Whoever depicted Cupid as a little boy,
ผู้ใดที่เริ่มวาดภาพกามเทพออกมาในรูปของเด็กชายตัวน้อย

such a talented man, wasn't he?
ช่างเป็นผู้เปี่ยมพรสวรรค์ จริงไหม?

First, he realized that the ones in love living a life far from reasons,
สิ่งแรก เขาตระหนักได้ว่าหากผู้ใดมีความรักอ้อมล้อม เหตุผลหาใช่สิ่งที่คงอยู่

only laying hold of emotion in such trifles.
เพียงเรื่องเล็กน้อยก็ใช้อารมณ์นำทาง

At the same time, he granted him a pair of wings,
ในขณะเดียวกัน เขาก็ได้วาดปีกคู่หนึ่งลงไปด้วย

to let the tiny god glide within human’s heart,
เพื่อให้เทพเจ้าองค์น้อยได้โบยบินไปในจิตใจของมนุษย์

that now swinging in an abyss of love,
ที่กำลังแกว่งโยนอยู่ในห้วงแห่งความรัก

like a dancing wind.
ประดั่งสายลมที่ระบำอยู่ร่ำไป

Besides, he put an arrow in his palm,
นอกจากนั้น เขายังได้มอบคันศรให้แก่เทพเจ้าองค์น้อย

and a quiver upon his shoulder:
พร้อมกับแล่งธนูสะพายพาดบ่า

since neither love strikes when we notice,
เพราะรักมักจู่โจมก่อนที่เราจะตระหนักได้

nor departs without an open wound.
และยากหากผู้ใดจะแยกทางโดยร้างค้างซึ่งบาดแผล

Hence, in me, that arrow stabs still, that little man stays,
ทว่าในหัวใจดวงนี้ ศรนั้นยังคงปักแน่น ภาพเด็กน้อยยังตราตรึง

however, he has already abandoned his wings,
หากแต่เทพองค์น้อยนั้นได้สละปีกของเขาไปเสียแล้ว

since never does he want to retreat from my heart,
เพราะเขาไม่ต้องการลาจากหัวใจของฉันไปไหน

so, he could keep on swirling it hotly with wars.
เพื่อจะได้ทำศึกสงครามกับหัวใจดวงนี้ตลอดไป

(Propertius, ca. 50-15 B.C.)

***แปลและดัดแปลงจากต้นฉบับภาษาละติน