เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
โรงเรียนประถมฯ ผมกับวรรณ และส่วนสูงของเราเปลวเพลิง ปะทัพพิรุณ
ป.4 (4)
  • วรรณกับผมน่าจะตัวสูงพอๆ กันไปจนหมดเทอมหนึ่ง เพราะเท่าที่จำได้ ผมไม่มีอาการตกอกตกใจเพิ่มเติมกับข้อมูลส่วนสูงของเธอ

    แม้เราจะเรียนวิชาพลศึกษาร่วมกัน แต่ครูก็ซอยนักเรียนออกเป็น 6 แถว/กลุ่มย่อย โดยผมและวรรณไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน

    ผมถูกจัดอยู่ในแถวเดียวกับปอ ซึ่งด้านหนึ่งก็สร้างความหงุดหงิดใจแก่ตัวเองพอสมควร เพราะนั่นส่งผลให้ผมไม่ได้ยืนตรงตำแหน่งหัวแถว แต่ต้องยืนเป็นเบอร์สอง

    อย่างที่บอกไปแล้วว่า ครูพละแบ่งนักเรียนออกเป็น 6 กลุ่มย่อย ดังนั้น ตราบใดที่ผมไม่ถูกจัดให้อยู่ร่วมกลุ่มกับปอ แป้ง และวรรณ ผมก็จะได้ยืนเป็นหัวแถวของแถวใดแถวหนึ่ง ในสามกลุ่มที่เหลือ

    แต่สุดท้าย ผมกลับต้องมายืนตัวเตี้ยร่วมแถวกับปอเสียนี่

    แถมเจ้า “จี” กับเจ้า “นนท์” สองเพื่อนผู้ชายตัวเล็กประจำแถว ยังชอบมาล้อเลียนหาว่าผมแอบชอบปอ

    ซึ่งคงเกิดจากการที่มันสองคนสังเกตเห็นผมชอบชวนปอคุยเรื่องส่วนสูง และพยายามยืนวัดส่วนสูงแข่งกับเธออยู่เป็นระยะๆ

    คำล้อบ้าบอของพวกมันทำให้ผมรู้สึกเคลิบเคลิ้มไม่น้อย เพราะจริงๆ แล้ว ปอก็เป็นเด็กผู้หญิงผิวเข้ม หน้าตาคมขำ ลักษณะใกล้เคียงกับวรรณหรือเพลิน (แต่สวยน้อยกว่า) แถมยังตัวสูงกว่าวรรณและผมอีกด้วย

    ทว่า ไปๆ มาๆ ผมก็ไม่ได้รู้สึกผูกพันกับปออย่างมากมายและลึกซึ้งสักเท่าใดนัก

    การไม่ได้ยืนเรียงตามลำดับไหล่ใกล้ๆ วรรณ ย่อมมีผลให้บรรยากาศการแข่งขันเรื่องความสูงระหว่างผมกับเธอเจือจางบางเบาลงไป แต่เชื้อเพลิงก็มิได้มอดดับเสียทีเดียว
      
    ในการวัดส่วนสูงครั้งที่สองตอนปลายเทอมแรก ผมตัวสูงขึ้นอีก 2 เซนติเมตร 

    วันนั้น ผมชวดโอกาสสอบถามวรรณเรื่องตัวเลขส่วนสูงล่าสุด (ไม่แน่ใจว่าติดขัดปัจจัยอะไร?) โชคดี ที่ในช่วงเย็น แม่ผมได้เจอกับวรรณระหว่างมารอรับผมกลับบ้านพอดี แม่จึงสอบถามถึงส่วนสูงของเธอราวกับกำลังรับรู้ปมในใจของผู้เป็นลูกชาย

    เมื่อกลับถึงบ้าน แม่ถามผมว่าสูงเท่าไหร่แล้ว พอผมให้คำตอบ แม่จึงเฉลยปริศนาที่ผมต้องการรู้ออกมาว่า “ลูกสูงเท่าวรรณเลย”

    ผมรู้สึกโล่งใจ เมื่อได้ทราบว่าตนเองยังไม่เตี้ยกว่าวรรณ

    จริงๆ แล้ว นอกจากความผิดหวังนิดหน่อยที่ต้องกลับมาตัวสูงเท่าวรรณ ผมยังถือเป็นเด็กซึ่งมีพัฒนาการการเจริญเติบโตที่ดี และสามารถรักษาสถานภาพ “ดั้งเดิม” เอาไว้ได้อย่างมั่นคง

    ในหมู่นักเรียนชายร่วมรุ่น มีแค่บิ๊ก จาก ป.4/3 ที่ตัวสูงกว่าผม

    ส่วนในบรรดาเพื่อนผู้หญิง ก็มีหน้าเดิมๆ ห้าคน ที่ยังตัวสูงกว่าผมอยู่ ได้แก่ สุ (ป.4/4) แป้ง (ป.4/2) เพลิน (ป.4/4) ปอ (ป.4/1) และมิ้ง (ป.4/3)

    ผมจึงเป็นนักเรียนชายที่ตัวสูงอันดับสองและเป็นนักเรียนที่ตัวสูงอันดับเจ็ดของระดับชั้นเช่นเคย

    เพียงแต่วรรณได้ขยับจากอันดับแปด กลับมาครองอันดับ “เจ็ด” ร่วมกันกับผมอีกหน

    แค่นั้นเอง

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in