Fictober day01 - FAST

เขาทำอะไรๆ เร็วเสมอ บางครั้งฉันก็ไม่รู้ว่าทำได้อย่างไรเขาเดินทางไปถึงที่หมายในเวลาสองทุ่มตอนที่ทุกคนกำลังทยอยลงภาพสีแดงเผือดในโลกออนไลน์ เขากินข้าวที่คนปกติใช้เวลาสิบนาทีเสร็จในสามนาที เขาเล่นเกมสองศูนย์สี่แปดได้ครบสองศูนย์สี่แปดแต้มในเวลาสิบนาทีฉันชอบมองเวลาเขาเดินไปกดน้ำในออฟฟิศทุกครั้งที่เขาขยับมืออย่างรวดเร็วเพื่อดึงแก้วน้ำเข้าหาตัวจะมีหยดน้ำตกหล่นจากแก้วของเขาเสมอมือของเขารวดเร็ว ฉันมองมันไม่ทันหรอก ฉันจึงเลือกที่จะมองหยดน้ำตกหล่นนั้นแทน

เพราะฉะนั้นตอนเขามาบอกรักเขียนด้วยกระดาษฉันจึงมองมือเขาไม่ทันเหมือนกันฉันเลือกที่จะมองใบหน้าอมชมพูที่ขวยเขินนั้นแทน

Fictober day02 – Noisy

ผึ้งอาจเป็นสิ่งชีวิตที่น่ารัก ถ้าฉันเห็นมันเป็นตัวการ์ตูนเป็นภาพวาด เป็นลายปักของผ้า ที่จริงแล้วมันก็น่ารักดีเมื่อสัญจรไปตามดอกไม้ต่างๆและเกาะดูดดื่มน้ำหวานเป็นบางครั้ง

แต่ผึ้งเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารำคาญเมื่อมันบิน และอย่างเฉพาะเจาะจงเมื่อมันบินไม่ใกล้ไม่ไกลจากหัวของฉันพวกมันอาจรักกลิ่นหัวของฉันหรืออะไรสักอย่างผึ้งเกือบเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ที่เจอฉันมักจะเข้ามาบินรอบหัวเขาเคยหัวเราะเพราะเรื่องนี้และพยายามปัดมันออกห่างจากหัวฉันแม้ว่าจะกลัวมันต่อยแทบแย่ตอนนั้นฉันรักที่สุดที่ผึ้งมาบินรอบหัว แม้จะรำคาญก็ตามที

ทว่าตอนนี้ฉันทั้งเกลียดและรำคาญมัน มันดึงฉันกลับไปสู่ฉากนั้นซ้ำๆวนเป็นเดจาวู เป็นฟ้ายามค่ำคืนที่โผล่มาทุกเชื่อวันเป็นดวงอาทิตย์ที่ปรากฏอยู่อย่างนั้นไม่หยุดหย่อนเป็นน้ำที่ขึ้นและลงตามพระจันทร์เหมือนหญิงสาวหนีตามชายหนุ่มเป็นผึ้งที่บินวนเวียนรอบหัวของฉัน เป็นความทุกข์ทรมานที่เขาฝังไว้ให้

ฝังเอาไว้ว่าไม่มีมันอีกแล้ว ความรัก ความห่วงใย

แต่ผึ้งก็ยังอยู่ตรงนั้นอย่างน่ารำคาญ

Fictober day03 – Collect

ลิลาเป็นนักสะสม เธอสะสมผี ผีที่มักจะมาคุยเล่นกับเธอยามเหงาหรือยามท้อใจด้วยศาสตร์อะไรบางอย่างลิลาจะเก็บมันเข้ากระปุกมะขามจี๊ดจ๊าดที่ซื้อมาจากเซเว่น –กระปุกใสทำให้ยังคุยกันได้ – เธอว่าอย่างนั้นตอนที่มีคนถามว่าทำไมต้องเป็นในกระปุกนั้นแทนที่จะเป็นกระปุกยาที่เธอได้จากจิตแพทย์

สานเป็นนักสะสม เขาสะสมรูปภาพ รูปภาพของลิลาเวลาเธอเก็บผีลงกระปุกเขามักจะถ่ายได้ไอจางสีเทาเสมอ ลิลาชอบที่เขาถ่ายเพราะเขาเห็นเพื่อนเธอ(ผี)เหมือนกัน แม้เขาจะต้องมองผ่านกล้องก็ตาม – มันดีอยู่แล้วมันจับภาพผีได้ –เขาว่าอย่างนั้นตอนที่มีคนถามว่าทำไมไม่เปลี่ยนเลนส์สักทีทั้งที่มันขึ้นราข้างในจนถ่ายอะไรก็ขึ้นเป็นสีเทาๆไปหมด

Fictober day04 – hungry

แมวมากมายมักมามัวเมา...ที่บ้านของฉัน เมาอาหาร เมาแมวตัวเมียเมาแมวตัวผู้ มัวเมาไปหมด เป็นเหมือนบ่อนพนันหรือแหล่งเล่นยาของเหล่าแมวพวกมันเกิน 20 ตัวมากินข้าวที่บ้านฉัน แล้วจากไปส่วนหนึ่งส่วนที่เหลือก็มาก่ายกองอยู่หน้าบ้าน

ทุกครั้งที่ฉันเดินเข้าบ้าน ฉันจะเดินเตะแมวที่หิวโหยเสมอในช่วงแรกฉันก้มลงขอโทษขอโพยและรูปหัว แต่ผ่านไปฉันก็เตะและปล่อยผ่าน บางครั้งหากรำคาญฉันเตะมันแรงขึ้นกว่าเคยมันจะลอยตัวออกไปไม่กี่เซ็นต์แล้วเดินกลับเข้ามาเหมือนเดิม ฉันคิดหาทางออกเสมอ

จนวันหนึ่งหลังกลับจากท่องเที่ยวสามสัปดาห์ฉันพบแมวสามตัวนอนตายอยู่หน้าบ้านของเพื่อนบ้าน น้ำลายฟูมปากดูทรมานเล็กน้อยหลังจากนั้นทุกวันฉันจะโปรยอาหารไปบ้านข้างๆ หย่อนแมวลงไปสองตัววันถัดมามันก็นอนน้ำลายฟูมปากอยู่หน้าบ้าน ฉันทำควบคู่กับเลิกให้อาหารแมวได้ผลชะงัดทีเดียว