เดือนนี้ เป็นเดือนที่เข้าสู่ปีที่สองของการเรียนปริญญาโท ซึ่งมีความหนักหน่วงชนิดที่เรียกได้ว่าเกินจะทนไหว
คือ มันมีความกังวลใจตั้งแต่ลงทะเบียนเรียนแล้วล่ะครับ เพราะเทอมนี้มีสัมมนาพร้อมกับการสอบหัวข้อวิทยานิพนธ์ ซึ่งต่อให้มีวิชาเรียนแค่วิชาเดียวก็รู้สึกว่าไม่ได้สบายอะไรเลย เพราะวันที่เหลือที่ไม่ได้เรียนก็ต้องเอาเวลาไปพิมพ์ paper ให้เสร็จ แถมยังต้องกังวลกับการจัดการสอบ ลงทะเบียนวิทยานิพนธ์ พิมพ์เอกสารทำเรื่องเกี่ยวกับกรรมการสอบและขอใช้ห้อง สารพัดสารเพเยอะแยะไปหมด
จนมีความรู้สึกว่า ไอ้ทางเดินที่เราเดินไล่ล่าความฝันอยู่นี่ มันใช่สิ่งที่เราต้องการจริงๆเหรอวะ
รุ่นพี่ปริญญาเอกก็มีอารมณ์หน่วงๆที่ไม่ต่างจากผมเหมือนกัน บางคนคิดจะลาออกจากการเรียน เพราะมันเหนื่อย มันบั่นทอนจิตใจ
ในขณะที่ผมก็บ่นระบายกลับไปว่า ถ้าเกิดในระยะหนึ่งปีนี่แทนที่จะเอาเวลาไปเรียนไปทำงานแทน ป่านนี้ชีิวิตคงจะดีกว่านี้เยอะ
แต่ก็นะ ทำได้แค่บ่น หลวมตัวมาเรียนแล้วก็ถอยกลับไม่ได้แล้ว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in