ใดๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อวันวาน 
ไม่เคยสูญหายไปไหนอย่างสิ้นเชิง 
มันเพียงระเหิดระเหยไปจากผืนดินของปัจจุบัน

มวลอันหนักอึ้งของอดีต 
ไหลขึ้นไปรวมตัวกันที่เบื้องบน 
บดบังลำแสงจากดวงตะวัน
แม้ไม่แผดเผา 
แต่ความอบอ้าวเหนอะหนะนี้ก็เป็นความร้อนอีกแบบหนึ่ง

ในเงามืดใต้กองใบไม้แห้งที่อับเฉา
ใต้กอดอกไม้ของวันวาน
เชื้อราพบบ้านอันอบอุ่น
ลงหลักปักถิ่นฐาน
รอวันเติบโตและเบ่งบานในแบบของมัน