แด่คุณ,
ผู้ที่เข้ามาในเดือนธันวาและหายตัว
ไปก่อนที่มกราคม 2020 จะมาถึง
(เล็บยาวจัง)
(เป็นคุณครูหรือไง ถึงชอบมาตรวจเล็บ)
หากบทสนทนานี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมและคุณจะได้พูดคุยกัน หากผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองจนเกินไป ผมขอเลือกให้บทสนทนาที่แสนเรียบง่ายตรงนี้ เป็นแรงขับเคลื่อนที่ทำให้เราต่างมีความสุขในค่ำคืนนั้น ค่ำคืนที่เรานอนกอดกัน ก่อนจะพบว่าในยามเช้าวันถัดมาจะเหลือเพียงแค่ผม ผมคนเดียวที่ตื่นมาพบความจริงที่ว่า อ้อมกอดนั้นผมจะไม่ได้ครอบครองอีกแล้ว
มือของคุณ,
สื่งที่ผมอยากบอกคุณเสมอ หากเราได้พบเจอกันอีกครั้ง คุณทราบหรือเปล่าว่า ทั้งหมดของมือคุณนั้นมีเสน่ห์มากที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนคนหนึ่งจะสามารถมีได้ -- เส้นเลือดตรงบริเวณหลังมือของคุณมักสะกดให้ผมไม่สามารถละสายตาออกไปเลย และใช่ นั้นคือเหตุผลที่ผมชอบไปพัวพันกับมือของคุณตลอดเวลา
แผ่นหลังของคุณ,
ครั้งแรกที่ผมเดินตามหลังคุณ: ผมพิจารณาอย่างพิถีพิถัน จนพบความจริงว่า แผ่นหลังทั้งหมดของคุณ คือเสน่ห์รองลงมา (เราหุ่นไม่ดีหรอก) ไม่รู้เพราะ คุณขาดความมั่นใจในตัวเองมากน้อยแค่ไหน ถึงปฎิเสธผมเสมอว่า คุณเองหุ่นไม่ดี แต่สำหรับผม แผ่นหลังของคุณนั้นดูกำยำและแข็งแรงเสมอ คงเป็นผลมาจากกิจกรรมว่ายน้ำที่คุณชอบทำหากมีเวลาว่าง
ครั้งสุดท้ายที่ผมเดินตามหลังคุณ: ความรู้สึกทำไมมันถึงต่างจากครั้งแรกได้มากมายขนาดนี้นะ ผมกลับคิดเพียงว่านี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ที่ผมจะได้มีโอกาสเดินไปข้างหน้าพร้อมๆ กับคุณ (แม้ว่าผมจะเดินตามหลังอยู่ก็ตาม) ทุกย่างก้าวที่คุณเดินนำหน้า ทุกย่างก้าวที่ผมเดินตาม อ้างว้าง คือความรู้สึกเดียวที่เกิดขึ้นกับผม ณ ขณะนั้น
(ผมยาวจัง)
(เพิ่งตัดไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว)
ผมของคุณ,
ไม่ใช่เพราะผมเป็นคนไม่สังเกต เพียงแต่ผมบอกคำว่ารักไม่เก่งสักเท่าไรมั้ง บทสนทนานี้คงขัดใจคุณไปเแน่ๆ ยิ่งตอนคุณอธิบายว่าเพิ่งเข้าร้านไปตัดมาเมื่อเราเจอกันครั้งก่อน ด้วยสีหน้าที่ขมวดคิ้วและน้ำเสียงที่จริงจัง ขอโทษ -- ถ้ามีโอกาสอีกครั้งที่เราได้พบเจอกันเหมือนแต่ก่อน ผมคงขอโทษออกจากปากผมแน่ๆ และเชื่อว่าคุณต้องถามผมกลับว่า ผมขอโทษเรื่องอะไร
และผมเองก็คงตอบไม่ได้อยู่ดีว่า ผมต้องการขอโทษคุณเรื่องอะไรกันแน่? ขอโทษที่ผมอาจจะพูดจาไม่เข้าหูคุณ ขอโทษที่ผมดันรู้สึกกับคุณมากเกินไป ขอโทษที่ทำให้คุณกลับมาอึดอัดกับเรื่องของเรา และขอโทษที่ผมรักคุณแม้เราจะจากกันแล้ว.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in