วันเกิด ปกติต้องให้อะไรบ้าง?
เค้ก?
ของขวัญ?
อืม.. เขาควรซื้ออะไรให้เด็กมัธยมดีนะ ฮยอนบินเดินวนอยู่แถวๆโซนของเล่นมาเกือบครบชั่วโมงแล้วแต่ในมือกลับไม่มีอะไรถืออยู่เลย ส่วนรถเข็นก็มีเพียงของสดสองสามอย่างที่จดเอาไว้ก่อนมาซื้อเพราะหมด
ตัดสินใจโทรหาพี่คนสนิทอย่างแทฮยอนเพื่อปรึกษาเรื่องนี้อย่างน้อยคนเป็นพี่ชายแท้ตามสายเลือดน่าจะรู้ดีกว่าเขาว่าแฟนตัวเองนั้นชอบอะไร แต่คำตอบที่ได้รับกลับมาเกือบทำให้ตนหลุดหัวเราะกลางซุปเปอร์มาร์เก็ตห้าง
มัวแต่ปวดหัวคิดมาก
ทั้งๆที่ของชิ้นโปรดนะมีอยู่เกือบเต็มห้อง
หลังจากวางสายแล้วก็จัดการเดินไปคิดเงินพวกของในรถเข็น ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อเลือกของขวัญแล้วค่อยกลับบ้าน ก้มมองนาฬิกาแล้วยังพอมีเวลาอีกเกือบสองชั่วโมงให้ได้เตรียมต้ว
ใช้เวลาเพียงสามสิบนาทีของขวัญชิ้นใหญ่ก็ถูกห่อเรียบร้อย โชคดีที่ทางร้านมีบริการจัดส่งให้ถึงบ้าน เขาเลยขับรถกลับมารอโดยไม่ต้องลำบากแบกด้วยตัวเอง
การจราจรในช่วงบ่ายสองไม่ได้ติดมากจนน่าหงุดหงิด วันนี้เหมือนทุกอย่างจะเป็นใจให้เขาทำแผนเซอร์ไพร์วันเกิดอีกคนเป็นอย่างดี จอดรถให้เรียบร้อยแล้วรออยู่ด้านล่างไม่นานพนักงานส่งของก็มาถึง ฮยอนบินจัดการพาเข้ามาด้านในพร้อมกับขึ้นไปด้านบนห้องของตน
" ขอบคุณมากนะครับ "
" ยินดีครับ "
ต่างฝ่ายต่างโค้งให้กันก่อนปิดประตู ฮยอนบินหันมาสนใจเจ้ากล่องใบใหญ่ตรงกลางห้องนั่งเล่น ก่อนจะค่อยๆย้ายมันอย่างลำบากไปในห้องนอนเพื่อซ่อน
หลังจากนั้นก็เดินเข้าครัวทำของกินง่ายๆสองสามอย่างรวมถึงสั่งจิมดักของโปรดอีกคนมาด้วย เสียงแจ้งเตือนข้อความตอนบ่ายสามไม่ต้องอ่านก็รู้เลยว่ามาจากใคร มือหนาหยิบขึ้นมาก็จะต่อสาย
(เลิกเรียนแล้ว มารับเร็วๆๆๆ)
เสียงใสที่ดังลอดเข้ามาในหูไม่ได้น่ารำคาญแต่อย่างใด แต่กลับทำให้ยิ้มออกมาได้เสียมากกว่า ยิ่งคิดถึงใบหน้าที่เหมือนลูกแมวนั้นด้วยแล้วมันอยากมากเลยนะ ที่จะทำเหมือนชีวิตไม่มีความสุข
" วันนี้พี่ไปรับไม่ได้ "
(อ่าว แล้วเราจะกลับยังไง)
" เดี๋ยวพี่แทฮยอนไปรับมาส่งที่คอนโด "
(อ่อ เอ้อพี่โนโทรมาพอดี เราวางนะ)
" เจอพี่โนแล้วไลน์บอกพี่ด้วยละ "
(โอเค้!)
หลังจากวางสายไปฮยอนบินก็จัดจานให้เสร็จเรียบร้อยก่อนจะเดินดูรอบๆอีกที เมื่อมั่นใจแล้วว่าทุกอย่างตรงตามที่วางไว้เขาก็เดินไปนั่งรอตรงโซฟา
ผ่านไปเกือบชั่วโมงยงกุกก็มาถึงด้านล่างคอนโด เพราะมันเป็นวันศุกร์ช่วงเย็นรถจึงค่อนข้างติดมาก ทักทายพี่ชายแฟนค่อยขึ้นมาบนห้องพร้อมกัน
อย่าทำอะไรน้องพี่เด็ดขาด
นั้นคือคำขู่จากพี่ชายที่แสนจะห่วงและหวงน้องตัวเองอย่างกับไข่ในหิน แต่ฮยอนบินรู้ดีว่าอีกฝ่ายก็พูดไปงั้นยังไงก็ไว้ใจกันอยู่แล้ว ไม่งั้นคงจะไม่ยอมให้ยงกุกอยู่กับเขาที่คอนโดแทนที่จะเป็นบ้านแบบนี้หรอก
" หลับตาก่อน "
ฮยอนบินบอกอีกคนทันที่เดินมาถึงหน้าห้อง ซึ่งยงกุกก็ว่าง่ายยอมหลับตาพร้อมจับแขนเขาทันทีเพื่อไม่ให้ตัวเองล้ม หลังจากได้ยินเสียงเปิดประตูห้องก็ยังไม่ทันจะได้ก้าวมือหนาก็จัดการช้อนขาขึ้นอุ้มไว้กับตัว ก่อนจะเดินเข้ามาด้านในวางลงบนโซฟา
" เราลืมตาได้ยัง "
" แปปนึง "
" มีความลับไรอ่ะ ซ่อนสาวหรอ!? "
" งั้นมั่ง "
" พี่ฮยอนบิน!! "
เจ้าของชื่อหัวเราะกับตัวระหว่างเปิดตูเย็น หยิบเค้กออกมาแล้วจุดเทียนจนครบทุกเล่ม เดินไปหาแฟนเด็กที่นั่งหงอยอยู่บนโซฟา
" ลืมตาได้ "
ทันทีที่ยงกุกลืมตาก็เกือบหงายหลังล้มไปกับที่นอน เพราะตกใจกับเทียนตรงหน้า โชคดีที่ตั้งตัวได้ทันจังหวะที่กำลังจะเป่าลมนั้นฮยอนบินกลับแกล้งด้วยการบีบปากตัวเองเอาไว้
" อธิษฐานก่อนสิ "
สะบัดหน้าหนีเพราะเจ็บก่อนจะยกมือทำท่าขู่เหมือนแมว ค่อยหลับตาลงเพื่อขอพรหลังจากนั้นก็เป่าดับเทียนทั้งหมดในคราวเดียว ฮยอนบินยิ้มก่อนจะวางเค้กลงไว้ตรงโต๊ะเล็กๆแถวนั้นพร้อมกับดึงอีกคนเข้ามาใกล้
" พี่.. "
ยังไม่ทันจะได้พูดหรือถามริมฝีปากก็ถูกปิดด้วยความละมุนที่ถูกส่งต่อ ค่อยๆเบียดเข้าหาอย่างเชื่องช้า ดึงดูดเบาๆก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปด้านเมื่อสำรวจจนพอใจแล้วก็ถอนจูบออกมาช้าๆไล่ขึ้นไปตรงปลายจมูก ดวงตาและสุดท้ายคือหน้าผาก
น้ำหนักที่กดลงมาไม่ได้รุนแรง
แต่มันกลับอบอุ่น
เป็นความอบอุ่นที่ยงกุกได้รับมาตลอด
" สุขสันต์วันเกิดนะ "
เสียงทุ้มที่ใครๆชอบบอกว่าฟังยาก สำหรับยงกุกแล้วมันไม่เป็นแบบนั้นเลย เขาชอบ ชอบมากๆยิ่งเวลาอีกคนเรียกชื่อหรือแม้แต่ตอนที่บอกฝันดี จะตอนไหนก็ชอบทั้งหมด
รวมถึง
ชอบฮยอนบินมากๆด้วย
" ขอบคุณนะ รักที่สุดดดเลย "
ไม่ได้ทำแค่พูดแต่ยงกุกกอดคออีกคนก่อนจะหอมแก้มแรงๆหนึ่งที แต่เพราะฮยอนบินไม่ได้ทันตั้งตัวที่อีกคนโถมแรงเข้ามาเลยทำให้นอนราบไปกับเบาะโซฟา ทั้งคู่นอนเล่นหัวเราะกันอยู่แบบนั้นสักพักค่อยลุกไปกินข้าว
ใช้เวลาช่วงเย็นอย่างปกติเหมือนทุกวัน แต่ต่างตรงวันนี้มีเค้กและเมนูสุดโปรดอย่างจิมดักรวมอยู่ด้วย ทั้งสองคนลงมือกินของตรงหน้าพร้อมกับคุยอะไรไปเรื่อยเปื่อย
มื้อเย็นจบไป ยงกุกที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินเช็ดผมตัวเองเข้ามาทิ้งตัวลงกับที่ปลายเตียง สายตาเหลือไปเห็นกล่องสีชมพูขนาดเกือบเท่าตัว ตั้งอยู่ในมุมห้อง ขาเล็กเดินเข้าไปหามันก่อนจะตะโกนถาม
" พี่ฮยอนบิน กล่องนี้อะไรอะ "
" ในห้องหรอ "
" อื้อ "
" ของเราละ เปิดเลย "
ฮยอนบินตะโกนตอบทั้งที่อยู่ในห้องน้ำ มือเล็กวางผ้าขนหนูไว้บนเตียงก่อนจะค่อยๆดึงโบว์อันนั้นออก พร้อมกับยกฝากล่องขึ้นเจอกังตุ๊กตาหมีสีขาวขนาดใหญ่ข้างใน ดวงตาของยงกุกเปิดกว้างความรู้สึกเหมือนทีหูแมวตั้งขึ้นมาพร้อมกับหาง ก่อนจะหยิบมันออกมาด้านนอก
หันไปหยิบมือถือคู่ใจขึ้นมา สไลด์หน้าจอเพื่อเข้ากล้องก่อนจะกดถ่ายรัวๆ โดยไม่สนใจอีกคนที่ยืนอยู่ตรงประตูห้องมองเด็กน้อยที่มีความสุขมากกับของขวัญที่ได้ ยงกุกเอาหน้าแนบลงไปตรงส่วนหัวจนแก้มแบนออกมา ยิ้มให้กับกล้องแล้วกดถ่ายชอตสุดท้ายค่อยเก็บมือถือไว้ที่เดิม
" ชอบป่าว "
" ชอบมาก! "
เผลอตัวตะโกนออกมาอย่างดีใจก่อนจะก้มลงไปฟัดตุ๊กตามีตัวโตอีกรอบ ให้ความรู้สึกเหมือนจะตัดสินใจผิดเลยแฮะ สงสัยอีกสองสามวันนี้ยงกุกคงให้ความสนใจสิ่งนั้นมากกว่าเขาแน่นอน
แต่แล้วยังไงละ
ขอแค่
ให้อีกคนมีรอยยิ้ม
เท่านั้นก็พอใจแล้ว
" งั้นวันนี้เรานอนกอดตุ๊กตาหมีแทนพี่ไปก่อนนะ "
" ทำไมอะ "
" ต้องทำงานไงเยอะมากเลย "
" ไม่เอา "
ฮยอนบินแกล้งเอ่ยแหย่อีกคน เดินเลี่ยงไปยังโต๊ะตรงหัวเตียงพร้อมเปิดลิ้นชักเพื่อหยิบโน๊ตบุ๊คเพื่อใช้ทำรายงานกลุ่ม จริงๆมันไม่ได้รีบอะไรมากหรอกอาจารย์นัดส่งเขาตั้งเดือนหน้า ก็เพียงแค่อยากแกล้งแฟนตัวเองก็เท่านั้น ยงกุกวางตุ๊กตามีเอาไว้ปลายเตียงก่อนจะรีบขยับเข้ามากอดเอวอีกคนจากด้านหลังแล้วเอาหัวถูเบาๆ
" พรุ่งนี้เราหยุด นอนดึกได้ "
" ไม่ต้องเลย กว่าจะเสร็จก็กอดคุณหมีไปก่อน "
" ไม่ได้ เราต้องนอนกอดพี่ "
" ทำไมละ? "
" ก็คุณหมีไม่อุ่นเท่าพี่ไง! "
ยังไงคิมยงกุกน่ะ
ก็ติดควอนฮยอนบิน
มากกว่าตุ๊กตาหมีอยู่ดี
END
#storyofbinguk
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in