Sam Airey - Stars - ว่างๆ มานั่งแปลเพลง

Back then it almost felt
Heaven sent
With slow dancing models
In a childs ornament
Kept spinning our heads full of stars
Don't know what we had
But we knew it was ours
With one hand on the small of her back
The other in hers, as we moved to the track
That was playing in our heads all along
The symphony silent, a beautiful song

ตอนนั้นรู้สึกราวกับว่า
สวรรค์ได้ส่งมา
เต้นรำอย่างเชื่องช้ากับรูปปั้น
ในชุดของเด็กน้อย
เก็บความยุ่งเหยิงไว้.. ในหัวของเรานั้นเต็มไปด้วยดวงดาว
ไม่รู้หรอก ว่าเราเคยมีอะไร
แต่เรารู้.. ว่ามันเป็นของเรา
กับมือหนึ่งข้างที่วางไว้บนหลังเล็กๆ ของเธอ
สิ่งอื่นในตัวเธอ ในขณะที่เราได้เดินผ่านไปตามทาง
มันกำลังเล่นอยู่ในหัวของเราตลอด
ซิมโฟนีที่ไร้เสียง.. ช่างไพเราะ

We were lovers, we were doomed from the start
It was all broken clockwork, the dancers both fall apart
Maybe it was a dream, and I just woke up

พวกเราต่างเป็นคนรัก พวกเราถูกกำหนดตั้งแต่เริ่มต้น
มันล้วนเป็นเครื่องจักรที่พังแล้ว เหล่านักเต้นต่างกระเด็นกระดอนไปคนละทาง
บางที มันอาจเป็นเพียงฝัน และฉันก็ตื่นแล้ว..

The girl sits alone with her art
Seems her words are the only way
To mend her broken heart
Like her life is the fiction not found
Her real image in writing is staring straight back
Her protagonist has broken hope
The typewriter pause, then the words come out slowly
Like teardrops, fall on the page
In an instant her soul, released from its cage

หญิงสาวที่นั่งอยู่คนเดียวกับงานศิลปะของเธอ
ดูเหมือนคำพูดของเธอจะเป็นเพียงทางเดียว
ที่จะซ่อมใจพังๆ
เหมือนกับชีวิตของเธอเป็นนิยายที่ยังไม่ได้เริ่มแต่ง
ภาพลักษณ์ที่จริงของเธอกำลังถูกเขียนจากเรื่องราวที่มองย้อนกลับไป
ตัวเอกนิยายของเธอ ได้สูญเสียความหวังไป
วางมือจากเครื่องพิมพ์ดีด.. แล้วคำมากมายจะค่อยๆ ออกมาอย่างช้าๆ
เหมือนหยดน้ำตา ที่ตกลงมาบนหน้ากระดาษ
ในทันทีที่จิตวัญญาณของเธอ.. หลุดพ้นออกมาจากร่าง

She wrote
เธอเขียนเรื่องราว

You were laying there dying
Like the end of a western
Saying tell me what europe is like
I said tell me yourself, we can go when you feel right

คุณกำลังนอนรอความตาย
เหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ลับสายตาไปทางทิศตะวันตก
บอกฉันทีว่า ยุโรป มันเป็นยังไง
ฉันบอกตัวเอง ว่าเราสามารถไปได้ เมื่อเรารู้สึกว่ามันควร

At the coast, every star seems so near
But you wouldn't know each, had been gone all those years
And the ocean rose on like a dream
And into the distance, forever it seems

ที่ชายฝั่ง ดูเหมือนดวงดาวอยู่ใกล้เหลือเกิน
แต่คุณจะไม่รู้จักสิ่งอื่นใด ที่ได้หายไป ตลอดหลายปีที่ผ่านมา
และมหาสมุทรลุกขึ้นมาราวกับความฝัน
และในระยะทางนั้น.. ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

Jaro-suk

Jaro-suk

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น