"พีต"

"พีต!!"

"ห้ะ" ต้นน้ำเพื่อนรักสุดสวาทของพีตต้องมาขมวดคิ้วมองใครบางคนที่ดูจะเหม่อในช่วงนี้ เอาจริงๆคือเป็นเกือบอาทิตย์แล้วแต่เขายังหาสาเหตุไม่ได้

แต่เขาพอจะรู้ว่าใครเป็นต้นเหตุ

"อ้าวพี่ซัน" เพื่อนรักเขาสะดุ้งเฮือกหนึ่งก่อนจะมองซ้ายมองขวาหาทางหนี

นี่ไงละต้นเหตุ

"ไม่มีหรอกฉันหรอก" 

"ต้นน้ำ!"

"เอ้าทำไมละ ทำไมอยู่ๆก็หลบหน้าพี่เขา" คนโดนเค้นทำหน้าเลิ่กลั่กเมื่อถูกจี้ อันที่จริงไม่ได้หลบแต่เขาแค่ยังทำตัวไม่ถกเฉยๆก็แค่นั้น

"คือพี่เขา"

"ทำไม"

"พี่เขาบอกกำลังจีบอยู่อ่ะ"

".." ต้นน้ำเงียไปพักใหญ่จนพีตคิดแล้วว่าขนาดเพื่อนเขายังอึ้งแล้วเขาจะไม่อึ้งได้ยังไงละ ไม่ใช่ว่ารังเกียจเพียงแต่เขาไมู่้ว่าจะทำหน้าแบบไหนก็แค่นั้น

"พีต" เพื่อนเขาเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงนิ่ง

"หืม?"

"ไม่รู้จริงดิ ก่อนหน้านี้"

"ห้ะ" ผิดคาดตรงที่เพื่อนเขาไม่ได้ตกใจที่พี่วิดวะคนนั้นมาจีบแต่ตกใจตรงที่เขาไม่รู้ตัวงั้นหรอ

ทำไมละ เขาไม่รู้มันผิดหรอเนี่ย

"คณะเรากับคณะพี่เขาไม่ได้ใกล้เลยนะ"

"การที่พี่เขามาเทียวรับเทียวส่งแล้วก็มากินข้าวกลางวันด้วยเนี่ย"

"ยังไม่รู้อีกหรอว่าโดนจีบ"

"อะไรเหม่อเชียว" เสียงทุ้มดังใกล้ตัวจนเผลอสะดุ้งอีกครั้ง ก่อนจะสะดุ้งกว่าเดิมเพราะคนที่มานั่งข้างๆ

"พี่ซัน"

"อื้ม รู้แล้วว่าชื่อนี้" ตาสีน้ำตาลมองค้อนเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วใช้ความคิดอีกครั้ง แต่ซันหยิบกระเป๋าของอีกคนพร้อมกับยืนขึ้นเรียบร้อย

"จะนั่งเหม่ออยู่นี้หรือจะไปกินข้าว"

"สั่งจังนะ" ถึงอย่างนั้นเขาก็เดินตามอีกคนไปที่รถอยู่ดี แม้จะยอมรับว่าบรรยากาศมันเปลี่ยนไปบ้างแต่พี่เขาก็ยังทำตัวเหมือนเดิมจนทำให้เขารู้สึกว่าเขาผิดเองที่หลบหน้าอีกคน

ขอเวลาตั้งตัวก่อนดิ้

"พี่สะใภ้ครับบบบ" 

"ซอลเสียงดัง" เสียงของคนสองคนที่เขาไม่ต้องหันไปมองก็พอจะรู้ว่าใครอย่างคนแรกก็น้องชายของซันและน้องรหัสของพีตเองที่โบกมืออยู่ในร้านอาหารรอพวกเขาแล้ว

"วันนี้วันอะไรอ่ะ"

"ทำไม"

"ต้องมากินพร้อมกันขนาดนี้" ซันยักไหล่ให้ก่อนจะเดินนำไปนั่งที่โต๊ะก่อน ส่วนพีตที่มานั่งทีหลังข้างกับซอลซึ่งเจ้าตัวจองไว้ให้เขาก็โดนซอลชวนคุยไปเรื่อยเปื่อยจนเขาเหนื่อยแทนเจ้าตัวจริงๆ

"พี่พีตเมื่อไหร่จะเป็นแฟนกับพี่อ่ะ" น้ำแทบพุ่งเพราะความตรงไปตรงมาของคนน้อง พีตได้แต่โบกมือให้เป็นเชิงว่ายังไม่ได้ตัดสินใจ ซึ่งซันเองก็บอกว่าเขาก็ไม่ได้รีบอะไร

"พี่ชอบพี่พีตตรงไหนอ่ะ ผมไม่เห็นรู้เลย" ซันยักไหล่ให้ก่อนจะเปลี่ยนคำถามให้คนในโต๊ะหันความสนใจไปที่อย่างอื่นแทน

ยกเว้นอยู่คนหนึ่ง

"อยากรู้จริงดิ"

"อื้ม" เส้นผมสีดำสนิทกระจายไปมาตามการพยักหน้าของอีกคน

"เป็นแฟนกันก่อนดิ"

"ขี้โกง" เกือบเผลอตอบรับไปแล้ว พีตได้แต่มองค้อนให้อีกคน เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าซันชอบเขาตรงไหนคนอย่างเขาเป็นมนุษย์ที่ค่อนข้างน่าเบื่อเลยก็ว่าได้ กิจวัตรประจำวันที่แทบจะเดาได้ในทุกวัน

อย่างการไปเรียน เตะบอล กินข้าว อ่านหนังสือ ดูหนัง และนอน

เขาไม่เคยมีงานอดิเรกอย่างอื่นเลย แม้จะค่อยอยากจะลองบ้างแต่สุดท้ายมันก็ไม่ค่อยเหมาะกับเขาเท่าไหร่ก็ล้มเลิกไป

อีกอย่างคือเรียนอย่างเดียวเขาก็จะตายอยู่แล้วอ่ะนะ

ถ้าพูดถึงนิสัยยิ่งแล้วใหญ่เลย

น่าเบื่อสุดๆ

"ทำไมอ่ะ"

"ก็กลัวพี่คิดผิด" ซันเผลอหัวเราะเสียงดังหลังจากจบประโยคจนอีกคนมองค้อนนั่นแหละถึงจะยอมหยุดหัวเราะแล้วยอมพูดดีๆด้วยก็ได้

"ไม่คิดผิดนะ"

"หลงผิดก็ได้อ่ะ" 

"5555 โว้ยไม่ใช่ไงฟังก่อน"

"คิดว่าสองสามเดือนที่ผ่านมันกูจะไม่รู้จักมึงเลยหรอ"

"กูอ่ะรู้จักมึงแล้วถึงอยากจะจีบนี่ไง"

"งั้น" ซันเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่ออีกคนเหมือนกำลังคิดอะไรได้

"ถ้าจะจีบผมจริง ห้ามพูดคำหยาบตอนอยู่กับผม"

ประโยคเดิมๆวนอยู่ในหัวสามสี่รอบหลังจากการตื่นมาในเช้าวันใหม่ จนรุ่นน้องในคณะไม่มีใครกล้ามาทักประธานปีสามที่นั่งอยู่กลางโรงอาหารคณะซักคน

"ว้าวววว คุณประธานมาเช้าอีกแล้วครับผมมม" เพื่อนสนิทแทบจะไถลตัวมาชนเขาก่อนจะเอาแต่มองหน้าเขา

"วันนี้ไม่ไปหาน้องหมอ?"

"คิดอยู่"

"มีไรวะ"

"คืองี้" แน่นอนหลังจากเล่าให้ฟังจบเพื่อนเขาแทบหัวเราะจนน้ำลายพ่นใส่หน้าอยู่แล้ว มันตลกมากรึไงแค่เขาคิดไม่ออกว่าจะใช้คำอะไรแทนตัวเองกับน้องเวลาพูดกัน

"พี่กับพีต"

"ธรรมดาไปมั้ย"

"เอ้าก็ต้องธรรมดาป่าว พวกมึงยังไม่ได้เป็นอะไรกัน"

อ่ะหื้ม มันแทงใจไปมั้ยวะ

อยากต่อยเพื่อนขนาดไหนเขาก็ต้องห้ามใจ สรุปทั้งวันไทเกอร์เพื่อนรักของซันก็เอาแต่คิดสรรพนามให้เขาทั้งวันจนเขาไม่รู้จะเลือกใช้อะไรแล้ว

"เฮ้ยกูว่าอันนี้ดีกว่า" ก่อนจะหมดคาบสุดท้ายเพื่อนเขาก็ยังไม่หยุดพยายามจริงๆ

"ไรมึง"

"พี่กับตัวเล็ก"