Pairing : Jirakorn x Isara
Rate : PG
...ที่นี่ที่ไหนกัน...
คำถามแรกผุดขึ้นมาในใจของอิศรา หนุ่มแว่นเจ้าของใบหน้าหวาน ภาพที่เขาเห็นตรงหน้าเป็นสถานที่ที่เขาไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย
มือบางตบแก้มตัวเองทั้งสองข้าง ก่อนจะพบว่ามัน
...เจ็บ...
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นบ่งบอกชัดเจนว่าภาพตรงหน้าไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป ร่างเล็กลุกขึ้นยืนก่อนจะหมุนรอบตัว และพบว่ารอบข้างเขานั้นมีแต่ก้อนเมฆสีขาว
...เอ๊ะ! หรือที่นี่จะเป็นสวรรค์!?....
"เจ้าคืออิศราใช่ไหม" เสียงทุ้มนุ่มดังขัดขึ้น ใบหน้าหวานหันขวับไปทางต้นเสียง ก่อนจะพบกับชายหนุ่มวัยกลางคนใบหน้าคม คิ้วเข้ม รูปร่างสันทัดในเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงแสลคสีขาว และ รองเท้าหนังสีขาว ปีกสีขาวบริสุทธิ์ค่อยๆผุดขึ้นมาจากกลางหลังของร่างสันทัด อิศราอึ้งกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าคนหรืออาจจะไม่ใช่คนที่อยู่ตรงหน้าช่างดูดีเหลือเกิน เหมือนมีอะไรมาดลใจให้เริ่มเต้นผิดจังหวะอย่างไม่รู้ตัว
"คุณ...เป็นเทวดาหรอ" อิศราถามพร้อมกับเอียงคอด้วยความสงสัย ชายร่างสันทัดไม่ตอบอะไร เขาค่อยๆเดินเข้ามาหาร่างเล็กเรื่อยๆ อิศรารู้สึกเหมือนกำลังต้องมนต์สะกด ร่างกายทุกส่วนเหมือนโดนตรึงไว้ให้อยู่กับที่ สายตาไม่สามารถละไปจากคนตรงหน้าได้ จนกระทั่ง ริมฝีปากหยักเปล่งเสียงออกมา
"เราเป็นนก จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ"
"วอนทีนแล้วนะครับ คุณลุง" อิศราแทบจะเอาคำชมที่คิดไว้กลับมาแทบไม่ทัน
"ลุงบ้านมึงสิ ไอ้เด็กเวรนี่ กูยังไม่แก่โว้ย มีตาก็มองสิ ปีกเทวดาเนี่ย" ชายหนุ่มวัยกลางคนเบะปาก พร้อมกับชี้ไปที่ปีกของตัวเอง
"อ่าว ก็ทอมถามลุงดีดี ลุงกวนทอมเองอ้ะ" ร่างเล็กเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกชายวัยกลางคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว สายตาเสมองบนเบาๆ
"เออกูผิดเองแหละที่กวนมึงก่อน แต่มึงอย่าเรียกกูว่าลุง โอเคไหม" คนแก่กว่าถอนหายใจ ตั้งแต่มาทำหน้าที่นี้ยังไม่เคยเจอคนไหนที่เขามารับแล้วเรียกเขาว่า ลุง เลยสักคนเดียว ปากเด็กตรงหน้ามันช่างขัดกับหน้าตาจิ้มลิ้มของมันเสียเหลือเกิน แต่ถึงจะเป็นแบบนี้เขาก็ยังมองว่าเด็กคนนี้มีสเน่ห์บางอย่างที่ทำให้ใจเขาเต้นได้เหมือนกัน
"แล้วให้ทอมเรียกลุงว่าอะไรอะ"
"กูชื่อจิรากร มึงเรียกกู พี่เอ๊ะ ก็พอ"
"อ่อ ลุงชื่อเอ๊ะ"
"ก็บอกว่าอย่าเรียกลุง!" ชายวัยกลางคนทำหน้ายู่ ตาใสสะท้อนความเหนื่อยใจออกมา
"ลุง ลุง ลุง ลุง ลุง" อิศรายังคงกวนจิรากรต่อไป เมื่อเห็นท่าทีที่น่าแกล้งของคนแก่กว่า
"นี่มึงจะปีนเกลียวกูใช่ไหม กูเป็นคนรับผิดชอบชีวิตมึงหลังความตายอยู่นะ ถ้ามึงไม่หยุด อย่าหาว่ากูไม่เตือน" สิ้นเสียง ร่างเล็กก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด นัยน์ตากลมโตฉายแววฉงน
"นี่ทอมตายแล้วจริงๆหรอ..."
"เออสิวะ นี่มึงไม่รู้หรอว่าตัวเองตายแล้ว" ทันทีที่อิศรารู้ว่าตัวเองได้ตายจากโลกมนุษย์ เหตุการณ์หลายๆเหตุการณ์ก็ย้อนเข้าสู่ห้วงความทรงจำของเขาเป็นลำดับ ร่างเล็กหวนคิดถึงความผูกพันธ์ที่เคยมีเมื่อครั้งก่อนตาย
...สุข...ทุกข์...เหงา...เศร้า... ผสมปนเปกันไปหมด
ฉับพลันน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย
"เป็นไงล่ะมึง หายซ่าเลยล่ะสิ" ปฏิกริยาที่อิศราเป็น จิรากรเจอมาหลายรายแล้ว ทำให้เขาเห็นเป็นเรื่องปกติ เขาจึงไม่แสดงท่าทีสงสาร หรือเป็นห่วงอะไร และทุกๆครั้งเขาจะปล่อยให้คนพวกนี้หายเอง
อิศราร้องไห้อยู่สักพักใหญ่ ก่อนจะหันไปมองคนแก่กว่าที่กำลังเสพบรรยากาศรอบๆราวกับชมนกชมไม้
"กอด...ฮึก" เสียงแผ่วเบาเรียกให้จิรากรหันไปสนใจ
"ห๊ะ!?"
"กอดหน่อย ฮือออ" นัยน์ตากลมโตเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความเศร้า จ้องมองตรงมาที่นัยน์ตาของคนแก่กว่า แขนทั้งสองข้างยื่นออกมาข้างหน้าอย่างโหยหา
...น่ารัก...
จิรากรไม่ปฏิเสธเลยว่าอิศราน่ารัก น่ารักมาก น่ารักจนใจสั่น...
ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว มันทำให้เขาอ้าแขนมอบอ้อมกอดให้กับคนตัวเล็กแทบจะทันที ปีกสีขาวบริสุทธิ์โอบล้อมตัวเขาและคนเด็กกว่าเอาไว้
...อบอุ่น... คือสิ่งที่อิศรารู้สึก
...อยากปกป้อง... คือสิ่งที่จิรากรคิด
มือเรียวของร่างสันทัดไล้ไปตามเส้นผมของอิศราเบาๆเพื่อเป็นการปลอบประโลม คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมา มือเรียวถอดกรอบแว่นออกจากใบหน้าหวาน แล้วค่อยๆปาดน้ำตาออกจากดวงตาคู่สวย
...ตาสบตา...
ราวกับมีแรงปะทุบางอย่างที่ทำให้จิรากรและอิศราไม่อาจหักห้ามความรู้สึกที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว
ริมฝีปากหยักแตะลงเบาๆที่หน้าผากมน ก้อนเนื้อในอกของอิศราเต้นแรงและไม่เป็นจังหวะเช่นเดียวกับคนที่กำลังมอบสัมผัสให้ จิรากรค่อยๆละริมฝีปากออกมา สบตากับคนในอ้อมกอดอีกครั้ง
"จูบที่หน้าผาก แปลว่า กูอยากทะนุถนอมมึง" นัยน์ตาของอิศราจ้องมองลึกลงไปในแววตาของจิรากร ราวกับกำลังค้นหาบางอย่างที่อยู่ในแววตานั้น
ความเงียบงันเข้าปกคลุมบรรยากาศรอบตัวของทั้งคู่ไปชั่วขณะหนึ่ง และเป็นจิรากรที่เป็นฝ่ายทำลายความเงียบนั้น
"แล้วมึงอยากรู้ต่อไหม ว่าจูบแต่ละที่มีความหมายว่ายังไง" เขาคลี่ยิ้มบาง
"อยาก..." อิศราตอบอย่างแผ่วเบา
จุ๊บ! ความอุ่นบริเวณปลายจมูกของร่างบาง เกิดขึ้นรวดเร็ว หากแต่ความรู้สึกยังคงอยู่
"จูบที่จมูก แปลว่า มึงน่ารักมาก" อิศราซึมซับสัมผัสที่จมูกไปไม่ทันไร ริมฝีปากหยักก็แตะลงบนเปลือกตาของเขาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะไล้ไปตามพวงแก้ม ความอุ่นเฉียดริมฝีปากบางไปเพียงนิด
"จูบที่เปลือกตา แปลว่า กูกำลังหลงรักมึง" คำอธิบายความหมายของจูบราวกับคำบอกรักที่ออกมาจากหัวใจจริงๆ มือเรียวคว้ามือเล็กขึ้นมากุมไว้
"มึงเชื่อในรักแรกพบไหม" เสียงทุ้มเอ่ยถาม ก้อนเนื้อในอกของอิศราเต้นแรงขึ้น เขาสารภาพตามตรงว่าก่อนตายไม่มีใครทำให้เขาเชื่อใน 'รักแรกพบ' แม่แต่คนเดียว แต่สำหรับเทวดาตรงหน้าในตอนนี้...
"ทอมเชื่อหรือไม่เชื่อ...ทอมให้พิเอ๊ะพิสูจน์..." มือเล็กที่ถูกกุมไว้เปลี่ยนมาจับมือเรียวให้ไปทาบทับตรงตำแหน่งหัวใจของตน
ทุกขณะสัมผัส จังหวะการเต้นของหัวใจที่ได้รับ
...ชัดเจน...
มือเรียวอีกข้างยกมือที่ว่างอยู่ของร่างเล็กขึ้นมาทาบตรงตำแหน่งหัวใจของตนบ้าง สายตาของทั้งคู่ประสานกัน
...รับรู้ถึงสองหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน...
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ อิศรารู้สึกตัวอีกที ริมฝีปากสีสดก็ถูกครอบครอง สัมผัสนุ่มที่ไม่มีการรุกล้ำอใดๆทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจมากกว่าใครๆที่เคยผ่านมา
"จูบที่ริมฝีปาก..." ยังไม่ทันที่จิรากรจะพูดจบ เสียงหวานก็ขัดขึ้น
"พิเอ๊ะรักทอม..."
ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง ต่างกันตรงที่ครั้งนี้นั้น ได้ยินเสียงหัวใจดังชัดเจนยิ่งกว่าเดิม รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าคม
"แล้วมึงรู้ไหมว่าจูบตรงนี้แปลว่าอะไร..." พูดจบ จิรากรก็เอียงใบหน้าและประทับรอบจูบลงบนต้นคอขาวของอีกฝ่ายสร้างความสะท้านให้กับร่างบางไม่น้อย
"ทอมรู้แค่จูบปาก..." จิรากรสบสายตานิ่ง ก่อนจะเอ่ย
"กูอยากได้มึง"
พลั่ก!! มือบางผลักอกของร่างสันทัดให้ออกห่างจากตัวอย่างรวดเร็ว พร้อมกับยกแขนขึ้นมาป้องหน้าที่ขึ้นสี
"ไอ้ลุงลามกเอ้ย ขึ้นสวรรค์ได้ไงเนี่ย ไปลงนรกเลยไป!!!"
จิรากรแทบกลั้นขำไว้ไม่อยู่ เขาแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์
พลันภาพตรงหน้าของอิศราก็เปลี่ยนไป ปีกสีขาวของเทวดาที่เคยเห็นแปรเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท เช่นเดียวกับสีชุดที่ร่างสันทัดสวมใส่
"สรุปลุงเป็นอะไรกันแน่!!?" ความกลัวไม่ได้เกิดขึ้นในความรู้สึกของอิศรา แต่กลับเป็นความทึ่งในตัวจิรากรมากกว่า สีดำเสริมให้ชายวัยกลางคนดูดีขึ้นเป็นเท่าตัว
"มึงอยากให้กูไปลงนรกไม่ใช่หรอ ทอม กูเลยกลายเป็นร่างซาตานมาสนอง" ยิ้มเจ้าเล่ห์ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มร้าย
"แล้วก็กูเตือนมึงไปแล้วว่าอย่าเรียกกูว่า ลุง!" สิ้นเสียง จิรากรก็พุ่งเข้าหาอิศราด้วยความรวดเร็ว
"เฮ้ย! พิเอ๊ะ ปล่อยทอมมมม!!" คนร่างสันทัดช้อนตัวอิศราขึ้นในอ้อมแขนอย่างง่ายดายด้วยพละกำลังที่เหนือกว่า
"เดี๋ยวกูจะพามึงไปทัวร์นรก" ปีกซาตานสีดำสยายใหญ่ ก่อนจะทะยานขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าหวานตื่นตระหนก เขากลัวการตกนรก เนื่องจากได้ยินเรื่องเล่าขานต่างๆนานาว่า นรกนั้นคือสถานที่ที่เอาไว้ทรมานสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้วมากมาย
"ไม่ปายยย ทอมไม่อยากตกนรก ไม่เอานะ พิเอ๊ะ ทอมกราบล่ะ ทอมขอโทษ พิเอ๊ะรักทอมไม่ใช่หรอ พิ..." คำพูดของคนขี้โวยวายถูกดูดกลืนด้วยสัมผัสนุ่มละมุนจากริมฝีปากหยัก เป็นจูบที่ยังคงไม่มีการรุกล้ำใดๆเช่นเดิน แต่เนิ่นนานขึ้น จนทำให้ร่างบางในอ้อมแขนที่สงบลง
"ก็แค่พาไปเที่ยวเฉยๆน่า เสร็จจากนรกเดี๋ยวกูพามึงกลับมาท่องสวรรค์ต่อเอง"
"จริงนะ" นัยน์ตากลมโตจ้องเขม็ง ปากยู่เหมือนเด็กน้อย จิรากรอดขำออกมาไม่ได้
"เออ ในฐานะเมียกูนะ ฮ่าๆๆ"
เพี่ยะ!
"โอ๊ยยย!"
"อิลุงพิเอ๊ะะะะะะ!!!"
End.
_____________________________________
เป็นการขุดสกิลการแต่งจากกรุเลยค่ะ จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เขียนคือช่วงปี1 ปจบ.ทำงานแล้ว? ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
เรื่องนี้คือฟีลมา เลยเขียนได้จนจบมาก 555
แฟนอาร์ตเรื่องนี้ที่พี่แนตวาดให้ก่อนเอามาลงอีก ใจบางมาก ค่ดดีย์ย์ย์ ???
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in