เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Novelber- Mastersasin_wine
โพสต์นี้มีเนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเยาวชน Master Special IV (ทศอนันต์xว่านปราชญ์)
  • วันที่ 26 : Sand Special IV (ทศอนันต์xว่านปราชญ์)



    คืนนั้นเป็นคืนไร้จันทร์...


    ดวงดาวน้อยใหญ่แข่งกันขับแสงของตัวเองเต็มท้องฟ้า มันสวยมาก แต่หัวผมตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกนอกจากพยายามกลั้นเสียงน่าอายของตัวเองไว้ ช่องทางข้างหลังโดนคนที่คร่อมทับอยู่รุกรานไม่หยุด สองขาถูกจับแยกแล้ววางไว้บนเอวหนาของเขา ขณะที่สะโพกและต้นขาของผมกำลังเสียดสีกับหน้าขาแข็งแรงจนเกิดเสียงกระทบที่ชวนให้เลือดไหลย้อนขึ้นบนใบหน้า ที่สำคัญเขาไม่มีท่าทีว่าจะหยุดง่ายๆ ด้วยทั้งที่เขาทำแบบนี้มาสักพักใหญ่แล้ว


    ยิ่งกลั้นเสียง คนคนนั้นเหมือนยิ่งอยากแกล้ง เขาโถมตัวเข้าหาผมอย่างหนักจนเสียงครางผมหลุดออกมาเขาจึงยิ้มอย่างพอใจ


    นิสัยไม่ดีชะมัด…


    กลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวเขาเริ่มทำให้ผมมึนนิดๆ มือร้อนของเขาลูบไปมาตามร่างกายของผม มันร้อน... ร้อนเหมือนจะลวกผมให้ได้ ยิ่งแตะผมยิ่งบิดตัว ความรู้สึกตอนนั้นคือทั้งอยากผลักไสและดึงเข้าหาตัว เขามันคนมือหนัก ซ้ำยังชอบรังแกปีกของผมด้วย แต่ดูท่าเขาจะชอบปีกผมไม่น้อย…


    ขนนกสีขาวร่วงเต็มที่นอนนุ่ม เพราะกิจกรรมที่พวกผมกำลังทำอยู่นั้นมันค่อนข้าง… หนักหน่วงเอาเรื่องเลย มือของเขาบ้างก็ลูบ บ้างก็กำ หรือบางครั้งก็กระชากปีกผมอย่างรุนแรงราวกับอยากให้มันหลุดออกจากแผ่นหลังผม มันเจ็บมาก แต่เขาก็บรรเทามันด้วยจูบหวานและแรงขยับที่หยอกล้อผมมากกว่าที่จะทำรุนแรงเหมือนที่เคยทำ


    เหมือนเขากำลังหลอกล่อผมให้ผมล่องลอยขึ้นฟ้า แต่ขณะเดียวกันก็พร้อมกระชากผมให้ร่วงลงบนดิน


    ผมร้องครางดังขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ลมหายใจผมหอบถี่กับการออกกำลังที่ไม่คุ้นเคย ต่างจากเขาที่เสียงหอบหายใจจะหนักเหมือนเสือคำรามมากกว่า


    ก็เสือนี่นะ…


    ผมมองใบหูสีส้มที่โผล่ออกมาจากเส้นผมสีเทาหม่น เขาเป็นเสือที่สง่างาม…


    ผมคิดอย่างนั้นตั้งแต่เจอเขาครั้งแรก


    ผมเอื้อมมือไปแตะใบหูนุ่มนั้น เสียงคำรามของเขาดังขึ้นอีกครั้งพร้อมแรงขยับที่รุนแรงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ผมกัดฟันรับความเจ็บปวดแสนหวานที่เขามอบให้


    ให้ตายเถอะ ที่ครั้งแรกของผมนะ!


    ผมดึงเส้นผมสีเทาที่ร่วงปรกลงมาตามกรอบหน้าอย่างแรง มันแผ่สยายยาวลงมาถึงหน้าอกผม สร้างความรู้สึกวาบหวามแปลกๆ ไม่น้อย


    “เจ็บนะ…”


    เขาพูดกับผม แต่ผมกลับเห็นรอยยิ้มและดวงตาวาววับของเขาแทนที่จะเป็นสีหน้าเจ็บปวดอย่างที่เขาพูด


    “ผมก็… อื้อ! ผมก็เจ็บนะ!”


    ผมบอกเขาออกไป แต่นั่นไม่รู้ไปกระตุ้นอะไรเขาอีก เขาจับผมลุกขึ้นมาคร่อมตัวเขาก่อนกระแทกตัวตนของเขาเข้ามาในตัวผมไม่ยั้ง พออยู่กับเขาด้วยท่าทางอย่างนี้แล้วก็เล่นเอาผมจุกเลยทีเดียว แต่ก็นั่นแหละ เขาเก่งพอที่จะทำให้ผมรู้สึกดีไปกับสัมผัสรุนแรงของเขาได้อยู่ดี


    น่าหงุดหงิดชะมัด


    ผมร้องจนเริ่มเจ็บคอ แต่ร่างกายทุกส่วนกลับโดนกระตุ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนรู้สึกดีไปหมด เขายังไม่หยุด และผมก็ยังตอบสนองเขาได้ดี ดีเกินไปจนผมชักรู้สึกโมโหร่างกายตัวเองนิดๆ เสียแล้ว


    กว่ากิจกรรมกินแรงแสนหวานปนร้อนแรงจะจบลงก็ปาเข้าไปเช้ามืด ผมหมดแรงจริงๆ ผมเกือบหมดสติไปหลายรอบแล้ว แต่เขาก็ยังดึงผมกลับมาได้ทุกครั้ง และจบลงด้วยการที่ผมยินยอมปล่อยตัวไปกับเขาทุกครั้งเช่นกัน


    ผมขยับลุกเพื่อกินน้ำ ตอนนี้ลำคอผมแห้งผากอย่างกับมีเม็ดทรายอยู่เต็มลำคอ แต่พอขยับตัวเท่านั้นผมก็ต้องร้องโอยออกมาเบาๆ ผมเจ็บแปลบไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะช่วงหลัง เอว และสะโพกที่เจ็บร้าวลงไปจนรู้สึกว่าแข้งขาจะอ่อนแรงและล้มพับอยู่บนเตียงนุ่มได้เลย


    ผมพยุงตัวเองขึ้นช้าๆ และความรู้สึกบางอย่างก็ทำให้ผมหน้าร้อนอย่างช่วยไม่ได้ ของเหลวที่เขาปล่อยเข้ามาในตัวผมไหลย้อนลงมาตามแรงโน้มถ่วง ความอุ่นอาบขาด้านในของผมจนผมต้องรีบเดินเข้าห้องน้ำเร็วๆ ทั้งที่ปวดแปลบแทบตาย


    ต้องเอาออก… รึเปล่านะ?


    ผมเปิดมือถือที่ผมหยิบมาด้วยตอนก่อนเข้าห้องน้ำ เปิดหาสิ่งที่ต้องการก่อน….


    บ้าเอ้ย!!


    ผมทำทุกอย่างที่คิดว่าจะสะอาดและปลอดภัยเรียบร้อยพร้อมทั้งอาบน้ำชโลมร่างกายกับน้ำอุ่นจนรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อยแล้วออกมาจากห้องน้ำ คุณทศยังหลับสนิท ฤทธิ์แอลกอฮอล์เปลี่ยนหน้าที่มาเป็นยานอนหลับไปเรียบร้อยแล้ว ผมจึงแต่งตัวแล้วเดินช้าๆ ออกจากห้องไป


    และเป็นอย่างที่ผมคิด คุณทศลืมเรื่องคืนนั้นไปหมด…


    อันที่จริงผมไม่แปลกใจเท่าไหร่ แม้ในใจจะวูบโหวงไปบ้าง แต่ก็ดีไปอีกแบบ เพราะผมจะได้ทำตัวกับเขาเหมือนเดิม กับความรู้สึกที่แอบซ่อนไว้เช่นเดิม



    ..................


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in