เนื่องจากไฟลท์บินตรงจากกระบี่มาที่นี่ ใช้เวลาแค่ 1 ชั่วโมงเศษๆ (ใกล้กว่าไปเชียงรายอีก) ดังนั้นหลังจากออกมาจากอาคารผู้โดยสารขาออก พลังงานในร่างกายยังมีอยู่ล้นเหลือ เรา (ผมมากับแฟน ขออนุญาตใช้สรรพนามว่า เรา นะครับนะ) เลยตัดสินใจเดินลากกระเป๋าจากสนามบินเข้าไปยังตัวเมือง ระยะทางก็เเค่จิ๊บๆ 50 กิโล บอกเลยว่ากายพร้อม ใจพร้อม เดินอีกกี่ร้อยโลก็ไหว ระหว่างทางจะได้ซึมซับบรรยากาศ โอบกอดวัฒนธรรม สังเกตวิถีชีวิตชาวบ้ ...
รถโดยสารพาพวกเรามาส่งที่สถานี KL Sentral ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นศูนย์กลางของการคมนาคมในกัวลาลัมเปอร์เพราะมียานพาหนะให้คุณเลือกสรรทุกประเภท ตั้งเเต่ รถไฟฟ้า รถไฟใต้ดิน รถไฟความเร็วสูง รถไฟความเร็วปานกลาง รถบัส วินมอไซรับจ้าง รถแดงเชียงใหม่ (อันนี้ไม่น่ามี)
สองเท้ารีบจ้ำเข้าไปใน KL Sentral สถานีสูงใหญ่เบิ้มที่มีลักษณะคล้ายๆหมอชิตแต่ไฮโซเเละไฮเท็คกว่าราวๆแปดเท่า ด้านในมีช็อปปิ้งมอลติดแอร์เย็นฉ่ำ รอดเเล้วผม ขออนุญาตนั่งรับแอร์สักครู่
และในที่สุด หลังจากยืนบ่นเป็นหมีกินผึ้งอยู่นาน ผมก็ได้ตัดสินใจเลือกสิ่งนี้!
ไม่น่าเชื่อว่าซีพีจะยังตามมาหลอกหลอนยันประเทศเพื่อนบ้าน แต่ด้วยเเพ็กเกจจิ้งที่ดึงดูดสายตาเป็นอย่างยิ่ง จึงเป็นผู้ชนะไปด้วยคะเเนน 10 ต่อ 9 ไหนดูซิว่าด้านในจะเป็นยังไง
ถึงเเม้จะไม่ตรงปกเท่าไหร่ เเต่มันอร่อยอย่างไม่น่าเชื่อ ซอส Nasi Lemak รสชาติกลมกล่อม ไก่ Chicken Rendang ก็อร่อย แม้แต่ปลาชิ้งชั้ง (ภาษาใต้) ก็ยังอร่อย โอ้โห มันเยี่ยมมากครับคุณชาคริต!
หนังท้องตึง หนังตาก็เริ่มหย่อน เเต่เดี๋ยวก่อน .. ยังนอนไม่ได้ เพราะเวลามีจำกัด ผมเลยต้องลากท้องตึงๆไปตะลุยกัวลาลัมเปอร์ต่อ ขั้นแรก ก็เเค่หาสถานีรถไฟฟ้าใกล้ๆ เเละสถานีที่ใกล้ที่สุดสำหรับโรงเเรมของเราก็คือ สถานี Masjid Jamek
การซื้อตั๋วรถไฟก็จะคล้ายๆ MRT บ้านเรา เเต่ที่นี่รับทั้งเหรียญเเละธนบัตรเด้อ (ไม่ต้องต่อเเถวเเลกเหรียญ ฮัดช่า) เพียงแค่นำเงินไปหยอดตู้ขายตั๋ว ตู้ก็จะคาย Token ออกมา (ลักษณะเหมือนเหรียญ MRT เอาไว้แตะตอนขาเข้า เเละหยอดคืนตอนขากลับ) แต่ก่อนจะหยอดเงิน ต้องพิจารณาให้ถี่ถ้วนถ่องเเท้ว่าชื่อสถานีที่โชว์อยู่บนจอมันใช่สถานีที่เราต้องการจะไปมั้ย เพราะเส้นทางรถไฟของกัวลาลัมเปอร์มันซับซ้อนซ้อนเงื่อนระดับสิบ เรียกได้ว่ายั้วเยี้ยเหมือนรังปลวก (อย่าหลงแบบเรานะครับ)
สถานี Merdeka ตั้งอยู่ไม่ไกลจากมัสยิดจาเม็กเลย ประมาณ 10 นาทีสำหรับการเดิน และ 7 นาทีสำหรับการวิ่ง เป็นคล้ายๆโซนศูนย์กลางของเมือง มีสนามหญ้าสีเขียวคล้ายสนามหลวง ธงชาติสูงตระหง่าน พิพิธภัณฑ์อะไรสักอย่าง หอนาฬิกาอะไรสักอย่าง และอาคารสไตล์ยุโรปอะไรสักอย่าง (จะมีประโยชน์ต่อผู้อ่านมั้ยเนี่ย ...)
ฟีลท่านสุลต่านก็มา
รถอะไรสักอย่าง (ไม่ใช่ละ)เเละเนื่องจากบริเวณนี้ร้อน พวกเราก็เลยรีบกระหน่ำกดชัตเตอร์ไม่ยั้งเพื่อรีบไปยังที่ต่อไป หากใครต้องการทราบประวัติการสร้างของที่นี่ ไปหาอ่านได้ในวิกิพีเดีย
ตึกนี้น่าจะเป็น National Glass Museumหลังจากไล่ผู้อ่านไปหาข้อมูลเอง พวกเราก็ตรงดิ่งไปยังสถานี Bukit Bintang เพื่อชื่นชมความศิวิไลของประเทศเพื่อนบ้าน เรียกได้ว่า ไทยมีสยาม มาเลก็มีบูกิต บินตังล่ะวะ! ความทันสมัยกินกันไม่ลงเลยทีเดียว นอกจากจะมีห้างสุดหรู Pavilion แล้ว ที่นี่ยังมีช็อป Sephora ใหญ่เบ้อเริ่ม ซึ่งน่าจะทำให้เหล่าสุภาพสตรีตาลุกวาว ดังนั้นกระผมจึงใคร่ขออนุญาตไปช็อปปิ้ง (ช่วยแฟนถือของ) ก่อนนะครับ
ผมไม่รอช้ารีบเดินหาทางออกจากห้าง ไม่นานนักก็เจอสวนสาธารณะบวกน้ำพุขนาดใหญ่ หลังจากนั้นเราก็หันหลังกลับไป และนี่คือภาพที่เราเห็น
"ภาพตึกแฝดสูงตระหง่านยามท้องนภาเปลี่ยนเป็นสีดำทมิฬถือได้ว่าเป็นการปิดฉากการตะลุยกัวลาลัมเปอร์ในวันนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ"
.
.
.
เปลี่ยนบรรยากาศมานอกเมืองกันบ้าง เพียงแค่คุณนั่งรถไฟฟ้าสายสีฟ้า (ถ้าจำไม่ผิด) ออกนอกเมืองมาประมาณครึ่งชั่วโมง คุณก็จะได้พับกบ (พบกับ!) บาตูเคฟ (Batu Cave) จุดเด่นก็คือรูปปั้นขนาดใหญ่ของเทพอะไรสักองค์นี่แหละ และบันไดสามร้อยกว่าขั้น นับว่าน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง แต่วันที่ผมไป มันดันปิด!
ปัดโถ๊ ..
ด้วยความเซ็ง เราเลยบึ่งกลับไปที่ KL Sentral และซื้อตั๋ว KL Transit เพื่อไปยังเป้าหมายต่อไป ปุตรา จายา (Putra Jaya) เมืองใหม่ของมาเลเซีย เป็นที่ตั้งของศูนย์ราชการใหญ่ๆทั้งหมด เช่น รัฐสภา และตึกของผู้นำสูงสุดของประเทศ
จากสถานีปุตราจายา ให้มองหารถเมล์ที่วิ่งผ่าน Masjid Putra มัสยิดสีชมพูอันโดดเด่น เราลงตรงมัสยิด และใช้ที่นั่นเป็นจุดเริ่มต้นในการเดิน เดิน เดิน และเดิน! สำรวจเมืองปุตรา จายา
เนื่องจากชาวพุทธผู้ใส่กางเกงเตะบอลไม่สามารถเข้าไปเยี่ยมชมในมัสยิดได้ จึงต้องหายืมผ้าถุงจากเจ้าหน้าที่มาใส่ ผลลัพท์จึงออกมาเป็นเช่นรูปด้านล่าง
หลังจากออกมาจากมัสยิด ก็ถึงเวลาเดินถ่ายรูปไปเรื่อยในเมืองครับ (ซึ่งมันร้อนโคตรๆ)
อันนี้ก็แปลกดี
ดูเหมือนเมืองร้างๆ โล่งๆ เหมืองกรุงโรม (แต่ผมไม่เคยไปโรม)
ใกล้ถึงเเล้ว
เหมือนเดินอยู่จีน
เกือบดีถ้าไม่มีคุณพ่อลูกอ่อนคนนั้นเราเดินถ่ายรูปไปเรื่อยๆ ใช้เวลาให้คุ้มค่า ถึงแม้แดดจะเเรง เเต่อากาศค่อนข้างดีเพราะอยู่บนดอย ลมพัดสบายหายห่วง พักกินข้าว ดื่มน้ำ ดื่มด่ำกับความจงกั๋วเหรินให้อิ่มเอม
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in