เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ผู้ป่วยลูคีเมียที่หัวร้อนที่สุดในโลก_93f.b
อ้าวเห้ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หมอ
  • 1

                  เรายื่นผลแลปที่เราไปตรวจมาให้คุณพยาบาลตรงจุดซักประวัติ หมอสั่งให้เราเจาะเลือดด่วนแต่ในส่วนของผลเลือดนั้น.. รอนานเหมือนเดิม(แล้วมันเจาะเลือดด่วนยังไงวะ งง) ผลออกมาว่าเซลล์เม็ดเลือดขาวเราอยู่ที่ 350,000 เซลล์ จากความเดิมตอนที่แล้ว(เลียคีมู)มีอยู่ 90,000 เซลล์ แก เชื่อปะ มันแค่วันเดียวนะ เมื่อวานเราไปคลินิค วันนี้เรามารพ. คืออยู่ๆจะมาแบ่งตัวเร็วอะไรขนาดนั้นอะ เอาแต่ใจตัวเองว่ะ ม่างเอ้ย
                 พอหมอตรวจร่างกายเสร็จ นอกจากอาการที่เราเป็นอยู่แล้วเรายังมีตับโตและม้ามโตเพิ่มมาด้วย จากสไลด์เลือดหมอวินิจฉัยว่าเราเป็นลูคีเมียแบบเรื้อรัง (มะเร็งเม็ดเลือดขาวเรื้อรังชนิดไมอิลอยด์) จะรู้ให้ชัดจริงๆต้องเจาะไขกระดูกและตรวจเลือดอย่างละเอียดซึ่งมันต้องใช้ค่าใช้จ่ายเยอะมาก หมอแนะนำให้เราไปทำเรื่องสิทธิ์การรักษาให้เรียบร้อยแล้วค่อยนัดมาเจาะไขกระดูกอีกที จากที่ฟังหมอการรักษาเบื้องต้นเนี่ยแค่กินยาอย่างเดียว ไม่ต้องนอนรพ. อาจจะมีมานอนให้ยาบ้างแต่แค่ไม่กี่วัน อะ โอเคจ้า เราสบายใจขึ้นมาหน่อยที่ไม่ต้องแอดมิท ไม่ต้องให้คีโม เรากลับบ้านมาทำเรื่องขอใบส่งตัวจากรพ.ที่เรามีสิทธิ์รักษา ซึ่งเรื่องเอกสารของประเทศไทยนี่เป็นอะไรที่ยุ่งยากมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กว่าจะเรียบร้อยก็ใช้เวลาหลายร้อยวันหัวร้อนไปสามร้อยที 
                ผ่านไปสี่วัน(อ้าวไหนบอกทำเรื่องหลายร้อยวัน)เรากลับมาพบหมออีกครั้งกับเม็ดเลือดขาวจำนวน 430,000 เซลล์ คิตตี้มากไหมแก หมอบอกว่าจากผลเลือดกับสไลด์เลือดเนี่ยมันบอกว่าเราเป็นลูคีเมียแบบเรื้อรังในระยะเฉียบพลัน (CML - blast crisis) ต้องรักษาเหมือนลูคีเมียแบบเฉียบพลันโดยการให้คีโมซึ่งการให้ยาครั้งแรกเราต้องอยู่รพ.อย่างน้อย 1 เดือน หมออยากให้เราแอดมิทในวันนั้นเลย หมอพยายามหาเตียงว่างให้ พยายามโทรหาหลายฝ่ายมากจนได้ข้อสรุปว่าจะให้เราไปนอนที่ห้องฉุกเฉินก่อนเพื่อรอเตียงว่าง ตอนนั้นคือเราช็อคไปแล้ว.. ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยนอนรพ.เลย (ไม่นับตอนแม่คลอดนะ) เหมือนสี่วันที่ผ่านมาที่เราคิดว่าทำใจได้แล้วมันไม่ใช่เลย ทุกอย่างที่คิดไว้มันพังไปหมด เรากลัว เราเครียดมาก เราร้องไห้ แต่ครอบครัวเราไม่มีใครร้องไห้เลยเขาบอกกับเราว่า เราจะไม่เป็นไร ทุกคนอยู่กับเราไม่ต้องเครียดไม่ต้องห่วงเรื่องเงินไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น เรามีหน้าที่อย่างเดียวคือทำร่างกายให้แข็งแรงและสู้กับมัน เรารู้เลยตั้งแต่ตอนนั้นว่าเราโชคดีมากที่มีครอบครัวอยู่ตรงนี้

    วันนั้นหลังจากเจาะไขกระดูกเรานอนอยู่บนรถเข็นและถูกเข็นไปที่ห้องฉุกเฉิน


    tbc

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Noot Tharara (@Nootsstories)
อ่านแล้วจะร้องไห้อะ เหมือนเห็นตัวเอง เราคล้ายกันแต่แค่เป็นคนละโรคกันอะ ถ้าวันไหน B2 แย่ๆ อยากให้คิดไว้ว่ามีเราแย่เป็นเพื่อนนะ และเราก็จะต้องดีขึ้นไปด้วยกัน
_93f.b (@ikmincho)
@Nootsstories แน่นอน เราจะดีขึ้นไปด้วยกัน <3
Evee'iiz Pakakeaw (@jam_sai_eve)
สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้เสมอ ❤
_93f.b (@ikmincho)
@jam_sai_eve ?