‘ทุกคนที่เข้ามานั่งหน้ากระจกล้วนเป็นลูกค้าของผม’ เส้นผมแต่ละเส้นที่ร่วงหล่นบนพื้นหมายถึงเงินที่จะหล่นลงบนกระเป๋าตังค์ผมเช่นกัน

          ผมมองกระจก ดูว่าทรงผมของลูกค้าได้ตามที่ต้องการหรือไม่ 

          ผมมองกระจก ดูว่าอารมณ์ของลูกค้าเป็นอย่างไร 

          ผมมองกระจก ดูว่าตัวเองคงจะไม่ได้ฐานะดีไปกว่านี้อีกแล้ว 

          ผมมองกระจก เห็นสิ่งผิดปกติบางอย่างที่อาจเปลี่ยนแปลงชีวิตของผมไปอย่างสิ้นเชิง

          ลูกค้าคนล่าสุดเดินเข้าร้านมาด้วยท่าทีรีบร้อนและตื่นตระหนก มองรูปภาพในกรอบที่แขวนบนผนังแล้วเอามือชี้ น้ำเสียงกระวนกระวายบอกผมว่าเขาจะตัดทรงนี้และโกนหนวดเคราออกทั้งหมด ผมพยักหน้ารับ ผายมือเชิญให้เขานั่งบนเก้าอี้ หยิบผ้าสีแดงผืนใหญ่มาคลุมกันเปื้อน ‘ผมจะไปปฏิเสธลูกค้าคนดังได้ยังไงกันล่ะ’

          คมมีดโกนเกลี่ยเคราสีเข้มรุงรังออกจนเนียนกริบ คมกรรไกรตัดผมเส้นหนาอย่างไม่รีบร้อน เขากำลังมองไปที่บานกระจก จดจ้องใบหน้าของตัวเองที่ค่อยๆเปลี่ยนแปลงราวกับเป็นคนละคน ผมเองก็เหลือบมองบานกระจก สังเกตสีหน้าท่าทางของเขาที่ดูใจเย็นและสงบลง หวีขนาดเล็กปาดหน้าม้าตกลงมาบดบังดวงตาสีน้ำตาลเข้ม

          “หลับตานะครับ เดี๋ยวจะเล็มหน้าม้าให้มันสวยๆหน่อย” ผมบอก เขายิ้มรับแล้วหลับตาลงอย่างว่าง่าย กรรไกรที่จะใช้เล็มหน้าม้าถูกเก็บลงในกระเป๋าเสื้อคลุม ผมเดินอย่างเงียบเชียบไปที่หลังร้าน หยิบ ‘สิ่งของจำเป็น’ ติดมือมา ก่อนจะเดินกลับไปที่หน้ากระจกบานใหญ่ ซึ่งมีลูกค้าคนดังนั่งหลับตารออย่างสบายอารมณ์

          “หน้าม้ายาวเหมือนกันนะครับเนี่ย” ผมถอยห่างจากเก้าอี้ให้ได้ระยะพอเหมาะ “ปกติผู้ชายไม่ค่อยไว้ยาวขนาดนี้” สองมือจับสิ่งของจำเป็นให้แน่นกระชับ “แต่เดี๋ยวผมจัดการให้เองครับ..”

          ตุบ!!!!  ...ไม้เบสบอลพุ่งกระแทกไปที่ท้ายทอยของลูกค้าคนดังอย่างแรง ชายหนุ่มในผ้าคลุมสีแดงฟุบลงหน้ากระจกแน่นิ่ง ผมเดินไปหน้าร้าน พลิกแผ่นป้ายจาก OPEN เป็น CLOSED กลับเข้ามาในร้าน หยิบน้ำอัดลมในตู้เย็นมากระป๋องหนึ่ง ก่อนจะกดหมายเลขสามตัวบนแป้นโทรศัพท์แล้วโทรออก

          “ฮัลโหล...รางวัลนำจับจอห์นสัน แมคคอล ห้าหมื่นดอลล่าร์ใช่หรือเปล่า? ตอนนี้เขาหลับปุ๋ยอยู่ที่ร้านผมแน่ะ พวกคุณมารับตัวไปได้ไหม ผมแบกคนเดียวไม่ไหวหรอก” หลังบอกที่อยู่ให้แก่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ผมมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง สามสิบนาทีก่อนหน้านี้ผมกำลังคิดว่าตัวเองคงจะไม่ฐานะดีไปกว่านี้อีกแล้ว แต่ให้ตายสิ มันจะเปลี่ยนแปลงเร็วขนาดนี้ได้ยังไงกัน ขอบคุณพระเจ้า!

          ผมหยิบรีโมตมาเปิดทีวีแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา ข่าวนำจับจอห์นสัน แมคคอล พร้อมค่าหัวราคางามยังคงถูกรายงานอย่างต่อเนื่อง ผมยกกระป๋องน้ำอัดลมขึ้นดื่ม หัวเราะชอบใจ “ดูสิเพื่อน นายยังอยู่ในทีวีอยู่เลย ดังใหญ่แล้ว เยี่ยมจริงๆ”

          ช่างตัดผมโชคหล่นทับกำลังสังสรรค์กับน้ำอัดลมหนึ่งกระป๋องหน้าทีวีจอเล็กในร้านตัดผมเก่าๆสภาพทรุดโทรม โดยไม่ทันได้สังเกตว่าชายหนุ่มในผ้าคลุมสีแดงกำลังถือปืนจ่อเล็งที่หัวเขาจากทางด้านหลัง...