เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ทางแยกdrinvest1
เ กื อ บ
  • เกือบจะดีแล้วววว

    ดีจริงๆนะ พอลองเลือกที่จะให้ตัวเองมีค่า
    ไม่ไปง๊องแง๊ง กุ๊งกิ๊ง กิงก่องแก้ว บ้าบอ
    ลองทำตัวยากดูบ้าง

    เค้าก็เข้าหามากขึ้น
    มีมาเรียก สามี , มม.(หมู....) 
    พอเรียก PP ก็เรียก MM กลับ
    คือมุ้งมิ้งเวอร์วัง อลังการงานสร้าง

    แต่.....
    นางก็ยังทิ้งระยะ
    เสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ได้กลับบ้าน คิดว่ายังไงๆ
    ก็ต้องได้เจอวะะะ

    เออว่าแต่เล่ายังนะ ว่านางมาหาอาทิตย์ที่แล้วววววว
    กรี๊ดลั่น 5555

    ก็คือวันเสาร์ที่แล้วก็ง๊องแง๊งอะไรสักอย่าง again
    อ่ออๆ วันเสาร์ไปทำผม นางก็ขอดูรูป
    นางก็แซวว่าทอมน้อย งี้งั้น นี่ก็งอนจ้า 555 บ้าบอ
    วันอาทิตย์ก็เลยบอกนาง ว่าอือเหนื่อย 
    นางก็บอกโอเค ตาม style คนใจร้าย
    เราก็บอกขอให้เจอแต่สิ่งดีๆ หือวว โคตรโศก
    เดินงานกาชาดแบบ น้ำตาคลอ
    พอแยกย้ายกับที่บ้านก็ร้องไห้ในรถไฟใต้ดินเช่นเคย

    สักพักเย็นๆนาง line มาจ้าาาาาา
    " คิดถึงเด็กน้อย " โอ่ยยย นี่ก็แพ้พ่ายยยยยย
    แล้วอยู่ๆนางก็บอกจะมาหา

    ที่แรกที่ไป date ครืออออ Big C ติวานนท์ ฮ่าาาา
    แม่บ้านช้อปปิ้งของเข้าบ้าน
    ตั้ลล้ากกกก ไปอิ๊ก

    แต่ที่พีคคือ นางขับ civic สีดำรุ่นเดียวกะแก้ปเลยจ้า
    แระพอขึ้นรถ นางโน้มไปกอด กลายเป็นไปจุ๊บคอนางเฉ๊ยยย
    โอ้ยยยย 

    ตัวจริงก็น่าร้าก คือสวยเลยอ่ะ สวยกว่าฉัน 5555
    สรุปอายุนางคือ 44 วันเกิด 23 July 1974
    พอช้อปเสร็จก็ไปทาน Black canyon ยำทูน่าจานเดียว
    กะน้ำคนละแก้ว พป. ไม่ใช้บัตรเครดิต 
    ก็ใส่รองเท้าส้นสูงนะ แบบเตารีดอ่ะ ก็ไม่ได้แมน
    แต่สวยมากจริงๆ ก่อนลงก็ไปหอมแก้มนางอีก 555

    จะบอกว่าเป็นคนที่ถึงเนื้อถึงตัวมากกกกกกก
    และอีนี่ก็เกร็งสุดชีวิต ตัวแข็งไม่กล้ามองตา
    กลายเป็นคนเงียบไปเลอ

    จบค่ะ การเจอกันครั้งแรกและครั้งเดียว รึป่าวนะ 5555

    อ่ะเสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมาก็ง้องแง้งอยากเจอเต็มที่
    บอกว่าเนี่ยไปฟิตเนสอยู่แล้ว ออกมาเจอมั้ยไปหาที่เอส แล้วก็แยกย้าย
    คือไม่อยากให้ไปส่งมันรู้สึกเป็นภาระนาง นางก็ดูไม่ชอบ take care
    นางก็แบบพี่ว่าจะไปลาดพร้าว นู่นนี่นั่น 
    เหมือนก่อนหน้านี่ วันอังคารก็อยากเอาเค้กส้มไปให้นางก็บอกไปโรงบาล
    แต่เด๋วโรงบาลปิดสี่ครึ่ง ฉันเลิกห้ากว่า
    นางไม่อยากเจอ ก็คือไม่เจอ
    นางอยากเจอเมื่อไหร่ ก็ตามนั้น...
    ไหวหรอว้าาาาาาาาา


    นางก็เริ่มรู้สึกผิดแระ ก็แบบไว้ไปช่างชุ่ยกันนะ นู่นนี่นั่น
    พอมีเรื่องปิดถนนเข้ามา ดีใจใหญ่เลยจ้าาา
    ว่าโดนแน่ๆตรงนั้น เอาจริงๆไม่โดนนะ ไปได้
    แต่คนมันไม่อยากไปอยู่แล้วไง


    พอมาวันจันทร์จ้า ทุกอย่าง smooth มากกกก
    คุยแลกเปลี่ยนทุกอย่าง
    นางก็บอกประทับใจไม่ค่อยเจอเด็กแบบนี้
    แต่นางก็บ่นถึงเด็กคนนึง ว่าเนี่ยเลิกกับแฟนมาเหมือนกันเลย
    หม่นมาก พยายาม build แล้ว ให้เปลี่ยนเบอร์อีกต่างหาก
    เหมือนกุเล๊ยยยยย ....
    สรุปไม่ได้สำคัญอารายนาจา

    ก็เลยไปนิ่งใส่นาง นางก็นิ่งกลับ
    เออวดีววว

    ไม่ถามว่าถึงบ้านมั้ย
    ไม่ได้ถามอะไรมาเลย
    ใช่หรอว้า ต้องโตเบอร์ไหน ที่มีคนพิเศษแล้วไม่ห่วงใยกัน

    แล้วก็หายไปเลอ พิมมาว่าเพิ่งคุยงานเสร็จตอนห้าทุ่มกว่า
    จบด้วยเรียกว่า มม

      

    มา มม มัยยย ถ้าจะเมินใส่ขนาดนี้

    แต่ก็ดีนะ ก็ชัดดี ดีกว่ามาเปลี่ยนทีหลัง
    เราก็ควรทำใจไปเลย ว่าคนนี้คงไม่ใช่
    เค้าก็แค่หาคนคุย เค้าเหงา เค้ามีอีกหลายคน
    เค้าไม่ได้นึกถึงใจเราขนาดนั้น

    ความคาดหวังที่เรามี เค้าไม่คิดจะเติมเต็มมัน
    ก็เรียนรู้ที่จะอยู่ไป

    ตอนนี้สามารถคุยได้เรื่อยๆแล้ว
    ไม่น้อยใจ จนทนไม่ไหว เหมือนเมื่อก่อนแล้ว
    เลาโอเค .....

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in