ผมคือใคร? นั่นคือคำถามที่ผมเฝ้าถามตัวเองมาทั้งชีวิต
คำถามที่ผมว่าทั้งชีวิตนี้ก็หาคำตอบไม่ได้
ถ้าผมตอบมันได้ด้วยคำเพียงไม่กี่คำ
งั้นพระเจ้าก็คงไม่สร้างสิ่งมีชีวิตที่สวยงามเหล่านี้ขึ้นมาหรอก
คุณรู้สึกยังไง? ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง?

ที่จริงผมก็รู้สึกดี แต่ก็มีอึดอัดบ้างในบางครั้ง
ผมก็ยังคงไม่แน่ใจว่าผมเป็นหมู หมาหรืออะไรกันแน่
แต่อยู่ดีๆก็มีคนอื่นเอาปลอกคอไข่มุกมาสวมให้ผมซะงั้น
ถุ๊ย!!
ผมหัวเราะมากกว่าที่เคย
ผมฝันว่าผมได้กลายเป็นซูเปอร์ฮีโร่
ตอนนี้มันก็รู้สึกเหมือนได้เป็นจริงๆแล้วล่ะ
แต่ก็ตามนั้น คำพูดพล่อยๆตามมาเยอะแยะ
คนนึงบอก “วิ่งสิ” อีกคนบอก “หยุดนะ”
คนนี้บอก“มองไปที่ป่าสิ” คนโน้นบอก “มองดอกไม้ป่าพวกนี้สิ”

เงาของผม ผมเขียนและเรียกมันว่าความลังเล
แต่ก็ไม่เคยลังเลหลังจากที่เขียนมันไป
มันยังคงปรากฏออกมาใต้เวทีหรือแสงไฟ
คอยจ้องมองผมอย่างแผดเผาเหมือนกับคลื่นความร้อน
เฮ้คุณลืมแล้วใช่มั้ยว่าทำไมคุณถึงเริ่มมันขึ้นมา
คุณก็แค่ชอบที่มีใครซักคนฟังคุณเท่านั้นแหละ
บางครั้ง ทุกอย่างมันก็ฟังดูเหมือนเรื่องไร้สาระบ้าๆ
คุณรู้นี่ว่าอะไรออกมาจากปากคุณตอนคุณเมา... เหมือนกับเด็กไม่รู้จักโต

คนแบบผมมันไม่ดีพอสำหรับดนตรี
คนแบบผมมันไม่คู่ควรพอกับความจริง
คนแบบผมมันไม่ดีพอสำหรับเสียงเรียกร้อง
คนแบบผมมันไม่ดีพอที่จะนึกถึง
คำตำหนิพวกนั้นน่ะผมรู้แล้ว
บางทีผมอาจจะมีค่าแค่นั้นก็ได้นะ
โลกคงจะไม่ได้สนใจในความซุ่มซ่ามของผมขนาดนั้น
ความเสียใจที่ผมไม่ได้รู้สึกเบื่ออีกต่อไป
ผมจมอยู่กับมันในทุกคืนจนกระทั่งผมรังเกียจมัน
และบิดเบือนเวลาที่ยังไงก็ย้อนกลับไม่ได้อยู่เรื่อยๆ
มีบางอย่างที่ฉุดผมขึ้นมาในทุกๆครั้ง
คำถามแรกน่ะ
สามพยางค์ในชื่อของผม และคำว่า “แต่” ที่ควรเอามาต่อไว้ข้างหน้า
อะไรพวกนี้

ผมจึงได้ถามตัวเองอีกครั้ง
ผมแม่งเป็นใครกันแน่?
บอกชื่อทั้งหมดของคุณมาสิที่รัก
คุณอยากตายมั้ย?
โอ้ คุณอยากไปต่อเหรอ?
คุณอยากบินมั้ย?
จิตวิญญาณของคุณมันอยู่ไหน? อะไรคือความฝันของคุณ?
คุณคิดว่าคุณมีชีวิตมั้ย?
ไม่รู้สิพวก
แต่ผมรู้อย่างนึง
ชื่อของผมคือ "R"

‘ตัวผม’ ที่ผมจำได้และเป็นที่รู้จักของผู้คน
‘ตัวผม’ ที่ผมสร้างขึ้นเพื่อที่จะแสดงออก
ก็นะ บางทีผมอาจจะหลอกตัวเองอยู่
บางทีผมอาจจะกำลังโกหก
แต่ผมก็ไม่รู้สึกอายอะไรกับมันแล้ว นี่คือแผนที่แห่งจิตวิญญาณของผม
แด่ตัวผม
คุณจะต้องไม่สูญเสียอุณหภูมิของคุณไป
เพราะคุณไม่จำเป็นจะต้องเป็นความร้อนหรือความเย็น
แม้ว่าบางครั้งผมจะเป็นคนหลอกลวงหรือไม่ก็แสร้งทำตัวร้ายๆ
นี่คือตัวชี้วัดอารมณ์ของทิศทางที่ผมอยากจะเก็บมันไว้
‘ตัวผม’ ที่ผมอยากให้เป็น
‘ตัวผม’ ที่ผู้คนอยากให้เป็น
‘ตัวผม’ ที่คุณรัก
และ 'ตัวผม' ที่ผมสร้างขึ้นมา
‘ตัวผม’ ที่กำลังยิ้มอยู่
‘ตัวผม’ ที่บางครั้งก็มีน้ำตา
ลมหายใจที่ชัดเจนในทุกวินาทีและทุกช่วงเวลารวมถึงตอนนี้

Persona
ผมแม่งเป็นใครกันแน่?
ผมแค่อยากจะไปต่อ
ผมแค่อยากจะโบยบิน
ผมแค่อยากจะมอบเสียงทั้งหมดให้คุณจนกว่าผมจะตาย
ผมแค่อยากจะเป็นไหล่ให้คุณซบเวลาที่คุณร้องไห้

Persona
ผมแม่งเป็นใครกันแน่?
ผมแค่อยากจะไปต่อ
ผมแค่อยากจะโบยบิน
ผมแค่อยากจะมอบเสียงทั้งหมดให้คุณจนกว่าผมจะตาย
ผมแค่อยากจะเป็นไหล่ให้คุณซบเวลาที่คุณร้องไห้

CREDIT : Eng Trans - ibighit

          เพลงอินโทรของอัลบั้ม Map of the soul : Persona ซึ่งร้องโดยคิมนัมจุนลีดเดอร์คนน่ารักของเรานี่เองงงงงง ถ้าถามว่าทำไมเอาเพลงอินโทรมาแปลเป็นเพลงสุดท้าย... มันก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คือแบบ แรปยาวมาก เห็นแล้วท้อแท้555555 

          เพลงนี้เป็นเพลงที่แบบ ความหมายสุดยอดมากเลยอ่ะ คือเราแปลเสร็จละก็อ่านวนแล้ววนอีก ความหมายแต่ละท่อนคืออย่างจี๊ด ฉันคือใคร? มันก็เป็นคำถามที่พอถามแล้วก็เหมือนกับต้องถกไปเรื่อยๆนะคะ เพลงนี้ดูจะสื่อประมาณว่า ต่อให้คนทั้งโลกจะพูดว่าคุณเป็นอะไรก็ตามแต่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่คุณคิดว่าตัวคุณคือใคร ใครจะว่าอะไรก็ช่างหัวแม่งเถอะ อะไรประมาณนี้ 

(ขออภัยในคำหยาบค่ะ ฟิลมันได้)

-ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะคะ-