จู่ๆโลกทั้งใบก็หยุดหมุน
หยุดไปแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
ฤดูใบไม้ผลิก็ไม่ได้รั้งรอ
ผ่านเข้ามาตรงเวลาเหมือนกับทุกๆครั้ง
รอยเท้าบนถนนเหมือนกับถูกลบเลือนไป
ผมก็ยังนอนอยู่ตรงนี้ด้วยความรู้สึกที่เหมือนกับล้มลงกับพื้น
เวลาก็ผ่านไปในแบบของมัน
โดยไม่มีแม้แต่คำขอโทษให้กันด้วยซ้ำ
ดูเหมือนว่าวันนี้ฝนจะตกอีกแล้วนะ
ผมรู้สึกว่ามันเปียกไปถึงกระดูกเลย
มันก็ยังคงตกต่อไป
ต่อให้วิ่งให้เร็วยิ่งกว่าเมฆฝนพวกนั้น
ก็คงทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
คงเพราะว่าผมมันก็แค่มนุษย์คนนึงล่ะนะ
ผมอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
ความหนาวเหน็บพวกนี้ที่โลกมอบให้กับผม
ทำให้ผมได้ทำอะไรที่ไม่ได้ทำมานาน
เต้นให้มันสุดเหวี่ยง เอนกายนอนบนพื้น
เมื่อไหร่ที่ฤดูหนาวมาถึง ถอนหายใจให้กับมันกันเถอะ
ด้วยลมหายใจที่อุ่นยิ่งกว่าเดิม
ทางข้างหน้าเหมือนกับไม่มีวันสิ้นสุด
มันจะมีทางออกอยู่มั้ยนะ
เท้าของผมมันไม่อยากจะก้าวต่อไป
แค่หลับตาลงสักพัก
แล้วกุมมือของผมไว้
วิ่งไปกันเถอะ ไปสู่อนาคตพวกนั้น
เหมือนกับเสียงที่ดังก้องในป่า
สุดท้ายแล้ววันพวกนั้นก็จะได้กลับมาอีกครั้ง
ราวกับว่ามันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
Yeah, life goes on
เหมือนกับลูกธนูที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าสีคราม
วันอีกวันที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
บนหมอนของผม บนโต๊ะของผม
Yeah, life goes on
ซ้ำไปซ้ำมาอีกครั้ง
ผมขอพูดอะไรผ่านเพลงนี้หน่อยนะ
ผู้คนต่างพูดว่าโลกนี้มันเปลี่ยนไป
แต่ก็ดีแล้วนะที่ระหว่างคุณกับผม
มันไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย
คำว่า “สวัสดี” ที่เราใช้เริ่มและจบวัน
มาเชื่อมวันนี้กับวันพรุ่งนี้ไว้ด้วยกันกันเถอะ
หยุดพักสักหน่อยได้ แต่ได้โปรดอย่าหลบอยู่ในเงามืดเลยนะ
เดี๋ยวแสงอาทิตย์ก็จะสาดส่องอีกครั้งแล้วล่ะ
ทางข้างหน้าเหมือนกับไม่มีวันสิ้นสุด
มันจะมีทางออกอยู่มั้ยนะ
เท้าของผมมันไม่อยากจะก้าวต่อไป
แค่หลับตาลงสักพัก
แล้วกุมมือของผมไว้
วิ่งไปกันเถอะ ไปสู่อนาคตพวกนั้น
จริงค่ะ ตอนที่เอามี่บอมมาตั้งไว้แทนอาร์มี่เราแบบ ซึมจนไม่รู้จะซึมยังไงเลยค่ะ เหงาแทน คิดถึงบังทันด้วย
((ขอบคุณที่เม้นนะคะ มันเป็นกำลังใจมากๆเลยค่ะ))