แล้วถ้าวันหนึ่ง จู่ๆ คนไข้ก็ขาดการติดต่อ คุณนึกออกมั้ยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง?

เหตุการณ์เกิดขึ้นตอนเราอยู่คลินิกทันตกรรมประดิษฐ์ ที่คลินิกนี้งานหลักคือการทำฟันเทียม โดยงานที่เราได้รับมอบหมายคือทำฟันเทียมบางส่วนแบบถอดได้ให้กับคนไข้คนหนึ่ง คนไข้ของเราเป็นคุณป้าที่น่ารักมาก ใจดี เราทำอะไรช้าก็ไม่ค่อยบ่น (จริงๆ อาจจะบ่นในใจก็ได้) ซึ่งการทำฟันเทียมชนิดนี้ก็ต้องนัดมาหลายครั้งเพื่อเตรียมช่องปากต่างๆ ก่อนใส่ชิ้นงานจริง เราก็นัดคุณป้ามาทำฟันได้ประมาณหนึ่งแล้ว แต่มันยังไม่เสร็จ จำเป็นต้องนัดครั้งต่อไป

“อาทิตย์หน้าคุณป้าว่างวันไหนบ้างคะ หนูจะได้นัดมาทำฟันต่อ” 

“ช่วงวันที่ 10 ป้าไม่อยู่หลายวัน ยังไม่แน่ใจว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ ไว้โทรมานัดใกล้ๆ อีกทีได้มั้ย” 

เราก็ตอบตกลงไป ระหว่างนั้นก็วางแผนว่าจะนัดครั้งต่อไปเมื่อไหร่ดี พอได้วันที่ในใจแล้วก็เหลือแค่โทรไปถามว่าวันนั้นคุณป้ามาได้หรือเปล่า ถ้ามาไม่ได้จะได้เลื่อนเป็นวันอื่นแทน 

ห้าวันก่อนถึงวันนัด เราก็โทรไปหาคุณป้า 

มีแค่เบอร์บ้านก็ต้องโทรแล้วล่ะ 

กดโทรปุ๊บ ปรากฏว่าเบอร์นี้ไม่ได้ใช้งานแล้ว ไอ้ชิบหาย! งานเข้าเต็มๆ ติดต่อคนไข้ไม่ได้ เบอร์ญาติไม่มี เบอร์บ้านก็ไม่ใช้แล้ว ทีนี้จะติดต่อเขายังไงเนี่ย 

นึกได้ว่าเคยติดต่อคุณป้าผ่านไลน์ เราก็เลยพิมพ์ข้อความทิ้งไว้ ภาวนาให้คุณป้ามาตอบ 

ระหว่างนี้สิ่งที่ทำได้คือรอให้เขาติดต่อกลับอย่างเดียวเลย ในหัวเราคิดไปหลายสิ่งหลายอย่างมาก ตอนนี้คุณป้าจะทำอะไรอยู่ ถ้าเกิดว่าโทรศัพท์หายแล้วต้องเปลี่ยนเบอร์ขึ้นมาจะติดต่อกันยังไง ถ้าติดต่อไม่ได้อีกเลยแล้วงานที่ทำไว้ล่ะ หรือกรณีเลวร้ายที่สุดคือต้องเปลี่ยนเคส ถ้าเปลี่ยนแล้วจะทำทันหรือเปล่า เหลือเวลาอีกไม่เยอะด้วย ทำไงดี ทำไงดี 

ถ้าจำไม่ผิดเหมือนว่าช่วงนี้คุณป้าไม่อยู่ ไม่รู้จะกลับมาหรือยัง คุณป้าไปไหนนะ ที่นั่นอาจจะไม่มีสัญญาณก็ได้ หรือโทรศัพท์มีปัญหาหรือเปล่า บอกตรงๆ ว่าไม่อยากคิดถึง worst case เลย

ตอนนั้นเข้าใจความรู้สึกของพ่อแม่เวลาติดต่อลูกไม่ได้ขึ้นมาเลย การทำได้แค่รอนี่มันทรมานจริงๆ 

วันนั้นผ่านไปโดยที่ไม่มีการติดต่อกลับจากคุณป้า 

วันต่อมา เราก็โทรหาอีก คราวนี้โทรหาตอนเช้าสองครั้ง ไม่ติด โทรไปตอนบ่ายอีกสองครั้ง ก็ยังไม่ติด โทรไปตอนเย็นหนึ่งครั้ง ได้ยินเสียงตู๊ดดด

โอ้ยยย โทรติดแล้ว แต่...ไม่มีการตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก 

คุณป้าไม่รับสาย โอเค ไม่เป็นไร อย่างน้อยโทรติดก็ยังเป็นสัญญาณที่ดี ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเราก็โทรไปใหม่อีกครั้ง ไม่เคยโทรหาใครแล้วต้องลุ้นขนาดนี้มาก่อน รับเถอะๆๆ 

“ค่ะ สวัสดีค่ะ” เชี่ย! รับแล้วว่ะ

“อ๋อ ป้าไปปฏิบัติธรรมมา” เท่านั้นแหละ กระจ่างเลย