หลังจากพยายามเคลียร์งานกันระเนระนาด ก็เหลืองานโม่วาระครั้งสุดท้าย แล้วจัดงานวันเกิดให้อ้วนกลม ก่อนที่จะบินไปผ่าตัดหน้าอก เพื่อนหลายคนทราบ บางคนก็ยังไม่ทราบ ความที่เคยต้องเอาก้อนเนื้อออก และพบว่าตัวเองมีเลือดไหลจากหัวนม ถึงเมมโมแกรมแล้ว อัลตราซาวด์แล้ว ไม่พบอะไร แต่พอ follow อีก ก็พบก้อนขึ้นมาอีก แมมโมแกรมอีกรอบ และอัลตราซาวด์แล้ว ก็ดูปกติดี ไม่มีอะไร ก็ต้องคอย follow ไปเรื่อยๆ ถ้าไม่เกิดอะไรก็ปล่อยมันงี้ ซึ่งแปลว่า กุต้องมานอนจับนมตัวเองเล่นทุกคืนว่าวันนี้ มีความผิดปกติอะไรหรือเปล่า? ทั้งๆที่ไม่ได้ใช้งานมันงี้?

ว่าแล้วก็เลยได้มีโอกาสคุยเรื่องการผ่าตัดลดขนาดหน้าอก เอาส่วนไขมันหรือต่อมต่างๆออก หน้าอกไซด์ภูเขาไฟ หรือเขาพระวิหารของหมี ก็อาจจะเหลือสัก cup A ซึ่ง คุณหมอก็บอกว่า มันไม่ได้แบนแมนแสนแมนอะไรนะ ยังคงมีทรงอยู่ ก็โอเค เราก็ถามในแง่การเกิดของต่อมก้อนเนื้อละ หมอบอกว่าโอกาสเกิดซ้ำต่ำมาก เราก็ตกลง ได้ คือ ถ้าต้องมานอนห่วงๆว่า มึงจะเป็นอะไรในอนาคต คงไม่เอา และอายุของตัวเองยังน้อยมาก การฟื้นตัวจากการผ่าตัดใหญ่ น่าจะใช้เวลาไม่นาน (หมายถึงถ้าจะให้รอจนมันเป็นอะไรในวัยห้าสิบหกสิบ ก็คงไม่รอ) จากนั้นก็ทำการตรวจประเมิน ที่ไปเชคอัพร่างกายเมื่อเดือนที่แล้ว คุณหมอพิชิต เจ้าของเคสก็น่ารักมาก ให้คำแนะนำชัดเจนมาก คอยถามไถ่เรื่องพฤติกรรมการทานอาหารเสริมหรืออาหารต่างๆ ค่อยข้างละเอียด ก็เลยสบายใจไปเปาะ 

ทีนี้คิวผ่าของหมีคือ วันที่เก้า เวลา 20.00 นาฬิกา แต่วันที่แปดก็ต้องเข้าไปเตรียมตัวน่ะแหละ ไม่ได้ให้ที่บ้านไปดูแล เพราะอย่างที่บอก หมีทนเห็นสายตาพ่อกับแม่ที่กังวลเรื่องเราไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้อยู่คนเดียวนะคะ มีพยาบาลของคลีนิคดูแล เพื่อนฝูงหมีก็น่ารัก ติดวันสงกรานต์ ก็ยังผลัดการมาเฝ้าเข้าเวร แม้เราจะบอกว่าไม่ต้องห่วงอะไร แต่พวกมัันก็ยืนยันจะเข้ามาดูแล ต้องขอบคุณมิตรภาพน่ารักๆ ของหมีด้วย ซึ่ง มีหลายคนถามหมีว่ากลัวการขึ้นเขียงหนนี้ไหม คำตอบคงตอบว่าไม่ได้กลัวอะไร  ไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรด้วยซ้ำ เรียกว่าเชื่อมือคุณหมอมากๆ เชื่อว่าแผลจะออกมาสวย คุณหมอยังเตือนซ้ำในแง่ของรอยสักว่า รอยสักอาจเกิดการเปลี่ยนแปลงรูป ก็เอาละ เดี๋ยวค่อยเลือกลายสักใหม่ เนอะ 

ไปละนะคะ แล้วยังไงจะแวะมาเล่าเรื่องเรื่อยๆ