วันที่ 5 : Attach

พารักษ์เข้ามาให้ห้อง อ.ดร.นิลนพ ด้วยสีหน้าเป็นกังวลไม่น้อย มือเรียวชื้นเหงื่อกำแน่นเข้าหากัน ฝ่ายอาจารย์เองก็ยังนิ่งเงียบไม่พูดอะไรยิ่งทำให้บรรยากาศในห้องหนักอึ้ง นักศึกษาหนุ่มนิ่งเงียบไปนานมากจนในที่สุดเขาต้องเป็นฝ่ายเอ่ยถายขึ้นก่อน

“เอ่อ… อาจารย์รู้ได้ไงครับว่า…” เสียงใสชะงักกึกเมื่ออาจารย์หนุ่มปรายตาขึ้นมามอง ริมฝีปากบางหุบฉับลงทันที

“ว่า?” อาจารย์ที่ปรึกษาเลิกคิ้วเชิงถามให้พูดต่อ

“ว่า… ว่าผมอยู่หน้าห้องเมื่อกี้น่ะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงเบา

“กลิ่นน่ะ…”

“...”

“กลิ่นคุณอยู่หน้าห้อง”

ตัดสินใจละ… กลับถึงหอเขาจะอาบน้ำสองชั่วโมง!!

“ผมขอโทษที่เสียมารยาทครับ” พารักษ์ยกมือไหว้ขอโทษคนเป็นอาจารย์ ฝ่ายอาจารย์เจ้าของห้องส่ายหัวไปมา เขาประมาทเองที่ไม่ทันระวัง พา ผศ.ดร.ปฏิพัทธ์ หัวหน้าภาควิชาควบตำแหน่งคนรักที่ไม่อาจเปิดเผยได้และกำลังมีปัญหากันมาคุยที่ห้องโดยลืมนึกถึงนัดหมายที่มีกับนักศึกษา

ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นขึ้นสมัยเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยในฐานะศิษย์อาจารย์ หลงไหลใฝ่หามาตลอดตั้งแต่ไม่สามารถแตะต้องได้ จนกระทั่งตอนนี้ที่สามารถทำให้คนคนนั้นยอมรับ ได้มาในการครอบครอง ผูดติดยึดมั่นไว้กับตัวเองได้ แต่กลับทำให้ต้องเป็นกังวลและไม่สบายใจไปเสียจนได้ ทั้งที่สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะปกป้องให้ถึงที่สุด

“คุณไม่ได้ทำผิดอะไร” เสียงต่ำเอ่ยเครียด พารักษ์เงียบไปก่อนพูดขึ้น

“อาจารย์ไม่ต้องห่วงนะครับ เรื่องอาจารย์กับอาจารย์ปฏิพัทธ์ผมจะไม่บอกใครครับ”

“ผมรู้ คุณเป็นคนดี ไว้ใจได้”

“เอ๊ะ?”

“กลิ่นคุณมันบอก”

พอละ… กลับไปอาบน้ำ!!

อาจารย์หนุ่มเริ่มต้นคุยโปรเจคกับเขา ทิ้งกับข้าวที่ฝากเขาซื้อโดยไม่ไยดีแม้แต่น้อย ผ่านไปครึ่งชั่วโมงพารักษ์จึงสรุปหัวข้อที่อยากทำเป็นโปรเจคจบได้ อ.นิลนพ นัดพบครั้งต่อไปในหนึ่งอาทิตย์ต่อมาเพื่อรายงานความคืบหน้าของข้อมูลที่หามาได้

“พารักษ์…”

“ครับ?”

“คุณว่าผมต้องทำยังไงต่อ”

“...”

ถ้อยเสียงเรียบนิ่งพร้อมแววตาที่มองมายังนักศึกษาในการดูแลทำให้พารักษ์ทราบว่าเรื่องที่อาจารย์ถามนั้นไม่ใช่เรื่องการสอน ไม่ใช่เรื่องข้อมูลโปรเจค หรือเรื่องใดๆ แต่มีเพียงเรื่องของคนสำคัญเท่านั้นที่อาจารย์อยากรู้และอยากหาทางออกในตอนนี้

“ลุยครับอาจารย์ พุ่งเข้าชนไปเลย แค่อย่าปล่อยมือเด็ดขาด แค่นั้นครับ” พารักษ์ระบายยิ้มพร้อมคำตอบที่แม้แต่คนเป็นอาจารย์ยังอดแปลกใจไม่ได้

แต่นั่นกลับเป็นสิ่งที่อาจารย์หนุ่มก็คิดเช่นกัน…