การทำอาหารกินเอง สิ่งแรกที่ต้องกระทำคือจ่ายตลาดซื้อของสดของแห้ง สำหรับปรุงอาหาร

Co-op เป็นซุปเปอร์มาร์เกตขนาดย่อมจำหน่ายสินค้าอุปโภคบริโภคทั่วไป เช่น เนื้อ ผัก อาหารกระป๋อง-แช่แข็ง ขนมกรุบกรอบ ผลไม้สด-แช่แข็งสุรา ยาสูบ เป็นต้น อยู่ห่างจากบริเวณหอพักเพียงแค่ข้ามถนน ฉะนั้นไม่จำเป็นต้องซื้อของมาตุนไว้มากมาย นอกจากนมกับน้ำส้มสดที่ซื้อมาทีละขวดใหญ่ๆใส่ไว้ในตู้เย็น

แต่หากต้องการของที่สดกว่า หรือแตกต่างไปจากนี้หาซื้อได้จากซุปเปอร์มาร์เกตขนาดใหญ่อยู่ในเมือง ข้างสถานีรถบัสรถไฟ สินค้าจะมีหลากหลายกว่าร้านค้าย่อยเล็กๆ ในเมืองก็มีหลายร้าน เช่น ร้านขายเนื้อวัว เนื้อหมู ไก่บ้านรวมถึงเครื่องในราคาถูกสำหรับไปทำอาหารหมา แมว ซึ่งพวกเราไปซื้อตับหมู ตับไก่มาผัดพริกกิน ที่น่าประหลาดใจคือหน้าร้านขายเนื้อจะมีแผงเล็กๆ ขายพริกสดส่งตรงจากเมืองไทยบางครั้งมีพริกเหลือง พริกชี้ฟ้าแดงเขียว ราคาแพงเอาเรื่อง ถามไถ่ได้ความว่า นักเรียนไทยที่เรียนรุ่นก่อนๆส่งมาขาย

สองคนกับน้องนักเรียนไทยที่เรียนปริญญาตรีด้านกฎหมายเดินไปหาเพื่อนนักเรียนไทยซึ่งเรียนปริญญาเอกและพักอยู่หอติดกันชื่อ Trefloyne ห้องเธออยู่ชั้นล่างใกล้ประตูทางเข้า ห่างจากครัว พอเปิดประตูเข้าไป ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้ง ถามว่ามีการฆาตกรรมที่แฟลตนี้เหรอ เพื่อนบอกว่า เมื่อคืน นักเรียนมุสลิมที่พักอยู่แฟลตเดียวกันแบกเนื้อแพะหรือแกะไม่แน่ใจ ขนาดมหึมา มาชำแหละแบ่งกันกับเพื่อนอีก 2 คนเสร็จกิจแล้วทำความสะอาดที่ไม่ค่อยสะอาด กอปรกับตึกเป็นตึกที่มีหน้าต่างน้อยบานการระบายอากาศไม่เหมือนบ้านเรือนเขตร้อน กลิ่นคาวเลือดจึงยังคงคละคลุ้งอยู่ นี่ก็จะสดไปถึงไหนกัน

ในวันอาทิตย์จะมีตลาดเล็กๆตั้งแผงขายอยู่ใกล้ถนนกลางเมือง ส่วนใหญ่เป็นผัก ผลไม้

Charlies Stores หรือ“Cheap Charlies” ขายของสารพัดตั้งแต่เสื้อผ้า รองเท้าอุปกรณ์ภายในบ้าน ครัว ทำสวน งานโยธา ตะปู เข็มเย็บผ้า ด้าย ฯลฯ จิปาถะหาได้ที่นี่

ของแห้งต่างๆ เช่น ข้าวสาร น้ำปลาบะหมี่สำเร็จรูป ยี่ห้อที่ส่งไปจากเมืองไทย จะซื้อเมื่อเข้าไปเที่ยวลอนดอนหรือบางครั้งโทรศัพท์สั่งของแล้วส่งทางไปรษณีย์ ไม่ต้องหอบหิ้วยกขึ้นยกลงเวลาเปลี่ยนรถไฟและหากมีของมาเยอะๆ ต้องนั่งแท็กซี่กลับหอ คิดรวมแล้วส่งทางไปรษณีย์สะดวกสบายกว่า

ครั้งหนึ่ง เกิดปรากฏการณ์น้ำปลา ซอสปรุงรสรวมถึงผลิตภัณฑ์ยี่ห้อที่ผลิตในไทย (Product of Thailand) หายอย่างลึกลับไปจากครัวของบรรดาชาวเอเชียทั้งหลายปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นหลายครั้ง ระบาดไปในทุกหอพักของมหาวิทยาลัย ดังนั้นจึงมีการวางแผนจับกุมขโมยกันอย่างเงียบๆ พยายามไม่ให้เล็ดรอดหรือรู้ไปถึงมหาวิทยาลัยเพราะการขโมยของถือเป็นความผิดร้ายแรงถึงไล่ออกและถูกดำเนินคดีพวกเราชาวหอรู้ดีว่า ใครเป็นคนขโมย แต่ไม่เคยจับได้คาหนังคาเขาวันหนึ่งคณะจับขโมยไปรวมตัวกันอยู่ที่หนึ่งที่คาดว่าขโมยจะต้องมาแน่ๆ ปรากฏว่ามันไปขโมยอีกที่หนึ่งแล้วขึ้นรถไฟเที่ยวเช้ามืดเข้าลอนดอนไปทันที (หนึ่งในคณะจับขโมยมีผู้เขียนด้วยรออยู่ครึ่งคืน หลับเกือบหมดคณะฯ...จะขำหรือสมน้ำหน้าพลพรรคจับขโมยดีนี่...) ขโมยที่ว่าเป็นสาวฮ่องกงชื่อOily มาเรียนอะไรจำไม่ได้แล้ว แต่เรียนระดับปริญญาตรีมีแฟนเรียนอยู่ที่ลอนดอน ทั้งสองคนเรียนด้วยทุนส่วนตัว การงานไม่สามารถทำได้เต็มที่นักเนื่องจากยังมีสถานะนักเรียนค่าใช้จ่ายต่างๆ เช่น ค่าเช่าที่พัก อาหารการกิน ค่าเทอม ฯลฯ ค่อนข้างสูงจึงต้องกินอยู่อย่างประหยัด แต่ประหยัดด้วยการขโมยของของคนอื่นเป็นเรื่องไม่ถูกต้องทางมหาวิทยาลัยรู้เรื่องและด้วยวิธีการอย่างไรไม่ทราบได้ มีการจำกัดสิทธิบุคคลนี้มิให้เข้ามาเพ่นพ่านในบริเวณหอพักได้ต่อไป

ตอนแรกทีมาอยู่ยังไม่เจอนักเรียนไทยซักคน หุงหาทำกับข้าวตามลำพังคนเดียว หม้อหุงข้าวไฟฟ้าใบเล็กที่หอบหิ้วไปจากเมืองไทยหุงทีกินไป 2 วันกับข้าวก็ทำง่ายๆ ทอดไข่ ทอดหมู ผัดผักไปตามเรื่องพอเปิดเทอมเจอนักเรียนไทยผู้ชายรุ่นน้องคนหนึ่ง แรกๆยังอายอยู่มาอาศัยกินข้าวเย็นเป็นบางวันเผลอแผล็บเดียวขนเครื่องครัวของแห้งบรรดามีมารวมพร้อมขอหารค่าอาหารสดประจำวันด้วยอีกต่างหาก

อยู่มาไม่นานมีสมาชิกเพิ่มอีกหนึ่งคนเป็นชายไทยวัยฉกรรจ์ อาชีพเป็นครูบาอาจารย์ซะด้วยพี่ท่านคนนี้ชอบเห็ดหอมมาก อาหารทุกมื้อจะต้องมีเห็ดหอมปะปนอยู่ตลอด

เมื่อมีสมาชิกเพิ่มอาหารการกินเริ่มวิจิตรพิสดารมากขึ้น มีการต้ม ผัด แกงแต่ที่ยืนพื้นคือต้มข่าไก่ที่เลื่องลือไปทั่วทั้งหอ วิธีทำง่ายมากเครื่องปรุงต้มข่าฉีกออกจากซองสำเร็จรูป (sachet) โยนลงไปละลายกับกะทิถ้าไม่มีใช้ไขมันที่พวกแขกหรือจีนมาเลย์ใช้ก็ได้ จากนั้นใส่ไก่ลงไปต้มไก่ต้องเป็นไก่บ้าน (home range) นะ ที่ซุปเปอร์มาร์เกตข้างๆ หอพัก ไม่มีขายต้องเข้าเมืองจึงจะมีขายซึ่งจะขายทั้งตัวไม่ชำแหละเป็นส่วนๆ สามารถต้มได้ทั้งตัวเพราะตัวไม่โต จากนั้นโยนเห็ดสดลงไปปรุงรสเพิ่มด้วยน้ำปลา น้ำมะนาว สุดท้ายพริกขี้หนูสดบุบๆ ถ้าไม่มีบางครั้งโรยพริกขี้หนูป่นที่หอบหิ้วไปจากเมืองไทย กินกับข้าวร้อนๆ แค่นี้ก็เลื่องลือไปทั่วทั้งบาง

อาหารยอดฮิตอีกอย่างหนึ่งซึ่งพรรคพวกตั้งชื่อว่าไก่นรก ซึ่งจะทำบ่อยมากเพราะทำง่าย ไม่เสียเวลา เริ่มจากต้มไก่ก่อนแน่นอนต้องเป็นไก่บ้าน ต้มทั้งตัวเลย เสร็จแล้วยกไปให้เพื่อนจีนมาเลย์สับเป็นชิ้นๆแล้วเรียงใส่จานให้สวยงามที่ต้องให้เพื่อนจีนมาเลย์สับให้เพราะว่าเขาจะมีมีดสับคล้ายปังตอ อันใหญ่มากและต้องสับทั้งกระดูกซึ่งต้องใช้แรงมาก แต่หมายความว่ามันจะต้องได้กินด้วยนะโดยโมเมว่ามีส่วนร่วมด้วยคือสับไก่ น้ำต้มไก่อย่าทิ้งเอาไว้ทำน้ำราดหรือฝรั่งเรียกว่าน้ำซอส(sauce) ซึ่งเป็นหัวใจของอาหารจานนี้กระเทียมทุบพอแหลกพอประมาณ และอีกส่วนหนึ่งประมาณหนึ่งกำมือ ซอยเป็นแผ่นบางๆกระเทียมเมืองนอกหัวใหญ่ ไม่ค่อยเผ็ดหั่นเป็นแผ่นบางได้ง่าย พริกบรรดามีคือเหลืองแดง เขียว ตำหยาบๆ ชอบเผ็ดมากก็ใส่มาก ชอบเผ็ดน้อยก็ใส่แต่น้อย ต้นหอม (spring onion) ซอยตั้งแต่หัวที่มีสีขาวจนถึงส่วนลำต้นที่มีสีเขียวปริมาณเยอะหน่อย เครื่องปรุงรสเช่นซีอิ้วขาว น้ำตาลทรายนิดหน่อย วิธีทำเริ่มจากเจียวกระเทียมที่ทุบพอแหลกกับพริกทั้งหลายให้หอมอย่าใช้ไฟแรงเพราะจะไหม้เสียก่อน จากนั้นโยนกระเทียมซอย ต้นหอมซอยลงไปคลุกเคล้าจะเห็นสีเหลือง แดง เขียว ขาว สวยน่ากินมาก เติมน้ำต้มไก่ลงพอขลุกขลิก ปรุงรสด้วยน้ำปลาน้ำตาลทรายนิดหน่อย รสชาติ จะออกเผ็ดนำ ตามด้วยเค็ม หวานน้อยมากเสร็จแล้วตักราดไก่ที่เตรียมไว้ เป็นอันเสร็จพิธี ตักข้าวร้อนมานั่งล้อมวงกินโอย!! เผ็ดก็เผ็ด อร่อยก็อร่อย กินช้าก็ไม่ได้ เดี๋ยวกับหมด ต้องแย่งกันกิน สนุกดี

อาหารทั้ง 2 จานพอพรรคพวกเห็นซื้อไก่ละก้อเป็นต้องมาขอมีส่วนร่วมด้วยทุกที มาช่วยทำบ้าง ช่วยออกเงินบ้างและเป็นอาหารจานเด็ดเวลามีงานเลี้ยง (party) 

มีอยู่วันหนึ่งพรรพวกคงจะเบื่อต้มข่าไก่กับไก่นรกเหมือนๆ กับที่ตัวเองเบื่อกะหรี่ไก่ที่แสนจะไม่อร่อยของเพื่อนจีนมาเลย์เต็มที สุมหัวกันตั้งโจทย์กันว่าให้ทำอาหารที่มิใช่ของชาติตนเองหรือที่ทำกินบ่อยๆงานนี้ สบายมาก เครื่องแกงมัสมั่นมีอยู่แล้ว แค่ซื้อเนื้อสัตว์ (meat) จะเป็นเนื้อวัว(beef) หรือไก่ก็ได้ตามกำลังทรัพย์มันฝรั่ง ถั่วลิสงดิบ กะทิ ลูกผักชี มะขามเปียกขอจากเพื่อนแขกมาเลย์ เกลือมีแล้ว

น้ำตาลปิ๊บไม่มีใช้นมข้น(condense milk) แทน พอคลับคล้ายคลับคลาก็ดีถมไปแล้วจากนั้นปรุงตามกรรมวิธี สุดท้ายได้มัสมั่นแกงแก้วตาถึงแม้จะไม่หอมยี่หร่ารสร้อนแรง แต่ก็บรรลุวัตถุประสงค์ แถมอร่อยกว่าที่คาดไว้อีก(คะเนเอาจากที่กินกันเกลี้ยงหม้อ)

เพื่อนคานาเดี่ยนเข้าไปเที่ยวกรุงลอนดอนแวะกินอาหารไทยที่มีพ่อครัวเป็นเวียตนามบอกว่ากินอาหารไทยจานหนึ่งเรียกอะไรไม่รู้ลืมแล้ว ทำด้วยไข่มีสีดำๆ น้ำราดเหนียวๆมาบอกให้ทำให้กินหน่อยติดใจรสชาติไม่เผ็ดร้อนมากนัก อ๋อ ไข่ลูกเขยนั่นเองจัดแจงต้มไข่ ปอกเปลือกแล้วนำมาทอด ให้ผิวเกรียมกรอบ จากนั้นจัดแจงทำน้ำราดเอาน้ำตาลทราย น้ำปลา น้ำ เคี่ยวจนเกือบเหนียว เติมน้ำมะขามเปียกแอบโรงพริกป่นด้วยนิดหน่อย พริกทอดไม่มี ไม่เป็นไร หอมแดง (shallot) ซอยแล้วเจียวให้เหลืองเวลากิน ผ่าไข่เป็นสองส่วนราดด้วยน้ำซอสโรยด้วยหอมเจียวยกไปกินที่ครัวเพื่อนคานาเดียนโอ้โฮ มันติดใจบอกให้ทำให้กินทั้งอาทิตย์โดยซื้อเครื่องปรุงต่างๆ มาให้ด้วย ผลคือเบื่อไข่ลูกเขยไปตั้งนานทั้งคนทำและคนกิน

วันหนึ่งปลายเดือนพฤษภาคมน้องคนไทยเรียนปริญญาตรีด้านกฎหมาย อายุครบ 20 ปี  มีประเพณีการฉลองการออกจากไข่คือเจ้าของวันเกิดจะโดนละเลงหัวด้วยไข่สดจะจริงหรือคิดกันเล่นสนุกก็ไม่รู้ แต่มีการทำอาหารกินกัน เพื่อนๆทำอาหารมาร่วมคนละอย่างสองอย่าง เพื่อนจีนมาเลย์ย่างหมูแดง หมูกรอบคนไทยทำมัสมั่นเนื้อ ผัดผัก หลายต่อหลายเมนู ที่ขาดไม่ได้คือขนมเต๊กก้อนโตกำลังกินกันอย่างเอร็ดอร่อย ชายอาฟริกาผิวดำที่มีอาชีพเป็นครูใหญ่ (จำได้ไม๊...เจอกันที่ห้องคอมฯครั้งหนึ่งแล้ว) โผล่เข้ามาพูดว่า พวกยูใจร้ายมาก (เขาใช้คำว่า mean ที่แปลว่าใจร้ายใจดำ) มีปาร์ตี้กันแล้วไม่เชิญเพื่อนร่วมแฟลต เหวอเลย ไปไม่เป็นเลย ทุกคนชะงักหยุดกิจกรรมที่กำลังทำอยู่ชั่วครู่Humphrey เพื่อนจีนมาเลย์ หัวไวมาก บอกว่า ไม่ใช่ปาร์ตี้แค่ทำอาหารกินด้วยกัน และเกรงใจเพราะอาหารมีแต่หมู ยูเป็นอิสลามไม่ใช่เหรอชายอาฟริกาผิวดำตอบว่า อย่างอื่นก็มี ฉันกินได้ เอาวะ เชิญกินตามสบายเธอนั่งร่วมวงกินทุกอย่าง อย่างละมากๆ หมูแดงหมูกรอบก็กิน พวกเราค่อยๆ เงียบเสียง มองดูเฉยๆเธอกินจนอิ่มแล้วลุกเดินกลับเข้าห้องไป คำขอบใจหรืออวยพร ไม่มีหลุดออกจากปากสักคำสงสัยกลัวหมูแดงหมูกรอบหล่นจากปาก คล้อยหลังไปพวกเราระเบิดหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง เออ อย่างนี้ก็มีว่ะ  Humphrey เล่าว่าเวลาพวกเขาทำอาหาร ชายคนนี้จะเดินเข้ามาป้วนเปี้ยน รอให้ชวนกินด้วย แรกๆก็ชวนตามมารยาท แต่เธอกินจริงจังมาก ภายหลังไม่มีการเอ่ยปากชวนอีกเลย

กิจกรรมการไปกินข้าวครัวอื่นโดยได้รับเชิญจากเจ้าบ้านและเชิญแขกมากินที่ครัวของเราเป็นกิจกรรมที่ทำกันบ่อยๆ ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมการกินระหว่างชาติเป็นกิจกรรมต่างตอบแทน คือไปกินบ้านคนอื่นแล้ว วันหลังต้องเชิญมากินบ้านเราบ้าง

เพื่อนชาวฮ่องกงกับไต้หวันเชิญไปกินอาหารเย็นบ้านวันก่อนวันนี้เชิญมากินครัวเราบ้าง พร้อมทั้งเชิญไอรีน สาวชาวกรีกเพื่อนร่วมชั้นเรียนและเพื่อนร่วมแฟลตอาหารที่เลี้ยงจัดเป็นชุด เริ่มจากซุป คือต้มข่าไก่ ตามด้วยข้าวหมกไก่เป็นจานหลักและของหวานเป็นขนมเค้กซื้อจากซุปเปอร์มาร์เกตข้างหอ จะด้วยความอร่อยหรืออะไรไม่ทราบได้ไอรีนขอเติมข้าวหมกไก่เน้นเฉพาะไก่ ข้าวไม่ต้อง เดี๋ยวอ้วน ฉันกำลัง on diet เธอบอกพวกเรารวมถึงเพื่อนฮ่องกงและไต้หวัน มองตากันเงียบๆ แต่ต้องตักมาเติมให้เพราะทำไว้เผื่อเพื่อนจีนมาเลย์ที่สั่งไว้ตามมารยาทแล้ว อาหารที่จัดมาเป็นชุด ให้มาแค่ไหนควรจะพอแค่นั้น แต่ไอรีนเธอขอเพิ่มซึ่งเราน่าจะภูมิใจนะว่าอาหารของเราอร่อยจนแขกต้องขอเพิ่ม

แม้ว่าหอพักจะเป็นประเภททำอาหารกินเองแต่มื้อกลางวันส่วนใหญ่แล้ว หาซื้อกินตามโรงอาหารของมหาวิทยาลัยซึ่งมีหลายแห่ง

ห้องอาหารหลักของมหาวิทยาลัยอยู่ในภายในตึกใหญ่ชื่อHugh Owen บรรยายกาศน่านั่งวิวด้านนอกมองออกไป เห็นบ้านเรือนผู้คนที่อยู่ด้านล่าง ไกลออกไปเป็นทะเลภายในห้องอาหาร นอกจากโต๊ะเก้าอี้นั่งกินธรรมดาแล้ว มีโต๊ะยาวที่เรียกว่า HighTable จัดไว้สำหรับครูบาอาจารย์หรือแขกหรือสำหรับงานเลี้ยงฉลองพิเศษทุกคนสามารถใช้ได้แต่ต้องมีการบอกกล่าวล่วงหน้ารวมถึงอาหารจานพิเศษเป็นห้องอาหารที่นักเรียนที่อยู่หอพักกินอาหารกับมหาวิทยาลัยซื้อกินได้ในราคาถูกพิเศษนักเรียนอื่นสามารถซื้อกินได้เหมือนกันเรียกว่า pay as you eat แต่ราคาจะสูงขึ้นมานิดหน่อยก่อนเข้าไปเลือกอาหารซึ่งมีเจ้าหน้าที่ยืนอยู่หลังตู้อาหารคอยตักให้ต้องหยิบถาดพร้อมอุปกรณ์การกินประกอบด้วยมีด ช้อน ส้อม ไปให้พร้อมเดินหน้าไปเรื่อยๆ ไม่มีการเดินย้อนกลับ อาหารเป็นอาหารตะวันตกทั่วไปเริ่มด้วยเนื้อต่างๆ ผัก ผลไม้ เครื่องดื่มที่ขาดไม่ได้คือมันฝรั่งจะบดหรือทอดหรืออบ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนไปเรื่อยๆเลือกเสร็จ เดินออกมาคิดเงิน

ใกล้ๆกันเป็นตึกที่ทำการสโมสรนักเรียนนักศึกษา (Student Union) บริเวณตึกคึกคักเหมือนศูนย์การค้าย่อยๆ มีที่ทำการสโมสร ร้านขายอุปกรณ์การเรียนการสอน เสื้อ ตราสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัย ร้านจำหน่ายตั๋วรถไฟ รถบัส เครื่องบิน บริการจัดทัวร์ด้านล่างของตึกมีโรงอาหารที่ผู้เขียนชอบมากินที่อาหารกลางวัน เพราะอยู่ใกล้ตึกเรียนปีนเขาขึ้นมานิดเดียว และมีอาหารโปรดคือ ไส้กรอกทอดกับหัวหอมใหญ่ และเชฟเพริดพาย (พายเนื้อแกะบดโปะหน้าด้วยมันบด) กินได้ทุกครั้งที่เจออาหารจานนี้บริเวณโต๊ะกินอาหาร มีโทรทัศน์แขวนไว้เป็นระยะ ช่วงเวลาอาหารกลางวันประมาณบ่ายโมงถึงบ่ายสองโมง หาที่นั่งยากมาก เพราะนอกจากกินอาหารแล้วทุกคนยังมานั่งรอดูละคอนน้ำเน่าเรื่อง neighbor ซึ่งออกอากาศทุกวันตอนกลางวันและฉายซ้ำในตอนเย็นน้องคนไทยที่เรียนที่อังกฤษตั้งแต่อายุ 12-13 เล่าว่ามีตั้งแต่เขามาเรียนหนังสือแล้ว จนถึงปัจจุบัน ยังเล่นอยู่เป็นเรื่องราวชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนที่อาศัยอยู่ในชุมชนหนึ่งนักร้องนักแสดงชาวออสเตรเลียนชื่อ Kylie Minogue แสดงตั้งแต่เด็กจนแก่เฒ่านักแสดงหลายคนล้มหายตายจากไปแล้ว

มุมหนึ่งของโรงอาหารมีร้านขายหนังสือมือสองชื่อ Worm Book ดำเนินกิจการโดยStudent Union หนังสือส่วนใหญ่เป็นตำราเรียนที่นักเรียนที่เรียนจบแล้วไม่หอบกลับไปใครอยากได้หนังสืออะไรสั่งได้ พอมีหนังสือมาจะมีใบบอกไปสอดไว้ที่ PigeonHole ที่หอพัก หรือตามที่อยู่ที่แจ้งไว้กับร้าน

ชั้นบนของตึกมีร้านอาหารที่ขายเป็นประเภทสแน็คแซนวิช ขนมหวาน เครื่องดื่ม ห้องอาหารล้อมรอบด้วยกระจก แดดส่องถึงจึงเหมาะกับการมานั่งแช่อาบแดด จิบเครื่องดื่มและอ่านหนังสือ

ห้องอาหารทั้งสองแห่งเปิดบริการตั้งแต่สายๆพอบ่ายก็ปิด ส่วนโรงอาหารที่ตึก Hugh Owen เปิดปิดเป็นเวลาเฉพาะกลางวันและเย็น

มีห้องอาหารอีกห้องหนึ่งที่ตึก Art Center ขายอาหารประเภทสแน็คแซนวิช ขนมหวาน เครื่องดื่ม ไม่ค่อยแวะเวียนไปบ่อยนักลูกค้าจะแน่นในวันที่มีการแสดงหรือนิทรรศการ

ทำอาหารกินเองก็แล้วซื้อกินจากโรงอาหารก็แล้ว พอเบื่อก็ยกขบวนลงไปกินอาหารจีนในเมือง ถึงแม้ Aber เป็นเมืองเล็กๆแต่มีร้านอาหารจีนถึง 3 ร้าน ร้านแรกเป็นร้านหรูหราราคาแพงเพราะตั้งอยู่หน้าหาดบรรยากาศสวยงาม อาหารไม่อร่อยเลย แต่เป็นร้านแรกและอาหารมื้อแรกที่กินเมื่อไปถึง Aberร้านที่สองอยู่บนถนนลงชายหาด ถัดจากร้านแรกขึ้นมาหน่อยราคาย่อมเยากว่า อาหารชามใหญ่มหึมา ปริมาณมหาศาล ราคาเหมาะสมกับปริมาณอาหาร รสชาติใช้ได้ที่ชอบกินกันคือเส้นใหญ่ราดหน้าเนื้อเต้าซี่ สามารถกระหน่ำ Chili Oil ได้อย่างสะใจ ร้านที่สาม อยู่ถัดจากร้านที่สองเข้าไปอีกหน่อยเป็นร้านสำหรับห่อกลับบ้านโดยเฉพาะ (Take Away) เคยสั่งไปกินแล้วไม่ถูกปากเพราะอาหารจีนปรุงเสร็จแล้วต้องกินเลยจึงจะอร่อยร้านอยู่ชั้นสองของตึก และดูมึดทึบไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่ เมื่อกลับมาเมืองไทยแล้วเพื่อนที่ยังเรียนอยู่ส่งข่าวมาว่า โดนคำสั่งสาธารณสุขปิดปรับปรุงเรื่องความสะอาด