" ทำไมเธอถึงชอบสูบมันจัง ? "
" ไม่รู้ดิ "
" เมื่อก่อนเราก็สูบนะ แต่เลิกไปแล้ว "
" ดีแล้ว "
บทสนทนาของเราทั้งคู่ในขณะนั่งอยู่ริมฟุตบาท
ที่ตรงนั้นมี ผม , เค้า , กลิ่นควันบุหรี่
เค้าพกบุหรี่ไปด้วยในทุก ๆ ที่ จัดได้ว่าเป็นคนติดบุหรี่คนนึงเลยแหละผมมักจะได้ยินคำว่า " เราไปสูบบุหรี่ก่อนนะ , สูบแปป " หรือไม่ก็หยิบขึ้นมาสูบดื้อๆ
ไม่รู้ว่าแปลกหรือเปล่าที่ผมชอบมองตอนเค้าสูบมันเสมอ
" แล้วไมเลิกสูบล่ะ ? " " เราปอดมีปัญหาอะแต่ก็สูบนะตอนเครียด ๆ "
" ล่าสุดเมื่อไร ? "
" ตอนเรียนปีสี่มั้ง ตอนนั้นเลิกกับแฟนเก่าไหนจะโปรเจคจบอีก จะจบไหมก็ไม่รู้โคตรเครียด ก็เลยดูดแก้เครียดอะ แม่งช่วยได้เยอะเลย "
เรื่องราวที่เกิดขึ้นผมยังจำมันได้ ผมได้รับรู้ถึงความรู้สึกของคนที่ถูกทิ้งไว้กลางทางคนเดียวมันเป็นยังไง ไร้ความหวัง ไม่มีแม้แต่แสงสว่างของปลายทางให้เห็นด้วยซ้ำ
" ถ้าเป็นเรานะจะไม่ทิ้งเธอไปแบบคนนั้นหรอก "
" ก็พูดได้นิเรื่องมันนานมาล่ะ ชั่งมันเหอะ "
" สักหน่อยไหม ? "
ผมหยิบบุหรี่ในซองที่อยู่ในมือเค้ามาหนึ่งม้วนเค้าจุดบุหรี่ให้ผม
เรานั่งสูบบุหรี่ด้วยกันริมฟุตบาทที่เดิม
ความรู้สึกเก่า ๆ ก็หวนมาอีกครั้ง รสสัมผัสเดิม ๆ ที่คุ้นเคย
แต่มันมีสิ่งที่เพิ่มเข้ามา
ความรู้สึก สัมผัส กลิ่น
ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่คนเดียวและรู้สึกโดดเดี่ยวอีกแล้ว
ก็ดีเหมือนกันนะ .
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in