เก๋เป็นเด็กผู้หญิงหน้าเรียวคม ผิวขาวเหลืองออกซีดๆ มีรูปร่างผอมบาง ไม่สูงไม่เตี้ย ผลการเรียนปานกลาง กิจกรรมไม่เด่น เล่นกีฬาก็ไม่ดี

เธอจึงถูกบดบังรัศมีโดยกลุ่ม “ดาวรุ่น” อย่างแป้ง เพลิน และวรรณ รวมทั้งผู้หญิงสูงใหญ่ เช่น สุ

กระทั่งเมื่อขึ้น ป.4 ผมและเก๋จึงมีโอกาสเรียนร่วมห้องเดียวกันเป็นครั้งแรก แต่ผมยังคงไม่สนใจไยดีเธอ เพราะเก๋ไม่ใช่คู่แข่งของผมในเรื่องการเรียน สำหรับเรื่องส่วนสูง ใน ป.4/1 ผมก็มีคู่แข่งแค่เพียงปอเท่านั้น 

มีแต่พล เพื่อนซี้จอมเจ้าชู้ของผมเท่านั้นแหละ ซึ่งเริ่มหันมาโปรยเสน่ห์ใส่เก๋ โดยที่ตอนนั้น ผมไม่สามารถเข้าใจได้เลยว่าผู้หญิงผอมแห้งแรงน้อยอย่างเธอมีอะไรดีนักหนา

ขึ้น ป.5 เราสองคนยังอยู่ห้องเดียวกัน แต่เก๋ก็ไม่มีอะไรโดดเด่นสะดุดตาผมเช่นเคย กระทั่งเธอเริ่มเข้ามามีบทบาทในการแข่งขันชิงดีชิงเด่นระหว่างผมกับแจน ตามที่ได้เขียนเล่าไปแล้ว

ความทรงจำชัดเจนข้อแรกที่ผมมีต่อเก๋ จึงได้แก่ภาพที่เธอปฏิบัติหน้าที่เป็นผู้ยืนยันหนักแน่นว่าแจนตัวสูงกว่าผม

จนถึงปลาย ป.5 เทอมสอง เก๋ยังไม่ใช่คู่แข่งสำคัญของผมในเรื่องส่วนสูง

เวลานั้น คนสูงที่สุดในห้อง คือ ปอ ถัดมา คือ แจน ซึ่งเตี้ยกว่าปอ 2 เซนติเมตร ลำดับสาม คือ ผม ผู้เตี้ยกว่าแจน 1 เซนติเมตร ส่วนเบอร์สี่ น่าจะเป็นบ๊อบ และอาจรวมถึงเก๋ ซึ่งคงเตี้ยกว่าผมประมาณ 1-2 เซนติเมตร

กระทั่งการสอบปลายภาคเรียนที่สองของชั้น ป.5 ผ่านพ้นไป ต้องรอเวลาอีกเกือบหนึ่งเดือน โรงเรียนจึงจะประกาศผลสอบ 

ครูและนักเรียนได้กลับมาพบกันอีกครั้งในวันรับมอบสมุดพก เก๋เดินทางมาถึงโรงเรียนด้วยลักษณะภายนอกที่สะดุดตาเพื่อนๆ มากเป็นพิเศษ เพราะเธอแต่งกายด้วยชุดไปรเวท ไม่ใช่ชุดนักเรียน (จนถึงบัดนี้ ผมก็ยังไม่ทราบเหตุผลที่ทำให้เธอเลือกเครื่องแต่งกายเช่นนั้น)

เมื่อผมเข้าไปยืนคุยกับเก๋ในระยะประชิด ระดับสายตาของเราสองคนกลับเท่าเทียมกันอย่างไม่น่าเชื่อ จนคล้ายว่าเธอจะตัวสูงเสมอผมเรียบร้อยแล้ว ไม่นับรวมแขนขาของเธอที่คล้ายจะยาวเก้งก้างกว่าของผมด้วยซ้ำ