เธอยืนมองเพื่อนของเธอเดินไปจนลับตา เป็นนิสัยที่ทำเป็นประจำจนเป็นกิจวัตร ก่อนจะออกเดินบ้าง

เมื่อวานก่อน เธอแอบสังเกตเห็นผีร่วมร้านเริ่มแสดงอาการอยู่ไม่สุข พยายามจะหยิบจับช่วยเหลือ แต่สีหน้าเหม่อลอยเป็นระยะ จึงเดาเอาว่าเขาคงจะเริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย เธอตั้งใจว่าจะหาอะไรไปให้เขาทำแก้เหงาบ้าง

เดินผ่านร้านหนังสือ เดินดูพักใหญ่ จนได้เล่มที่คิดว่าเขาจะสนใจ(โอเค จริงๆ คือตัวเองสนใจ) ก่อนจะจ่ายเงิน เห็นรูบิกเก้าช่อง เธอตัดสินใจซื้อไปด้วย เดินออกมาอีกหน่อยเจอตุ๊กตารูปปลาทูนุ่มๆขนาดพอดีมือ อันนี้ซื้อให้ตัวเองโดยตั้งใจ ได้ของครบตามต้องการแล้ว เธอกลับบ้านอย่างสบายใจ รอเข้าไปที่ร้านในเช้าวันพรุ่งนี้

...

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ กำลังสะลึมสะลือเต็มทีตอนที่รู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างที่ไร้ชีวิตล่วงล้ำเข้ามาใกล้อาณาเขตร้าน เขาตื่นตัวทันที รับรู้ได้ว่าสิ่งนั้นเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆจนมาถึงประตูครัวหลังร้าน มีเสียงดังตุบ เสียงกุกกัก เขาขยับตัวเข้าไปใกล้ เอื้อมมือจับลูกบิดประตู ก่อนจะค่อยๆ แง้มออกไป

มวลไอวิญญาณก้อนหนึ่งพุ่งตัวเข้าหาเขาทันที

...

เธอเปิดประตูเข้ามาในร้าน มือหิ้วบรรดาข้าวของที่ตั้งใจจะซื้อมาฝากผีเฝ้าร้าน แต่เจ้าตัวกลับไม่ได้อยู่ตรงที่นั่งประจำ เธอนึกแปลกใจ ประตูครัวฝั่งที่เชื่อมกับหน้าร้านเปิดแง้มไว้ ปกติแล้วเธอไม่เคยเห็นเขาเปิดประตูฝั่งนี้ด้วยซ้ำ หรือจะเกิดอะไรขึ้น เธอย่องเงียบเชียบไปที่ประตู ในใจนึกท่องนะโมตัสสะวนเวียนได้อยู่แค่นั้นก่อนจะกลั้นใจเปิดประตูออกไป

...

เขามองก้อนขนที่กำลังพันแข้งพันขาของเขาอยู่

สิ่งที่พุ่งเข้ามานั้นแท้จริงแล้วคือแมวสามสีตัวหนึ่ง นางแมวอ้วนสีอ่อนจาง หน้าค่อนข้างกลม ร้องเหมียวๆ ก่อนจะกลิ้งตัวทับเท้าเขาแล้วจ้องตาแป๋ว เขาถอนใจ ตัดสินใจอุ้มมันเข้าร้าน ปิดประตูก่อนจะพบว่าเจ้าแมวกลายร่างจากแมวขี้อ้อนเป็นแมวป่าเมื่ออยู่ในห้องปิด นางแมวกระโดดห่างเขา ขู่ฟ่อ หลังโก่ง หางฟูชี้ เขาพอจะรู้มาว่าแมวจรแม้อาจดูเชื่องมือเมื่ออยู่นอกบ้าน แต่เมื่อเอาเข้าห้องกะทันหันก็เครียดได้ เขาเดินไปที่ประตูที่เชื่อมไปหน้าร้าน ตัดสินใจเปิดแง้มให้นางแมวรู้สึกอึดอัดน้อยลง มันพุ่งตัวออกประตูทันที เขาตามไปติดๆ หลังจากใช้เวลาพักใหญ่เกือบทั้งคืนเดินวนเวียนสำรวจและถูไถตัวไปตามโต๊ะเก้าอี้ต่างๆ นางแมวก็ตัดสินใจล้มตัวลงนอน อุ้งเท้าหน้ายกขึ้นตะปบชายผ้าปูโต๊ะที่แกว่งไกวอยู่ตรงหน้า ดูจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างแล้ว เขากำลังมองเพลินอยู่ เธอก็เดินเข้ามาพอดี

นางแมวหยุดเล่นชายผ้าปูโต๊ะ ลุกขึ้นพองขนขู่อีกครั้ง เธอย่อตัวลงร้องเหมียวๆ เรียก ไม่เข้าไปใกล้กว่านั้นอีก ใช้เวลาสักพักหนึ่ง เจ้าแมวสามสีก็เดินเข้ามาเธออย่างระมัดระวังก่อนจะเริ่มถูไถตัวเองกับเธอความเย็นเมื่อแรกสัมผัสเกือบทำให้เธอสะดุ้ง เธอหันมองเขา “แมวผี?” เขาพยักหน้า“น่าจะเป็นแมวแก่เจนโลก ดูลักษณะแล้วคงแก่ตายไปเอง” เธอก้มมองดีๆ อีกครั้งนึกได้ว่าหลายเดือนก่อนมีแมวสามสีตัวหนึ่งมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ นี้ กลายเป็นที่รักของใครต่อใคร เจ้าแมวเดินนวยนาด ถูไถตัวอ้อนคนแวะกินเศษอาหารจากเจ้าของร้านที่เอ็นดูมัน อย่างร้านของป้าขายข้าวข้างๆและร้านของเธอจนอิ่มหนำ แต่แล้ววันหนึ่งมันก็หายไป ช่วงแรกๆ ผู้คนต่างก็ถามถึงก่อนจะค่อยๆ หลงลืมไป

เธอพิจารณา แมวสามสีสีจางอ่อนจนส่วนสีส้มเหมือนสีของชาไทยใส่นม หน้าค่อนข้างกลม รอยแต้มสีดำที่หลังหู “อ้วน?”เจ้าแมวส่งเสียงครืดคราดในคอ “อ้วนจริงๆ ด้วย”

“แมวของคุณหรือ? ไม่เห็นปลอกคอ” เขาถาม

“เปล่าหรอก แมวจร แต่รู้จักกัน เคยให้อาหาร”

เขาขมวดคิ้ว พึมพำ “feral cat?” ก่อนจะพูด “คุณไม่เลี้ยงเขา แต่ให้อาหารเขา?” “คุณก็เห็นอยู่ว่าฉันทำร้านอาหาร จะเอาแมวเข้าร้าน ลูกค้าบางคนก็ไม่ชอบ จะเอากลับบ้าน ก็เลี้ยงไม่ได้”

“ที่ประเทศผมก็มีแมวแบบนี้เยอะแยะ เราถือว่าแมวพวกนี้พึ่งพาตัวเองได้ เป็นอิสระแก่ตัว หากให้อาหาร ก็ควรจะพร้อมสร้างความผูกพัน รับเป็นเจ้าของพวกมัน”

เธอเกาใต้คางแมว ไม่ตอบอะไร ก่อนจะลุกไปล้างมือ เริ่มเตรียมตัวทำขนม นางแมวส่งเสียงร้องประท้วงเบาๆ แต่ก็ปล่อยให้เธอลุกไปโดยดี

เธอหยิบถุง lady finger ออกมาจากชั้น เปิดตู้เย็นหยิบส่วนผสมอื่นๆออกมาวางเตรียมทำทีรามิสุ นางแมวหามุมโปรดในห้องได้แล้ว นอนซุกตัวอยู่พักหนึ่งก็ตาหรี่ปรือหลับไป ส่วนเธอชงกาแฟเตรียมใช้จุ่มแท่งขนมก่อนหันไปตีส่วนผสมไข่ เขาจะเข้ามาช่วยจับชามอ่าง เธอห้ามไว้ “อันนี้ไม่ต้องตีเย็นๆ แล้วก็ไปล้างมือก่อนด้วย” กว่าเขาจะกลับมาหม้อไข่เมื่อครู่ก็ถูกนำไปตั้งเตาแล้ว เธอคนอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะยกขึ้นพยักหน้าให้เขาเข้ามาช่วย

ทั้งคู่ทำงานในความเงียบพักหนึ่ง ก่อนที่เธอจะพูด“แล้วมันจะยอมอยู่ในร้านมั้ย”

เขาตอบ “ต้องใช้เวลา และความไว้ใจ”หันไปมองนางแมวที่หลับอุตุ “แต่ไม่น่ามีปัญหาแล้วล่ะ”