Title: Bride Ch.3 [Happiness is...]

Author: DiaryOfMyboys

Warning: *OMEGAVERS* // around 10 chapters

" เจโน่ 'ฮีท' ครั้งแรกแล้วงั้นเหรอ "

จบประโยคคำถามของคนพี่คนตัวเล็กก็แดงไปทั้งตัวเพราะความอายได้แต่ก้มลงแล้วพยักหน้าเบา ๆ พอมาร์คเห็นอย่างนั้นเค้าเองก็รู้สึกหน้าตัวเองจะร้อน ๆ ขึ้นมาบ้าง แต่แล้วก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

" เดี๋ยวนะ นี่เจโน่เกิดอาการตอนไหน" พอได้ยินคำถามเจโน่ก็ลืมความเขินไปชั่วขณะเงยหน้ามาตอบเบา ๆ

"มะ..เมื่อเช้าน่ะครับ ตอนที่พี่มาร์คออกไปโรงเรียนแล้ว " ใช่ พี่มาร์คได้ออกไปเรียนที่โรงเรียน จนตอนนี้กำลังจะจบม.ปลายปีสุดท้ายแล้ว แต่สำหรับเจโน่ที่เป็นโอเมก้านั้นไม่ได้รับอนุญาติให้ออกไปเรียนที่อื่น เหตุผลก็เพื่อความปลอดภัยเพราะโอเมก้าเดี๋ยวนี้จะมีโอกาสโดนลักพาตัวไปเรียกค่าไถ่สูงมาก ถึงแม้เจโน่จะมีปลอกคอกำมะหยี่สีแดงที่มีสัญลักษณ์สิงโตซึ่งเป็นตราประจำตระกูลลีติดตัว แต่เวลาจะออกไปไหนก็ตามต้องได้รับอนุญาติและมีคนพาไปเท่านั้น ทุกวันนี้เจโน่ที่อายุ 15 ปีแล้วก็ได้แต่เรียนอยู่ที่บ้านเท่านั้น

" หมายความว่าเจโน่ฮีทตอนพี่ไม่อยู่ ได้ยังไงกันแบบนี้ " พอได้คำตอบมาร์คก็เกิดหงุดหงิดขึ้นมาอีกรอบ

" ทะ..ทำไมล่ะครับ " เจโน่ถามด้วยความแปลกใจกับอาการโมโหของพี่

" ก็การที่เจโน่จะฮีทมันต้องมีสิ่งกระตุ้น นั่นก็คือฟีโรโมนของคู่ แล้วไหนว่ามาสิ นี่พี่ไม่อยู่บ้านน้องจะฮีทได้ยังไงกัน " มาร์คพยายามพูดให้นุ่มนวลที่สุด แต่ก็รู้สึกได้เลยว่ามันยากเย็นอย่างที่สุด วันนี้อารมณ์เค้าแปรปวนมาก แต่คิดดูแล้วมันคงจะเกี่ยวข้องกับการฮีทของเจโน่นั่นล่ะ

ด้านเจโน่ที่ได้ยินคำถามก็ตัวแดงอีกรอบก้มหน้างุดไม่ยอมเอ่ยปาก

" ..."

" บอกมาเดี๋ยวนี้เจโน่ลี ขอร้องล่ะวันนี้อารมณ์พี่มันไม่คงที่จริง ๆ บอกมาตรง ๆเถอะ" มาร์คที่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยกับอารมณ์ตัวเองกัดฟันพูดเบา ๆ เจโน่ที่รับรู้ถึงอาการนั้นได้เลยยอมเงยหน้ามาเอ่ยตอบ

" ก็คือ..ตอนที่พี่มาร์คออกไปแล้ว เจโน่ก็ไม่มีเรียนตอนเช้า เลยหาอะไรทำเดินลงบันได้มาก็เจอป้าชิงที่กำลังจะขึ้นไปเอาผ้าที่ห้องพี่มาร์คมาซัก แล้ว..เจโน่ก็เลย..อาสาไป..เอามาให้..แล้ว.."  เจโน่เหมือนจะเล่าต่อไม่ออกเพราะคนตรงหน้าที่ตอนนี้คิดตามหรือคิดนำที่เล่าไปแล้วด้วยซ้ำจ้องหน้าเค้าแล้วค่อย ๆ เปลี่ยนจากหน้าบึ้ง ๆ เป็นรอยยิ้มเจ้าเลห์มุมปากเหมือนคนรู้ทันขึ้นเรื่อยๆ

" เล่าต่อสิครับตัวเล็ก " ยังมีหน้ามายิ้มแล้วกระตุ้นให้เล่าต่ออีก

" งือออ กะ..ก็นั่นล่ะ..เสืิ้อพี่นั่นล่ะ..มัน..มันมีกลิ่น..งืออ ไม่เอาแล้วไม่เล่าต่อแล้ว "

" ฮ่าๆๆๆๆ ทำไมล่ะ พี่ยังอยากฟังต่ออยู่เลยว่าเจโน่ทำยังไงกับเสื้อพี่บ้าง ฮ่าๆๆๆ " มาร์คลีจะบ้าแล้วจริง ๆจากอารมณ์ขุ่นมัวทีแรกตอนนี้เค้ารู้สึกมีความสุขอย่างเหลือเชื่อ

" พี่มาร์คคคค ทำไมเป็นคนแบบนี้ หยุดหัวเราะนะ มีความสุขมากมั้ยทำน้องอายเนี่ย " เจโน่อยากจะตีคนตรงหน้าจริง ๆ แต่ก็ไม่กล้าได้แต่ดึงชายเสื้อนักเรียนของมาร์คไปมา แล้วในที่สุดมาร์คก็ได้โอกาสคว้าคนตัวขาวมากอดไว้ในอ้อมแขนสักที

" ถ้าถามว่ามีความสุขมากมั้ย พี่ขอบอกเลยว่ามากที่สุดในชีวิต เพราะการที่น้องฮีทกับฟีโรโมนของพี่มันก็เป็นเครื่องยืนยันแล้วไม่ใช่เหรอว่าเราเป็นคู่ของกันและกันจริงๆน่ะ"
 
ตอนนี้ถึงเจโน่จะตัวสั่นเพราะอาการร้อนๆหนาวๆจากความใกล้ชิดแต่เค้าก็พยักหน้าเห็นด้วยกับพี่


" ต่อไปนี้เรามาเป็นความสุขที่แท้จริงของกันและกันตลอดไปเถอะนะเจโน่"

.
.
.
to be continued