมาอีก

พล็อตดาษดื่นที่เห็นได้ตามหนังดราม่าทั่วไป แต่เพราะมาจากเรื่องจริง เราเลยสนใจนิดหน่อยว่าคน ๆ นึงต้องใช้พลังใจขนาดไหนถึงจะรักคนอีกคนหนึ่งจนยอมดูแลและทนรอได้ขนาดนี้กัน

ตัวหนังไม่ได้มีจุดตื่นเต้น หรือน่าสนใจเป็นพิเศษ แต่เราคิดว่าเขาสามารถดำเนินเรื่องได้อย่างเรียบ ๆ ให้เห็นชีวิตประจำวันและความเครียดของคนที่ต้องดูแลผู้ป่วยของคน "นอก" และคน "ใน" ครอบครัว โดยที่ไม่ดึงดราม่าจนเกินเหตุได้ดี ขนาดที่เราแค่ไปดูเล่น ๆ แบบไม่ได้คาดหวังกลับซาบซึ้งใจและอินจัดตามเนื้อเรื่องไปด้วย (แน่นอนว่าได้มีเสียน้ำตากันเบา ๆ เหมือนกัน)

และคนที่รับบทพระเอกอย่างทาเครุก็ตีบทได้แตกมาก เรื่องนี้ทาเครุไม่ได้ออร่าหล่อเหลาสาวหลงสักเท่าไหร่ แต่บทของเขาทำให้เราดูจบแล้วหันไปพูดกับเพื่อนที่นั่งข้าง ๆ ได้ทันทีว่า "จะหาแฟนอย่างพระเอกในเรื่องนี้ต้องไปหาจากไหน" ยังไงดีล่ะ เขาดูเป็นช่างซ่อมรถซอมซ่อธรรมดา ๆ คนนึง ที่ทุ่มเทเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งสุดใจได้จนเราเชื่อว่าเป็นตัวตนของเขาจริง ๆ 

อยากได้ช่างซ่อมรถเป็นแฟนก็วันนี้แหละ ฮา

ทางฝ่ายนางเอก แม้เนื้อเรื่องส่วนใหญ่จะเป็นฉากที่เธอป่วยอยู่ แต่เราว่าคุณทาโอะแสดงได้เก่งมาก อย่างต้นเรื่องจะมีฉากช่วงที่พระเอกนางเอกเพิ่งเจอหน้ากัน จนถึงคบกัน เธอสามารถแสดงเป็นนางเอกที่ดูสดใสร่าเริงได้จนเราเข้าใจเลยว่าทำไมพระเอกถึงตกหลุมรัก จนถึงตอนที่เธอต้องสู้กับโรคร้ายของตัวเองก็ยังแสดงออกถึงความกังวลที่สัมผัสได้ผ่านสีหน้าและท่าทางอันสมจริงนั้นได้อย่างน่าทึ่ง

สรุปคือแสดงได้ดีกันมากทั้งคู่เลย 

ถ้าใครไม่รังเกียจพล็อตเดาทางได้แบบนี้ และหวังอยากดูเรื่องราวความรักที่ต้องผ่านอุปสรรคจนกว่าจะสมหวัง เรื่องนี้คงเป็นหนังที่ไม่น่าพลาดอีกเรื่องหนึ่งทีเดียว

ดีใจที่ได้ไปดู และขอขอบคุณตั๋วฟรีจากสหมงคลฟิล์มที่ทำให้เราซึ่งตอนแรกกะจะข้ามเรื่องนี้แล้วไม่พลาดโอกาสดี ๆ ไประดับที่ว่าให้ซื้อตั๋วไปดูเองก็คงอยากดูแน่ ๆ

อ่อ ขอแถมนิดนึง ชอบบทประธานบริษัทที่พระเอกทำงานอยู่มาก คนแสดงน่ารักสุด ๆ

ไว้พบกันใหม่เมื่อดูเรื่องหน้า

คะแนนพิศวาสส่วนบุคคล : ★★★★☆