2017/04/20
"รู้สึกไม่สบายใจ ไปดูดวง"
แต่ก่อนมีความคิดแบบนี้แวบเข้ามาในหัวบ่อยมากเลย ยิ่งช่วง 4-5 ปีก่อน ช่วงวัย ม.ปลาย-มหาวิทยาลัยนะ ชวนเพื่อนไปกันอย่างกับจะไปตีกับโรงเรียนข้างๆ พอเรียนจบมหาลัย ยังไม่เริ่มทำงาน แต่เราเลือกไปเรียนภาษาอีกราวๆ 1 ปี เป็น 1 ปีที่ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับการดูดวง (ถ้าไม่นับไปเสี่ยงเซียมซีตามศาลเจ้าล่ะก็นะ) ตอนนั้นมันทำให้มีอีกความคิดแวบเข้ามา ก็รู้สึกว่า เออ...ไม่ต้องดูดวงตอนทุกข์ก็ได้นี่
แต่แล้วก็ลืมๆ มันไปเมื่อกลับมาเริ่มต้นชีวิตการทำงานอีกครั้ง มีเพื่อน มีคนรู้จักชวนไปดูดวงอยู่บ้างก็เลยไป แต่ไม่ได้มีความรู้สึกแรงกล้าในการไปดูเท่ากับแต่ก่อน อารมณ์ว่า อืม ไปก็ได้ จนตอนนี้ชีวิตล่วงเลยเข้าสู่การทำงานมาเป็นปีที่ 3 กำลังจะเข้าปีที่ 4 ความคิดกลับด้านไปเลย
ณ เวลานี้รู้สึกว่า ทำไมต้องให้คนอื่นซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้มาบอกว่าอะไรจะเกิดกับเราในอีก 1 เดือน 2 เดือน หรือ 1 ปี 2 ปีข้างหน้าด้วยล่ะ? คิดๆ ดูแล้ว ไอ้ที่เคยดูดวงมานี่จำแทบไม่ได้เลยนะว่าเคยถูกบอกว่าอะไรไปบ้าง ไอ้ที่พอจะจำได้ก็... ไม่เห็นจะเกิดตามนั้นเลยนี่ แถมบางเรื่องนอกจากไม่เกิดแล้วดันกลับด้านแบบสุดขั้วอีก...
การดูดวงครั้งล่าสุดถามเรื่องงาน คำตอบของหมอดูยิ่งย้ำชัดความคิดตัวเองไปอีกว่า ทำไมเราต้องมาถามเรื่องของเรา เพื่อให้คนอื่นมาบอกเราในเรื่องของเราเองด้วยวะ... จากการดูดวงครั้งนี้ ทำให้เราได้คำตอบสำหรับตัวเองเลยจริงๆ
อยากทำอะไรก็ทำ ทำมันให้เต็มที่ไปแต่แรก ผลออกมาจะยังไงก็ช่างมัน แค่ได้ลงมือทำ แล้วไม่รู้สึกเสียดายทีหลังก็พอ จะทำแบบกล้าๆ กลัวๆ ก็ขอให้ได้ทำ
ส่วนคำพูดของหมอดูที่ว่านั่น...
"ไม่สำเร็จหรอก แต่พยายามมากขึ้น ดวงก็อาจจะเปลี่ยนแปลงได้นะ"
อืม.. เสียเงินให้คนอื่นมาบอกในเรื่องที่เราต่างก็น่าจะรู้กันอยู่แล้วทำไมล่ะเนี่ย...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in